ساخته‌هایمان برای آیندگان می‌ماند
«دیدار در آشیانه» مجموعه مستند جذاب و دیدنی به کارگردانی «سلما بابایی» و «ونداد دوشن» به سفارش شبکه امید تهیه‌شده است.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، «دیدار در آشیانه» مجموعه مستند جذاب و دیدنی به کارگردانی «سلما بابایی» و «ونداد دوشن» به سفارش شبکه امید تهیه‌شده است. این مجموعه به بیان خاطرات خلبان‌های 8 سال دفاع‌مقدس می‌پردازد؛ یکی از ویژگی‌های این مجموعه، حضور تعدادی از نوجوانان در محل آشیانه جنگنده‌ها به همراه خلبان‌ها و مرور خاطرات مربوط به عملیات آن‌هاست. سلما بابایی فرزند شهید «عباس بابایی» فیلم‌ساز جوانی است که به‌واسطه شهادت پدر با فضای مربوط به دفاع مقدس کاملاً آشناست؛ به بهانه پخش این مستند جذاب «حمایت» با «سلما بابایی» کارگردان و تهیه‌کننده این مجموعه به گفت‌وگو نشسته است.
ایده ساخت این مجموعه چگونه شکل گرفت؟
زمانی که برای کار به شبکه کودک و نوجوان رفته بودم، ایده این مستند از سوی همکار من «ونداد دوشن» مطرح شد. شبکه کودک هم خیلی استقبال کرد و از ما خواست تا طرح این مجموعه را به شبکه ارائه کنیم. بعد از آن‌هم خود شبکه بابت تولید این کار پیگیر بود چراکه موضوع جالبی داشت.باید بگویم از زمانی که در مقام یک کارگردان شروع به کارکردم همیشه به دنبال آن بودم که درباره آدم‌ها و شهدایی که شناخته‌شده نیستند، اثری تولید کنیم. کار قبلی من هم در رابطه با شهدایی بود که زیاد شناخته‌شده نبودند و خیلی‌ها فکر می‌کردند که من به دنبال ساخت اثری درباره پدرم هستم اما وقتی متوجه شدند این‌طور نیست تعجب کردند.
پس در واقع به دنبال معرفی شهدایی هستید که ناشناخته مانده‌اند؟
همین‌طور است. وظیفه من این است که راجع به شهدایی کار بسازم که کمتر مطرح‌شده‌اند، شهدایی که کسی آن‌ها را نمی‌شناسد یا آدم‌هایی بزرگی که در حال حاضر هستند و وظیفه ما آن است که به یک طریقی از این آدم‌ها تقدیر کنیم تا مردم این افراد را بشناسند. به هرحال مدت زیادی از جنگ گذشته است و هرکدام از ما درگیر مشغله و زندگی روزمره هستیم. خیلی چیزها را فراموش کرده‌ایم؛ به‌خصوص جوان‌ها و نوجوان‌هایی که در زمان جنگ نبودهاند ، لحظه‌های دشوار آن دوران را ندیده‌اند و فقط اسم‌هایی به گوششان رسیده است؛ مثل شهید همت، شهید بابایی، شهید باکری و ...خیلی از شهدای دیگر.
لحظاتی که ما در آن دوران گذراندیم را جوانان به‌وضوح ندیده‌اند و در حال حاضر ما باید کاری کنیم که جوان‌ها را به آن زمان برگردانیم.قطعا بهترین راه معرفی، تولید مستند و کار داستانی است زیرا نمی‌توانیم به جوان‌ها بگوییم برای شناخت این افراد کتاب بخوان و مطالعه کن. قبل از هر تشویق و ترویج فرهنگ مطالعه می‌توانیم فیلم‌هایی تهیه کنیم که داستان‌هایی را بر اساس واقعیت در آن گنجانده باشیم تا مردم خصوصاً جوان‌ها با این شهدا و هشت سال دفاع مقدس آشنایی پیدا کنند .البته این آثار برای ما هم که درآن زمان بودهایم و لمس و درک کرده‌ایم باید تلنگری باشد تا این‌قدر درگیر قضایای زندگی روزمره نباشیم.
این مستند چندمین اثر شمادر مقام یک کارگردان است؟
اولین کار من درباره انرژی اتمی بود . کار بعدی هم مجموعه‌ای هفت‌قسمتی برای نیروی هوایی بود و مجموعه «دیدار در آشیانه» کار نهم یا دهم من است. کارگردانی نخوانده‌ام ولی برحسب علاقه فراوانی که به این حرفه داشتم دوره‌هایی را گذراندم و بعد هم مشغول به کار شدم.
