شرایط مصیبت بار اسرای فلسطینی در زندان‌های رژیم صهیونیستی

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، مرکز مطالعاتی الزیتونه در کتابی که اخیرا در سایت اینترنتی خود منتشر کرده به بررسی تفصیلی سختی‌های زندانیان  فلسطینی در زندان‌های رژیم صهیونیستی و ابعاد مشکلات و مصیبت‌های آنها پرداخته و شرایط نابرابر و نژادپرستانه بازداشت و محاکمه و اسارت آنها را بررسی کرده است. این گزارش همچنین به بررسی شکنجه‌ها و تجاوزات حقوقی صورت گرفته ضد اسرای فلسطینی پرداخته است.

اسارت در نزد اشغالگران رژیم صهیونیستی سیاستی سیستماتیک است که تفاوتی بین زن و مرد ، کوچک و بزرگ، سالم و بیمار قائل نیست و بخش گسترده‌ای از ملت فلسطین را مورد تجاوز قرار داده است. حتی کسانی که خود، اسیر زندان‌های رژیم صهیونیستی نشده‌اند، نزدیکان خود را در این زندان‌ها دارند یا کسانی که تمام جوانی خود را در زندان‌های تاریک اسرائیل به سر نبرده اند ، بخشی از کودکی یا جوانی و پیری خود را در گوشه و کنار زندان ها پشت سر گذاشته اند.

این گزارش در بخش های مختلف به ابعاد حقوقی اقدامات غیر قانونی و نژادپرستانه رژیم صهیونیستی در زندان ها و بررسی شرایط ظالمانه و مصیبت بار بازداشت، محاکمه، اسارت و انواع مختلف شکنجه های صورت گرفته و مصیبت های اسرای زن، کودک و خانواده های اسرا پرداخته است. آمارهای اشاره شده در این کتاب گرچه مربوط به دهه اول هزار سوم میلادی است، اما موضوعات مطرح شده در آن، نشان دهنده سیاست های کلی رژیم صهیونیستی مبنی بر جنایت و اقدامات غیر قانونی بر ضد اسرای فلسطینی است که همچنان نیز این شرایط در ابعادی وسیع تر در زندان های این رژیم دنبال می شود.

ب: شرایط نابسامان پزشکی و بهداشتی

اسرای فلسطینی در زندان‌های رژیم صهیونیستی به علت شرایط مصیبت‌بار داخل زندان از بیماری‌ها و مشکلات جسمی مختلف رنج می‌برند. شرایط بهداشتی زندان‌ها را می‌توان در موارد زیر برشمرد:

