از مسخره کردن موفقیت فوتبال تا تلاش برای آبروریزی پس از میزبانی مسابقات بین‌المللی
میزبانی مسابقات بین‌المللی در حالی که می‌تواند یک فرصت باشد در بسیاری از مواقع در کشورمان تبدیل به تهدید می‌شود.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، برگزاری مسابقات و رویدادهای مهم بین‌المللی از جمله بازی‌های آسیایی، بازی‌های کشورهای اسلامی و بازی‌های چند رشته‌ای همواره یکی از دغدغه‌ها و آرزوهای اهالی ورزش و مسئولان و مردم ایران است.
مطمئنا برای برگزاری مسابقات چند رشته‌ای و رویدادهای بزرگ در آسیا و جهان بیش از هر چیز کسب تجریبات در میزبانی‌های کوچک و شناخت نقاط ضعف لازم است از همین رو میزبانی مسابقات تک رشته‌ای از اهمیت بسیاری برخوردار است. بررسی کارنامه کشورهای موفق در برگزاری تورنمنت‌ها و مسابقات بزرگ جهانی نشان می‌دهد که تجریبات میزبانی‌های کوچک آنها را در این حد از آمادگی قرار داده و با استفاده از شناخت نقطه ضعف‌هایشان امروز مانند آب خوردن مسابقات بزرگ را برگزار می‌کنند.
بد نیست که نگاهی نیز به میزبانی‌های مسابقات به خصوص میزبانی در رشته‌های کم طرفدارتر در ایران داشته باشیم. یک میزبانی در ایران همواره پروسه‌ای خاص دارد. در بسیاری از موارد ابتدا برخی موضوع ناتوانی فدراسیون را در گرفتن میزبانی عنوان می‌کنند. فدراسیون‌ها نیز با استفاده از رابطه خود با مسئولان آسیایی و بعضا جهانی و با وعده وعیدهایی که از بخش‌های مختلف به آنها داده می‌شود وارد میدان می‌شوند.
بعد از دریافت میزبانی از سوی ایران، تشویق‌ها و تکریم‌ها از عملکرد مسئولان فدراسیون آغاز و جلسات مختلف به منظور جذب اسپانسر و حمایت‌های مالی برگزار می‌شود اما در آستانه مسابقات همه چیز تغییر می‌کند و گاهی هم با چرخش 180 درجه‌ای این میزبانی هزینه‌ای اضافه برای ورزش بوجود می‌آید. نمونه این موضوع در فدراسیون شطرنج رخ داد و در حالی ایران میزبان بانوان جهان بود، به دلیل عدم پرداخت به موقع پول، فدراسیون ایران تعلیق شد تا فرصتی که برای معرفی هر چه بهتر کشورمان به وجود آمده بود، تبدیل به تهدید شود.
در اغلب موارد فدراسیون برای حفظ آبروی خود در آسیا هم که شده برای برگزاری مسابقات به بهترین نحو تلاش می‌کند و بدون توجه به بی‌مهری‌ها برنامه‌هایش را پیش می‌برد. با همه کم و کاستی‌ها مسابقات آغاز می‌شود. عده‌ای درست همین زمان را برای ضربه زدن به فدراسیون انتخاب و سعی می‌کنند تا با بازتاب گسترده به کم و کاستی‌ها رئیس فدراسیون را تخریب کنند. مردم و تماشاگران نیز در کنار لذت‌هایی که از میزبانی و دیدن مسابقات در داخل کشور می‌برند با انتشار تصاویر منفی در فضای مجازی سعی می‌کنند کشور خودشان را در میزبانی ناتوان نشان دهند. رسانه‌ها نیز با دامن زدن به مشکلات، ناتوانی‌های کشور را به گوش جهانیان می‌رسانند و برخی‌ها هم از آن سوی دنیا این اخبار را منتشر و خوراک فکری و خبری فراهم می‌کنند.
در پایان هم آنچه از یک میزبانی برای فدراسیون می‌ماند موجی از انتقاد و تخریب است که در نهایت هم منجر به عذرخواهی مسئولان و داغ کردن پشت دستشان برای برگزاری مسابقات بین‌المللی در ایران می‌شود.
مطمئنا با این شرایط و با عدم تکرار میزبانی‌ها از سوی فدراسیون‌ها نمی‌توان انتظار رشد کشورمان را در برگزاری مسابقات بین‌المللی داشته باشیم. اگر یک رویداد ورزشی در کشورمان برگزار شود و به جای بزرگ جلوه دادن مشکلات به دنبال حمایت و کاستن نقص‌ها باشیم فدراسیون‌ها باز هم برای برگزاری مسابقات با کیفتی بهتر از گذشته و با استفاده از تجربیات قبل، تلاش خواهند کرد اما اگر قرار است یک میزبانی با موجی از انتقادات به اولین و آخرین میزبانی یک رشته وزشی و تخریب چهره کشورمان به دست خودمان، تبدیل شود، همچنان در برگزاری مسابقات بین‌المللی ناتوان خواهیم بود.