تمامی آثار شما مرتبط با حوزه دفاع مقدس است؟
کارهای من اکثراً مرتبط با این حوزه است، البته مستندی هم ساخته‌ام که در رابطه با انرژی اتمی و دستاورد ملی بود . آن اثر از تمام شبکه‌ها پخش شد و من در حال حاضر، هرسال سفارش کار جدیدی از سازمان انرژی اتمی دریافت می‌کنم. آن فیلم مستند مربوط به ساخت دستگاهی بود که توسط مهندسان سازمان انرژی اتمی و به سفارش وزارت بهداشت، برای تولید واکسن می‌پرداخت؛ «سانتریفیوژ سلامت» عنوان آن اثر بود که سال بعد قسمت دوم آن نیز ساخته شد. در این فیلم تولیدات سازمان انرژی اتمی را که هرساله در روز هسته‌ای – بیستم فروردین‌ماه- رونمایی می‌شود به تصویر کشیده شده است.
تولید فیلم جدیدتان با توجه به لوکیشن‌های آن سخت نبود؟
قطعا همین طور است. سفارش‌دهنده این کار شبکه امید بود نه نیروی هوایی و ما اجباراً برای این کار باید در لوکیشن‌هایی حاضر می‌شدیم که برای حضور درآن رایزنی‌هایی باید انجام می‌شد و این کار را برای ما سخت می‌کرد. در این کار فرمانده نیروی هوایی و فرماندهان پایگاه‌های همدان، اصفهان و تبریز به خاطر ارادتشان به شهید بابایی با ما همکاری و مساعدت لازم را داشتند به‌طوری‌که می‌توانستیم در رمپ فرودگاه و آشیانه هواپیماها برویم و با بچه‌ها در کنار جنگنده‌ها بایستیم.
البته این سختی با حضور نوجوان‌ها هم بیشتر می‌شد چراکه این مجموعه بازیگر ندارد. این‌طور نیست؟
بله دقیقاً. ما در این سریال بازیگر نداشتیم چراکه به شکل مستند بود و خود خلبان‌ها در کنار هواپیمای تخصصی‌شان حضور داشتند. البته ما یک مجری بازیگر داشتیم که از بچه‌های خودمان بود ولی بقیه نوجوان‌ها بازیگر نبوده و از بچه‌های همان محدوده و پایگاه‌های بسیج دراین مجموعه حضور پیداکرده بودند . ما در 26 قسمت از 26 خلبان استفاده کردیم . خاطراتشان برایمان خیلی جذابیت داشت خصوصاً آن‌هایی که زمان جنگ اسیرشده بودند و داستان اسارتشان را هم تعریف می‌کردند. این 26 نفر همان‌طور که خاطراتشان را تعریف می‌کردند ما در ذهنمان تصویرسازی می‌کردیم. چقدر به نظرم جالب است بتوانیم این خاطرات را به تصویر بکشیم. هرکدام از این خاطرات یک فیلم داستانی می‌شود ولی متأسفانه دستمان خیلی بازنیست.با این که ما باانگیزه کار می‌کنیم ولی برای ادامه حرکت و برداشتن گام‌های بزرگ به حمایت مسئولان نیازمندیم. به نظرم آثار دفاع مقدسی که بر اساس واقعیت ساخته می‌شود و خرده‌های داستانی و داستانک درآن تلفیق نشده خیلی ارزشمند هستند چراکه همه این بزرگان سن‌های بالایی دارند و این‌که ما بخواهیم اطلاعات آن‌ها را بگیریم و به مردم منتقل کنیم اتفاق جالبی است و همه ارگان‌ها باید دست‌به‌دست هم بدهند تا این اتفاق شکل بگیرد.این ساخته‌ها برای آیندگان می‌ماند، همه باید بدانند که امنیت امروز را مدیون چه کسانی هستیم.
کار دیگری هم در دست تولید دارید؟
ما هرساله نزدیک عید ، اثری را برای انرژی اتمی انجام می‌دهیم که ان‌شاءالله بیستم فروردین این کار رونمایی می‌شود و در حال حاضر 80 درصد فعالیت آن پیش رفته است.
منبع: حمایت
انتهای پیام/