• کیفیت نامناسب غذایی که به زندانیان داده می‌شود و مقدار اندک آن. همچنین مراعات نظافت مواد غذایی نمی شود و ارزش غذایی آن نیز مدنظر قرار نمی‌گیرد. همچنین رژیم‌های متناسب با اسرای بیمار از جمله بیماران مبتلا به فشار خون یا بیماری های قلبی یا مرض قند مورد توجه قرار نمی‌گیرد. معمولاً غذاهایی که داده می‌شود ، قابل خوردن نیست. تا جایی که اسرا با وجود اوضاع نابسامان مالی خود، برای تأمین مواد غذایی نیازمند خانواده‌های خود می‌شوند و مواد غذایی را از بوفه زندان خریداری می‌کنند . این در حالی است که برای خانواده زندانیان نیز غذا فرستادن برای آنها بسیار مشکل است، چرا که دریافت مجوز ملاقات عملیاتی پیچیده است و باعث می‌شود بسیاری از خانواده‌های اسرا ، نتوانند نزدیکان و افراد خانواده خود را ملاقات کنند. علاوه بر اینکه در بسیاری از موارد انتقال دادن مواد غذایی از ایستگاه‌های ایست و بازرسی و وارد کردن آن به داخل زندان ها شرایط پیچیده‌تری را می‌طلبد. اوضاع آب شرب زندان نیز بهتر از شرایط غذاها نیست و آب شرب سالم همیشه در دسترس قرار ندارد و اگر در دسترس باشد، سالم نیست. اسرای زندان الدامون می‌گویند که آب شرب که به آنها داده می‌شود، رنگی شبیه رنگ شیر دارد و آنها از طریق قرار دادن یک قطعه پارچه بر روی شلنگ آب  و جمع آوری مواد و رسوبات زاید در پارچه آن را تسویه می کنند و معمولا به قطعه پارچه تکه های سنگ و شن می چسبد. این شرایط باعث ایجاد سوء تغذیه و کم خونی و بیماری‌های گوارشی در میان اسرا می‌شود.
• عدم اجرای دقیق نظافت و ممنوع کردن استحمام اسرا به مدت طولانی یکی از شکنجه است که باعث انتشار وبا و سایر بیماری‌های پوستی می‌شود. علاوه بر این که اسرای فلسطینی اجازه خارج کردن زباله‌ها به صورت منظم را ندارند و بخش‌های مختلف زندان همواره مشکلات دائمی در شبکه آب و فاضلاب دارد. در نتیجه این شرایط ، حشرات به وفور در داخل زندان یافت می‌شوند ، اما مدیریت زندان‌ها از حشره کش استفاده نمی کند و همین موضوع باعث افزایش انتشار آنها و پیامدهای منفی وجود آنها در داخل زندان می‌شود.
• کمبود لباس و ملحفه و تأخیر در تحویل دادن مواد مورد نیاز اسرا که از طریق وزارت امور اسرای فلسطینی و خانواده‌های اسرا برای آنها ارسال می‌شود. عدم تأمین لوازم شخصی و وسایل نظافت اسرا تا حدی است که بعضی از آنها ماه‌ها لباس هایی را بر تن می‌کند که در نتیجه بازداشت یا بازجویی ها خونی شده و امکان تعویض یا شستن آنها را ندارند. کمبود لوازم بهداشتی شامل مواد اساسی نظیر صابون نیز می شود، تا جایی که زندانیان مجبور می‌شوند برای تأمین این مواد آنها را از بوفه خریداری کنند و همین موضوع مشکلات مالی زیادی برای اسرا و خانواده‌های آنها ایجاد می‌کند.
• جلوگیری از خوابیدن اسرا که یا به علت شرایط سخت زندان ایجاد می شود یا در نتیجه عدم وجود زیرانداز کافی یا زیراندازهای متعفن و مملو از رطوبت صورت می گیرد. در برخی موارد نیز مانند زندان انفرادی به علت کمبود جا این اتفاق رخ می دهد. معمولاً اسرا درنتیجه بازجوئی‌های مستمر که گاه تا بیش از 10 ساعت متوالی به طول می‌انجامد، مورد بی‌خوابی قرار می‌گیرند. در این مدت بازجوها یکی پس از دیگری سوالات را تکرار می کنند تا تمرکز اسیر را از بین برده و او را تضعیف کنند.
• جلوگیری از مداوای زندانیان و سهل انگاری پزشکی و عدم تأمین داروها و مداوای بیماران که غالبا به تجویز و استفاده از مسکن ها بسنده می شود. این در حالی است که تعداد قابل توجهی از اسرای فلسطینی از جراحت در نتیجه عملیات بازداشت یا بیماری‌های مزمن رنج می‌برند. قرنطینه اسرایی که بیماری‌های مسری دارند، تنها با وجود گذشت زمان طولانی از مشخص شدن بیماری فرد انجام می شود و پرستاری برای نگهداری از این بیماران یا وجود ندارد یا در موارد بسیار نادر بر سر بیمار حاضر می شود. معمولا یکی از زندانیان برای فرد بیمار نقش پرستار را بازی می کند و کارهای او را انجام می دهد. بدتر از همه اینکه مدیریت زندان بدون در نظر گرفتن اوضاع جسمی و پزشکی اسرا، مجازات‌هایی را برای آنان در نظر می‌گیرد. در بسیاری از موارد به عمد، زندانیان بیمار از دریافت داروهای خود به عنوان یک روش مجازات منع می شوند. از دیگر تنبیه هایی که برای زندانیان بیمار در نظر گرفته می‌شود ، پرداخت غرامت‌های مالی برای کمترین بهانه ها و ممنوعیت ملاقات با خانواده و سلول انفرادی برای بیمارانی است که نیازمند مراقبت های ویژه هستند.

