چرا پاکستان هنوز هم شاهد حملات تروریستی است؟

به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی نوشت: پاکستان حمله مرگبار دیگری را تجربه کرد زمانی که تروریست هایی که جلیقه های انتحاری به تن داشتند به یک مرکز آموزش پلیس در شهر «کویته» حمله کردند و پس از چهار ساعت درگیری، خود را منفجر کردند و دستکم 60 کشته بر جا گذاشتند.
توانایی تروریست ها به نقض امنیتی و کشتار غیرنظامیان مقامات این کشور را عاجز کرده است. تروریست ها سال هاست که دست به حملات متعدد می زنند و پرسنل نظامی، پلیس، کودکان و نمازگزاران در حال ادای نماز را هدف قرار می دهند.
یکی از دلایل شمار زیاد این حملات، تعدد گروه های افراطی در این کشور است که برخی از آنها در تلاش برای سرنگون کردن دولت هستند.
یکی دیگر از دلایل، رابطه پیچیده دولت با افراط گرایان است. ارتش قدرتمند دارای سابقه استفاده از برخی از شبه نظامیان برای هدف قرار دادن همسایگان است. در عین حال پاکستان با نسل هایی از شبه نظامیانی ارتباط دارد که در بیش از 30 سال جنگ در کشور همسایه – افغانستان - مداخله داشته اند.
سرچشمه این حملات کجاست
زمانی که روس های اتحاد جماهیر شوروی در سال 1979 به افغانستان حمله کردند، پاکستان به عرصه ای برای مجاهدین تبدیل شد که با اشغالگری شوروی در یکی از بزرگترین جنگ های سرد مبارزه کرد.
آنها توسط آمریکا حمایت می شدند، و برخی حتی برای دیدار با «رونالد ریگان» رئیس جمهور وقت آمریکا به شهر «واشنگتن» سفر کردند. در میان کسانی که با ریگان نشست و برخاست داشتند، شبه نظامیانی مانند «جلال الدین حقانی» رهبر شبکه حقانی بودند که بعدها توسط آمریکا تروریست نامیده شدند و در حال حاضر یکی از خشن ترین گروه های تروریستی در افغانستان و پاکستان اعلام شده اند.
متحد واشنگتن در جنگ افغانستان دیکتاتور آن زمان در ارتش پاکستان، «محمد ضیاءالحق» بود.
ضیا از شبه نظامیانی مانند «اسامه بن لادن» دعوت به عمل آورد. روس ها در سال 1989 عقب نشینی کردند و دولت نیابتی که وی راه اندازی کرده بود پس از آن سقوط کرد.
گروه های تروریستی
در حال حاضر بسیاری از گروه های تروریستی به علل مختلف در حال رشد هستند.
برخی از این گروه ها علیه دولت و ارتش پاکستان اعلام جنگ کرده اند. طالبان پاکستان، یا تحریک طالبان و جناح های جدایی طلب مانند جماعت الاحرار از این دسته هستند. آنها می خواهند دولت را سرنگون کنند و نسخه حکومتی خود را در سراسر کشور تحمیل کنند. تحت فشار حملات نظامی، تحریک طالبان به چند دسته و ده ها گروه کوچک تر تبدیل شده است و حملاتی را هر چند در مقیاس های کوچک تر انجام می دهد.
گروه های دیگر مانند «لشکر طیبه« و «جیش محمد»، بر مبارزه با پاکستان و هند متمرکز شده است. آنها با ارتش پاکستان هیچ نزاعی ندارند و در «پنجاب» پرجمعیت ترین استان پاکستان مستقر هستند.
جیش محمد عامل حمله ماه گذشته در یک پایگاه هند که به کشته شدن 17 سرباز در کشمیر منتهی شد، بوده است. کشمیر بین هند و پاکستان مورد مناقشه است.
ترکیب سمی تروریست ها به همین جا ختم نمی شود. انواع گروه های افراطی سنی حملات خونینی را علیه غیرنظامیان شیعه انجام داده اند. گروه داعش نیز ادعای حضور در پاکستان دارد؛ اگر چه قدرت آن هنوز مشخص نیست.
واکنش ها
با وجود انکار مکرر، ارتش پاکستان هنوز هم به گزینشی کار کردن در قبال گروه ها متهم است. دولت پاکستان یک طرح ملی اقدام با هدف مهار ستیزه جویی را راه اندازی کرده اما شکایت های بسیاری از اجرای نامنظم آن ارائه شده است.
ارتش پاکستان مبارزات پی در پی در مناطق قبیله ای انجام داده و سلاح و مواد منفجره را منهدم و رهبران تروریست ها را کشته است. هزاران سرباز در این درگیری ها کشته شده اند. اهداف آنها گروه هایی هستند که آشکارا علیه ارتش و دولت پاکستان اعلام جنگ کرده اند.
در مقایسه، طالبان افغانستان و شبکه حقانی نسبتا آزادانه در مناطق مرزی پاکستان برای انجام عملیات در افغانستان فعالیت دارند. گروه حقانی بارها گفته است که هیچ خصومتی با پاکستان ندارد.
همچنین، رهبری گروه های مهاجم به هند از جمله «حافظ سعید» بنیانگذار گروه لشکر طیبه حمله هند آزادانه در پاکستان تردد دارند.
این مسئله یکی از موضوعات مورد مشاجره در روابط پیچیده پاکستان با آمریکا بوده است. واشنگتن میلیاردها دلار به پاکستان کمک کرده و آن را متحد خود در جنگ با تروریسم به شمار می آورد، اما اغلب شکایت می کند که اسلام آباد برای خلاصی از دست شبه نظامیان افغان، به ویژه شبکه حقانی کاری انجام نمی دهد.

منبع:جماران
انتهای پیام /*

بازگشت به صفحه سایر رسانه‌ها