در باب این موضوع می‌توان به اتفاقات اخیر در رشته کبدی نگاه کرد. فدراسیون کبدی ایران با دعوت از تیم‌های مطرح آسیا اقدام به میزبانی یک رویداد آن هم خارج از تهران کرده که همین امر در جای خود قابل تقدیر است. برگزاری مسابقات ورزشی در خارج از پایتخت یک ریسک بزرگ محسوب می‌شود اما در مقابل محک خوبی برای سنجش سایر استان‌ها در امر میزبانی و توسعه ورزش در تمام کشور است. به هر حال باید قبول کنیم که اگر این مسابقات در تهران و امکانات پایتخت و تجربیات مختلف نیروهای حفاظت سالن و ... برگزار می‌شد با مشکلات کمتری همراه بود و مطمئنا توانمندی‌های بخش‌های مختلف در تهرانی که بارها شاهد برگزاری مسابقات مهم ورزشی بوده با استان گلستان قابل مقایسه نیست اما برگزاری آن در گلستان یک نقطه شروعی برای این استان در کسب توانمندی در امر میزبانی است.
نکته دیگر در این موضوع نحوه حمایت‌ها از فدراسیون کبدی است. در این روزها که رسانه ملی از فدراسیون کبدی به خاطر انتشار عکس مربی تیم تایلند و یا مینی‌بوس حامل تیم‌ها انتقاد می‌کند و این اشکالات را بی‌پرده نشان می‌دهد، فراموش کرده که برای پخش زنده مسابقات و دادن زمان برای نشان دادن مسابقات مسئولان برگزاری را چندین بار وادار به تغییر زمان مسابقات کرد؟ آیا این تغییر مکرر در زمان مسابقات وجهه خوبی در امر میزبانی دارد؟ چرا رسانه ملی اشکالات خود را در این امر نادیده می‌گیرد؟
هدف، دفاع از فدراسیون کبدی نیست که برخی کارهای این فدراسیون هم در جای خود به صورت جدی قابل نقد است، حرف این است که چرا وقتی رویدادی بزرگ برگزار می‌شود کارهای خوب توسط همه ما (از مسئولان گرفته تا رسانه‌ها) نادیده گرفته می‌شود اما یک ضعف کاملا خودش را نشان می‌دهد؟
بیشتر بخوانید: توضیحات رئیس فدراسیون کبدی درباره مردی که روسری به سر کرد
بد نیست بدانید کشور کره‌جنوبی که امروز به قدرت بی‌چون و چرای میزبانی آسیا تبدیل شده و به مثل آب خوردن مسابقات ورزشی برگزار می‌کند، در امر میزبانی خود همواره مشکلات زیادی دارد. قطعی اینترنت در سالن مسابقات، تغذیه نامناسب برای ورزشکاران، اسکان خبرنگاران در مراسم افتتاحیه، مشکلات در حمل و نقل خبرنگاران و ... بخشی از مواردی است که خبرنگاران ایرانی بارها در جریان مسابقات شاهد آن بودند اما هیچگاه تصاویر آن توسط مردم کره و منتقدانشان رسانه‌ای نشده بلکه همه آنها بدون جار و جنجال رسانه‌ای و برای حفظ آبروی کشورشان دست به دست هم دادند تا مشکلات را در کنار مسئولان ورزش‌شان حل کنند. در المپیک 2016 ریو و البته در المپیک‌های گذشته هم شاهد مشکلات متعدد در امر برگزاری بازی‌ها و تامین امنیت مسابقات بودیم اما چقدر این موضوع از سوی رسانه‌های محلی و بین‌المللی بازتاب داده شد؟
متاسفانه مشکلات ورزش ما در امور بین المللی به همین جا و به میزبانی‌ها ختم نمی‌شود و ما حتی در کسب کرسی‌های بین المللی نیز شاهد چنین اتفاقاتی هستیم و بارها دیده‌ایم که چگونه افراد در آستانه کسب کرسی‌های بین المللی توسط منتقدان و مخالفانشان در داخل کشور تخریب و چهره آنها در جهان زیر سوال می‌رود.
این اتفاق البته در مواقع موفقیت و پیروزی هم رخ می‌دهد و همه تلاش می‌کنند موفقیت یک فدراسیون یا فرد یا باشگاه را زیر سوال ببرند. به عنوان مثال فدراسیون فوتبال ایران روز چهارشنبه با کنار زدن ژاپن و کره جنوبی موفق به کسب عنوان جایزه الهام بخشی در قاره آسیا شد اما پس از آن انتقادها شروع و گاهی اوقات کار به تمسخر کشیده شد و برخی سعی کردند بدون توجه به اینکه ژاپن و کره رقبای ایران بودند، موفقیت ایران را زیر سوال ببرند. این اتفاق در گذشته هم رخ داده و اصولا ما نمی‌خواهیم یا نمی‌توانیم قبول کنیم که در هنگام موفقیت‌ها باید کنار هم از این اتفاق خوشحال باشیم. این نکته که ما می‌توانیم میزبان خوبی باشیم، می‌توانیم در مجامع بین‌المللی کرسی داشته باشیم، می‌توانیم در جمع برترین‌ها حضور داشته باشیم انگار برای‌مان خوب جا نیفتاده است.
در اینکه فدراسیون‌ها و مسئولان باید بکوشند تا مسابقات در بهترین شرایط برگزار شود تردیدی نیست و همه باید دست به دست هم دهند تا بهترین شرایط رقم بخورد اما در هر رویدادی ممکن است نواقصی وجود داشته باشد. باید قبول کنیم تا زمانی که در میزبانی‌های بین المللی موارد منفی را می‌بینیم و با ذره‌بین دنبال ایرادها هستیم، تا زمانی که موفقیت‌ها را کوچک جلوه می‌دهیم و تا زمانی که زپر پای هموطن خود برای گرفتن کرسی‌های بین‌المللی را خالی می‌کنیم شرایط بهبود نخواهد یافت.
انتهای پیام/