معمولاً در زندان‌های رژیم صهیونیستی بیماری‌های زیر به وفور در میان اسرا ایجاد می‌شود:

• التهابات و و مشکلات قفسه سینه که در نتیجه و رطوبت و سرمای زندان و کمبود پتو برای اسرا و اوضاع نابسامان زیرانداز موجود در سلول‌ها به وجود می‌آید.
• بیماری‌های پوستی که در نتیجه عفونت و کثافت موجود در زندان و گسترش حشرات و موش‌ها و کمبود آب و جلوگیری از استحمام اسرا به وجود می‌آید.
• بیماری‌های چشمی نظیر ضعف و آب‌ریزش چشم که در نتیجه فقدان نور و باقی ماندن به مدت طولانی در تاریکی زندان‌ها به وجود می‌آید.
• زخم معده و بواسیر و باد کردن شکم که در نتیجه کیفیت نامناسب غذا و سوء تغذیه و کمبود مایعات به وجود می‌آید.
• بیماری‌های مرتبط با فصل زمستان که درنتیجه شلوغی و رطوبت زندان‌ها و جلوگیری از آفتاب دیدن اسرا و استفاده آنها از هوای آزاد و کمبود لباس و پتو به وجود می‌آید.
• بیماری‌های مزمن ناشی از تیرخوردگی های قبل از بازداشت و بدون مداوا ماندن این جراحت ها.
• جراحت‌ها و بیماری‌های ناشی از شکنجه و اقدامات سرکوب‌گرایانه رژیم صهیونیستی نظیر تنگی نفس و بیماری‌های ریه و احتمال تورم شدید در طولانی مدت به علت استفاده از گازهای سمی و بمب‌های صوتی و تشعشات مورد استفاده در سیستم‌های اختلال در آنتن تماس های تلفنی که در زندان ها به وفور مورد استفاده قرار می‌گیرد. علاوه بر اینها مشکلات جنسی و ضعف باروری از دیگر بیماری‌های رایج در زندان‌های رژیم صهیونیستی است.
• بیماری‌های روانی و عصبی ناشی از اقدامات نظامیان و مدیریت زندان‌های رژیم صهیونیستی.

آنچه در اینجا تشریح شد، تنها به علت نادیده گرفتن مسئولیت های اصلی سرکردگان رژیم صهیونیستی در زمینه توجه به اسرا و تأمین معاش و نیازمندی‌های آنها به ارائه خدمات بهداشتی و پزشکی لازم به آن‌ها نیست ، بلکه مقامات رژیم صهیونیستی این شکنجه ها را به عنوان سیاستی در نحوه تعامل با زندانیان به کار می‌گیرند.

سخت‌گیری و خشونت نظامیان اشغالگر قدس که هیچ رحم و مروتی در مورد زنان و کودکان ندارند، باعث می‌شود که به بیماران نیز رحم نکنند. درمانگاه زندان الرمله نیز تمامی ویژگی‌های آن زندان‌ها و مراکز بازداشت رژیم صهیونیستی نظیر فقدان تهویه مناسب هوا، کیفیت بد غذا، رطوبت و حرارت شدید، عدم وجود نظافت و بسته بودن پنجره‌ها با شبکه‌های آهنی را دارد. علاوه بر این که بیماران برای رسیدن به این درمانگاه با حال مریض خود باید از سه طبقه پله بالا بروند  و در هر پایین و بالا رفتن مورد بازرسی بدنی قرار گیرند.

