کتاب "در آشیان چکاوک" در شیراز مورد نقد و بررسی قرار گرفت

به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، در سومین نشست از سلسله نشست‌های نقد و بررسی آثار شاعران متعهد و برتر با بررسی اثر مشترک زوج شاعر غلامرضا کافی و پروانه نجاتی با حضور استادان، شاعران و علاقمندان، به همت بسیج هنرمندان و اداره حفظ آثار شهدای استان فارس برگزار شد.

رضا اسماعیلی و حمیدرضا شکارسری دو شاعر و منتقد ارزشمند کشوری مهمانان و منتقدان اصلی این نشست بودند و به نقد و بررسی «در آشیان چکاوک» پرداختند.

رضا اسماعیلی با بیان اینکه غلامرضا کافی پای آثار انقلاب را به دانشگاه کشاند اظهار داشت: بهترین ویژگی این شاعر روشمند کار کردن و داشتن سعه صدر علمی است و هیچگاه با سلایق شخصی کار نمی‌کند.

این منتقد با خواندن یکی از غزل‌ها به نام شلمچه گفت: غزل‌ها زبان نرمی دارند و قصیده‌ها و مثنوی‌ها با صلابت و درشت بیان شدند که به شعرهای علی معلم نزدیک است اما غزل‌های غلامرضا کافی چیزی مابین غزل و قصیده است و به نظر من اگر ایشان سبک کتاب ترانک‌هایشان را ادامه دهند مخاطبان را بیشتر جذب می‌کنند.

وی افزود: تعداد کلمات محجور و سنگین این کتاب در آثار غلامرضا کافی بسیار زیاد است و باید به فرهنگ لغت مراجعه کرد و مخاطب عام نمی‌تواند با آن ارتباط برقرار کند اما در شعرهای پروانه نجاتی نرمی بیشتری وجود دارد و مخاطبان راحت‌تر می‌توانند با آن ارتباط برقرار کنند و از نکات مثبت دیگر این دو شاعر اختصاص دادن بخشی از کار به زنان است.

این شاعر بنام بیان کرد: در یک مقطعی مثنوی سرایان در سروده‌های خود نام و تاریخ عملیات‌ها را آوردند چون سفارشی بود اما در دیگر آثار این روش سبب دفع مخاطب می‌شود و این در بعضی از آثار پروانه نجاتی دیده می‌شود.

وی افزود: مسأله دیگری که می‌شود به آن اشاره کرد این است که اگر نام شاعر را از پایین شعر حذف کنیم مخاطب آن را یک مرد تصور می‌کند و تنها یک غزل با لحن زنانه سروده شده است.

حمیدرضا شکار سری دیگر منتقد شرکت کننده در این نشست عنوان کرد: ارائه کتاب به صورت مشترک کار حرفه‌ای نیست و مخاطب و منتقد همزمان با دو گونه و سلیقه رو‌به‌رو می‌شود.

این شاعر بنام با اشاره به اینکه در پیشانی شعر بیان شده که حماسی است اما این موضوع تنها در آثار غلامرضا کافی مشاهده می‌شود و شعرهای پروانه نجاتی تغزل است گفت: مخاطب در این اثر با دو نوع بیان کلمه روبه‌رو می‌شود.

وی تصریح کرد: کلمات سخت و احتیاج به فرهنگ لغت در اشعار غلامرضا کافی و کلمات ساده و ملموس در اشعار پروانه نجاتی که اولی مخاطب خاص را می‌طلبد و دیگری مورد استقبال مخاطبان بیشتری است.

شکارسری با بیان اینکه هر دو شاعر نگاهی ساده و سیاه و سفید به جهان دارند گفت: با اینکه این دو همکار نگاه خاکستری ندارند اما در در آثار غلامرضا کافی برجسته‌سازی صوری دیده شده و مخاطب آن را متوجه نمی‌شود و این فخرفروشی به مخاطب و کلنجار رفتن با زبان است و در آثار پروانه نجاتی برجسته‌سازی عاطفی دیده می‌شود.

این منتقد با بیان اینکه ادامه این روش در آثار غلامرضا کافی راه را برای نوسرایی سخت می‌کند اما زمینه نوسرایی به علت زبان ساده در آثار پروانه نجاتی وجود دارد عنوان کرد: ما هم شاعر هم‌عصر داریم هم شاعر معاصر، اولی کسی است که در عصر ما شعر می‌گوید و دومی علاوه بر این دغدغه‌های شعر معاصر هم دارد که می‌توان گفت پروانه نجاتی شاعر معاصر است و غلامرضا کافی شاعر هم‌عصر.

این دو منتقد و شاعر هر دو تاکید کردند که نقدها مربوط به کتاب «در آشیان چکاوک» است، نه دیگر آثار این دو شاعر، این دو شاعر از شاعران بارز انقلاب هستند.

انتهای پیام/