تعداد بسیار کمی از اسرای بیمار می‌توانند بعد از کارشکنی ها و وقت تلف کردن های زیاد وارد این درمانگاه شوند. در این درمانگاه هشت اتاق وجود دارد که مساحت آنها چهار متر در چهار متر است و در هر اتاق شش یا چهار تخت وجود دارد که بعضی از آن‌ها دو طبقه هستند. هنگامی که یک اسیر از زندان دیگر برای انجام عمل جراحی در این بیمارستان حاضر می‌شود و تخت طبقه پایینی برای او وجود نداشته باشد، باید بین خواب بر روی تخت طبقه دوم یا کف زمین یکی را انتخاب کند و باید امضا بدهد که با تعویق طریق عمل جراحی به زمان دیگر موافق است، زمانی که ممکن است فرار برسد یا نه.

اسرای بیمار برای حضور در دادگاه با دست و پای بسته به جای آمبولانس در کامیون‌های بدون تهویه هوا منتقل می‌شوند. این انتقال ممکن است دو یا سه روز طول بکشد. آنها معمولاً بعد از دادگاه در حالی به درمانگاه برمی‌گردند که به علت شرایط بد انتقال با بیماری‌های دیگری نیز مواجه شده‌اند. در این درمانگاه اجازه ورود پزشکان خارج از درمانگاه جز در موارد نادر داده نمی‌شود. این در حالی است که درخواست‌های زیادی از سوی اسرا در این زمینه مطرح می‌شود، اما همگی این درخواست‌ها رد می‌شوند.

اسرای بیمار درمانگاه الرمله درمارس 2008 بالغ بر 40 نفر بوده که به علت شرایط بد و اوضاع حساس و اوضاع معیشتی سخت و نابسامانی که دارند، شهید زنده توصیف می‌شود. از جمله این افراد منصور موقدی از اهالی الزاویه در شهر سلفیت است که در هنگام بازداشت با سه گلوله در ناحیه شکم مجروح شد و دستگاه گوارشش به شدت آسیب ‌دیده و نیمی از بدنش نیز فلج شده است. بیش از نیمی از دستگاه گوارش وی در حال حاضر مصنوعی و پلاستیکی است و در نتیجه فلج شدن نیمی از بدن خود روی ویلچر راه می رود. ربیع حرب نمونه دیگری از این اسرا است که در نتیجه شلیک گلوله در زمان بازداشت مجروح شده و علاوه بر از دست دادن سیستم گوارش و مثانه، پاهایش نیز فلج شده است. مقامات صهیونیست زندان درخواست‌های مکرر وی برای خروج از زندان جهت مداوا را نادیده گرفته و او را به دو سال زندان محکوم کردند. سالم الشاعر اهل غزه نمونه دیگری از این زندانیان است که دچار سرطان ریه است و چهار سال بعد از بازداشت بود که به درخواست‌های مکرر وی در رابطه با توجه پزشکی و بهداشتی پاسخ داده شد. این در حالی بود که در این مدت بیماری کاملا پیشرفت کرده بود و در نهایت ریه سمت چپ وی تخلیه شد و خطر سرایت سرطان به ریه سمت راست و سایر قسمت های بدن نیز وجود دارد.

تمام این ها تنها چند مورد از دهها و صدها مصیبتی است که اسرای فلسطینی در زندان‌های رژیم صهیونیستی متحمل می‌شوند که در بسیاری از موارد حتی بررسی آنها نیز مشکل است. تعداد اسرای مریض فلسطینی در زندان‌های رژیم اسرائیل بالغ بر 1200 نفر است. البته برخی ارزیابی‌ها این تعداد را 1500 نفر ارزیابی می‌کنند و می‌افزاید که 500 نفر از آنها نیازمند عمل جراحی و مداوای فوری هستند. 155 نفر نیز از بیماری‌های مزمن و خطرناک نظیر بیماری‌های قلبی ، سرطان ، مرض قند، دیابت و دیگر موارد رنج می برند و نیازمند مراقبت های ویژه هستند.

سستی در مداوای اسرا و عدم وجود مراقبت‌های بهداشتی و ادامه سرکوب جسمی و روانی بیماران از زمان اشغال کرانه باختری و نوار غزه تاکنون به شهادت حدود 47 اسیر منتهی شده است. بر اساس گزارش‌های منتشر شده از مؤسسات حقوق‌بشری بیشترین موارد بی‌توجهی پزشکی و عدم رعایت مسائل بهداشتی اسرای فلسطینی در بازداشتگاه‌های اسرائیلی شامل موارد زیر است:

• کمبود مقدار داروهای داده شده به اسرا و کیفیت پایین آنها. پزشکان درمانگاه در بسیاری از موارد صرف نظر از شرایط بیمار تنها داروهای مسکن می دهند.حتی برخی داروهایی که به بیماران داده می شود، حال آنها را بدتر هم می کند.
• سهل‌انگاری در مداوای اسرای بیمار و تأخیر در نقل و انتقالات ناگهانی به بیمارستان ها و تاخیر در رسیدن پزشکان به درمانگاه در صورت نیاز. حتی درمانگاه در انجام عمل های جراحی مورد نیاز نیز سستی به خرج می دهد که این روند باعث بدتر شدن حال بیماران یا کاهش فرصت درمان آنها می شود.
• الزام خانواده اسرا به پرداخت هزینه‌های مداوا و رد کردن مداوا و انجام عمل جراحی در صورت بالا بودن هزینه آن. این موضوع برخلاف ماده 30 از توافق چهارم ژنو است که تأکید دارد دولتی که اسرا را نگهداری می‌کند باید هزینه‌های درمان آنها را پرداخت کند.
• عدم وجود پزشکان مقیم یا مطب‌های تخصصی در مراکز بازداشت برخلاف استانداردهای بین‌المللی.
• تجاوز به اسرای بیمار و بازرسی اتاق‌های آنها و کتک زدن آنها در تخت درمانگاه و در جریان انتقال آنها از زندان به درمانگاه. بازجویی از بیماران پس از مداوا با هدف اعتراف گرفتن از آنها تحت فشار درد از دیگر اقدامات غیرقانونی رژیم صهیونیستی ضد زندانیان است.
• رژیم صهیونیستی اسرای بیمار را مجبور می‌کند که در صورت فراهم کردن مداوای آنها ، اعترافات مشخصی را از آنها بگیرد.

اقدامات رژیم صهیونیستی در ابعاد بهداشتی علاوه بر قصور عمدی پزشکی به استفاده از اسرا به ‌عنوان موش آزمایشگاهی نیز می‌رسد که این موضوع با منشورها و قوانین بین‌المللی و انسانی در تناقض است. حتی سرکردگان ارشد رژیم اشغالگر قدس نظیر دالیا ایزیک عضو کنیست و رئیس سابق کمیسیون علوم پارلمان رژیم صهیونیستی خجالت نکشیده و این موضوع را به صراحت اعلام کردند. وی در این رابطه گفت که 1000 مورد آزمایش داروهای خطرناک به صورت سالانه در مورد اسرای فلسطینی و عرب صورت می‌گیرد. وی تأکید کرد که در دفتر کار خود 1000 مجوز جداگانه از وزارت بهداشت رژیم صهیونیستی برای شرکت‌های بزرگ داروسازی اسرائیل دارد که آزمایش‌های دارویی را بر روی اسرای فلسطینی و عرب داخل زندان‌های اسرائیل انجام دهند. امی لافانت رئیس بخش دارویی وزارت بهداشت اسرائیل نیز اعلام کرده است که تعداد مجوزهایی که به این صورت داده می‌شود سالیانه 15 درصد افزایش پیدا می‌کند.

تمام مواردی که ذکر کردیم اقدامات و سیاست‌های عمدی است که آثار خطرناکی بر سلامت اسرا دارد، آثاری که از دوره اسارت آن ها فراتر رفته و گاه در تمام طول زندگی با آنها است. در بسیاری از موارد این اقدامات باعث مرگ اسیر بعد از آزادی از زندان می شود. تمامی این موارد نشان می‌دهد که اسارت در زندان‌های رژیم صهیونیستی یکی از ابزارهای مجازات دسته جمعی ملت فلسطین و اقدامی از سر تکبر و خودخواهی و ظلم و ستم از سوی رژیم صهیونیستی با هدف سرکوب ملت فلسطین و از بین بردن پتانسیل‌ها و توانمندی‌های آنها به ویژه نسل جوان است.

ج: عدم ارتباط با دنیای خارج

رژیم صهیونیستی مانند سایر اقدامات خود ، تلاش دارد از جنبه‌های روانی و احساسی اسارت در نزد فلسطینیان نیز برای خود استفاده کند و مشکلات اسرا را تا حد امکان به این ترتیب افزایش دهد. اسرائیلی‌ها از طریق منزوی کردن اسرا از دنیای خارج چه ممنوع الملاقات کردن آنها با افراد خانواده و وکلا این اقدام را انجام می‌دهند. مقامات اسرائیلی، در ابتدای اسارت یا در زمان انتقال اسیر از یک بازداشتگاه به جای دیگر موضوع را به خانواده وی اطلاع نمی‌دهند. این موضوع باعث می‌شود به ویژه در سایه وجود زندان‌ها و بازداشتگاه‌های محرمانه سرنوشت بسیاری از افراد فلسطینی نامعلوم باقی بماند.

موسسه الضمیر تاکید می کند که اسرای فلسطینی همچنین از دیدار و تماس با وکلا به ویژه در دوره قبل از بازجویی که مهم‌ترین دوره بازداشت یک فرد است ، محروم هستند. این انزوا از جنبه روانی نیز حائز اهمیت است و مقامات رژیم صهیونیستی سعی دادند در این مدت فرد اسیر را تحت فشارهای روانی و معنوی قرار دهند و احساس تنهایی و نگرانی را در نزد وی افزایش دهند. این موضوع به ویژه در مورد کسانی که برای اولین بار بازداشت شده اند، صدق می‌کند.

مقامات رژیم صهیونیستی به افراد زندانی اجازه استفاده از تلفن را حتی در سخت‌ترین شرایط از جمله مرگ یکی از افراد خانواده اسیر یا بد بودن حال وی نمی دهند. این در حالی است که این امکانات برای زندانیان جنایی رژیم صهیونیستی فراهم است. صهیونیست‌ها همچنین به اسرای فلسطینی اجازه مطالعه کتاب یا پیگیری رسانه های مختلف را نمی دهند تا بیش از پیش آن ها را از دنیای خارج دور نگه دارند.

یکی از ابعاد شکنجه جمعی که زندانیان و خانواده‌های آنها از آن رنج می‌برند، در ملاقات‌های خانوادگی صورت می‌گیرد. در حالی که براساس قوانین و عرف بین‌الملل، اسرا حق ملاقات با خانواده و دوستان خود را دارند، رژیم صهیونیستی از سال 1996 ملاقات زندانیان با غیر از نزدیکان درجه یک (پدر و مادر و همسر و برادر و خواهر و پدر بزرگ و مادر بزرگ و فرزند) را برای افرادی که بیش از 16 سال و کمتر از 46 سال دارند، ممنوع کرده است. رده های سنی دیگر نیز تنها در صورت کسب مجوز می توانند به ملاقات زندانی بروند.

رژیم صهیونیستی در ارائه مجوز نیز به صورت خودسرانه عمل می‌کند. به عنوان مثال اسرای فلسطینی از دیدار با فرزندان کوچک خود به بهانه‌های امنیتی محروم می شوند. اسیر عامر القواسمی که محکوم به حبس ابد است ، بعد از اینکه مادرش 18 سال به ملاقات فرزندش می آمد، از این ملاقات منع شده، با این بهانه که این فرد مادرش نمیست. مقامات رژیم صهیونیستی بعد از انتفاضه الاقصی تمامی مجوزهای صادر شده برای ملاقات با زندانیان را لغو کردند. همچنین بعد از تسلط جنبش حماس بر نوار غزه ، مجوزهای ملاقات اهالی غزه با نزدیکانشان در زندان ها نیز لغو شد. مقامات رژیم صهیونیستی از ممنوع الملاقات کردن زندانیان به عنوان یکی از ابزارهای شکنجه استفاده می‌کنند و در بسیاری از موارد بنا به دلایل پوچ و کم ارزش آنها را از دیدار با خانواده محروم می کنند. براساس آماری که در اکتبر 2007 منتشر شده بیش از 65% از خانواده اسرای فلسطین از دیدار با فرزندان خود به صورت جمعی یا انفرادی محروم هستند.

ملاقات‌هایی که اسرای فلسطینی انجام می‌دهند نیز از فضای سختی برخوردار است. ملاقات‌هایی که معمولاً صلیب سرخ جهانی ترتیب می‌دهد نیز در لحظات آخر و از سوی مقامات رژیم صهیونیستی لغو می‌شود یا در اتاق‌های بسیار شلوغ و از طریق مانع شیشه‌ای انجام می شود. مدت ملاقات ها نیز همواره به گونه‌ای است که اسرا نمی‌توانند با خانواده خود به خوبی صحبت کنند. برخورد فیزیکی بین اسرا و خانواده یعنی بین فرزند و مادر یا پدر با فرزندانش یا همسر معمولا غیر ممکن است.

ملاقات‌ها به شکل منظم صورت نمی‌گیرد و در بهترین شرایط چندین ماه با یکدیگر فاصله دارد. این در حالی است که بر اساس قوانین رژیم صهیونیستی باید هر 15 روز یک بار انجام شود. خانواده اسرا در جریان ملاقات سختی‌های زیادی از جمله بدرفتاری و اقدامات توهین‌آمیز عمدی و انتظارهای طولانی مدت را متحمل می‌شوند و در بسیاری از موارد بدون ملاقات فرزندانشان مجبور به بازگشت می‌شوند.

د: موارد دیگر نقض حقوق زندانیان

با وجود اوضاع وخیم نقض حقوق زندانیان که آن ها را برشمردیم و شرایط سختی که آنها در آن به سر می برند ، همچنان شکنجه‌های دیگری نیز وجود دارند، از جمله این موارد جلوگیری از تکمیل تحصیلات زندانیان است که در بیشتر مواقع جوان هستند. در برخی از موارد و به برخی از زندانیان اجازه تحصیل در برخی تخصص های خاص داده می شود. این در حالی است که حتی کودکان فلسطینی اسیر در زندان‌های رژیم صهیونیستی نیز به ‌استثنای زندان تلموند از نظام آموزشی ویژه خود محروم هستند. در زندان تلموند نیز آنها به سبک آموزش اسرائیلی تحصیلات خود را پشت سر می‌گذرانند. اداره امور زندان‌ها محدودیت‌های زیادی در زمان تحصیلات اسرا اعمال کرده و از این روش به عنوان یکی از شکنجه‌های آنها استفاده می‌کند.

مقامات رژیم صهیونیستی همچنین حق اسرای فلسطینی در عبادت و احیای شعائر دینی را نقض می کنند. در شرایطی که در زندان ها روحانی یهودی و مکان‌هایی برای عبادت یهودیان اختصاص داده شده است، اما هیچ مکانی برای عبادت مسلمانان و مسیحیان در نظر نگرفته و روحانیون دینی نیز در زندان‌ها حضور ندارند. اشرف العجرمی وزیر امور اسرا و آزادگان فلسطینی در سال 2008 اعلام کرد که اداره امور زندان‌های اسرائیلی هر زندانی که در هنگام ورود عناصر امنیتی برای شمارش اسرا در حال ادای نماز باشد را مجازات مالی می کند.

نظامیان زندان‌های اسرائیل همچنین تفتیش‌های تحریک‌آمیزی را در اتاق‌ها انجام داده و وسایل ویژه زندانیان را مصادره می‌کنند. آنها سیاست شکنجه دسته جمعی و انفرادی زندانیان نظیر غرامت های مالی، ممنوع الملاقات کردن آن‌ها و زندان انفرادی را دنبال می کنند و با کمترین بهانه ها آن ها را به زندان های دیگر منتقل می کنند.

عملیات نقل و انتقال اسیر از یک زندان به زندان دیگر یا انتقال از زندان برای دادگاه نیز یک شکنجه مستقل است، خلاصه اینکه اتوبوسی که برای این‌ کار مورد استفاده قرار می‌گیرد، حتی برای جابه‌جایی حیوانات نیز مناسب نیست، صندلی‌های اختصاص داده شده در این اتوبوس شبکه‌های آهنی هستند که فرد اسیر نمی تواند به خوبی روی آن ها بنشیند و معمولا در طول حرکت روی زمین می‌افتد . یکی از اسرا، این جابه‌جایی‌ها با عبارت مسیر مرگ توصیف می‌کند.

اسرا همچنین گاها برای رفتن به ملاقات وکیل یا خانواده یا رفتن به دادگاه ، مورد بازرسی برهنه بدنی قرار می‌گیرند. در برخی زندان‌ها نیز در هنگام جابه‌جا کردن زندانی ، او را به صورت برهنه تفتیش می کنند و اسیر را مجبور می‌کنند که در برابر نیروهای پلیس و دیگر زندانیان به صورت برهنه بایستد.

مقامات رژیم صهیونیستی در سال‌های اخیر پروژه ای را برای خصوصی‌سازی زندان‌ها دنبال می‌کنند و در حال حاضر فشارها برای تصویب این پروژه را افزایش داده‌اند. در این شرایط اسرای فلسطینی به بازار اقتصادی در داخل کابینه رژیم صهیونیستی تبدیل می‌شود که شرکت‌ها برای رسیدن به آنها رقابت می‌کنند تا بتوانند از درآمدهای مالی گسترده آن استفاده کنند. اسرای فلسطینی مجبور هستند به علت فقدان خدمات مناسب اکثر نیازمندی‌های خود را با وجود قیمت‌های بالا از بوفه خریداری کنند. خانواده ها نیز نمی توانند چیزی برای آنها بیاورند. همچنین خسارت گرفتن از زندانیان به دلایل و بهانه‌های مختلف می‌تواند منبع درآمدی برای کسانی باشد که این بازار را به دست آورده اند. در همین موارد منابع مالی خانواده‌های آنها هدف قرار دارد.

مهم‌ترین و بزرگ‌ترین هدف مقامات رژیم اشغالگر قدس از خصوصی‌سازی زندان‌ها ، فرار از مسئولیت حقوقی خود در قبال اسرای فلسطینی است . البته این بهانه‌های واهی در قوانین و منشورهای بین‌المللی پذیرفته شده نیست و مقامات رژیم صهیونیستی همواره مسئول اصلی مصیبت‌های ملت فلسطین و اسرای فلسطینی محبوس در زندان‌ها است و رژیم اسرائیل با این اقدامات نمی‌تواند مسئولیت خود را نادیده بگیرد . علاوه بر این که بر اساس قوانین بین‌الملل، رژیم اشغالگر قدس مسئول تضمین حقوق بشر در اراضی اشغالی است، البته جنایت‌ها و تجاوزهای صورت گرفته این رژیم همواره مورد سکوت جامعه جهانی و مجامع بین‌المللی قرار می‌گیرد.

ادامه دارد ...