اتحادیه عرب در اوج انفعال

جای تاسف است که اتحادیه عرب به عنوان مرجع رسمی دفاع و حمایت از منافع و مصالح دنیای عرب چنین مواضع حقیرانه و مبتذلی را در قبال بزرگترین ضربه حیثیتی به پیکره فلسطین، دنیای عرب و دنیای اسلام اتخاذ کند و دیدگا‌ه‌هائی را مطرح سازد که در صحنه بین‌المللی مورد تمسخر قرار بگیرد. این نکته از آن جهت اهمیت دارد که مواضع سایر کشورها در قبال این تصمیم فاجعه بار واشنگتن، قاطع تر، شدیدتر، جدی‌تر و رساتر از مواضع دنیای عرب است و در عین حال ثابت می‌کند که دنیای عرب در قبال این رویداد بزرگ قرن قرار نیست حساسیت نشان دهد و بیش از این کاری انجام دهد. انتظار می‌رفت اتحادیه عرب ضمن انتقاد جدی و صریح از این اقدام بی‌سابقه واشنگتن،‌ تمامی کشورهای جهان و در قدم اول، دنیای اسلام و دنیای عرب را علیه این تصمیم واشنگتن بشورانند و با اتخاذ تصمیمات اجرائی و موثر، از یکطرف آمریکا را از این تصمیم ابلهانه پشیمان سازند و از سوی دیگر سایر کشورهائی را که ممکن است فردا برای پیمودن راه آمریکا وسوسه شوند، از هرگونه اقدام مشابهی منصرف سازند.
روشن است که ترامپ با سوابق تجاری – اقتصادی خود، خط مشی کاسبکارانه‌ای را در پیش گرفته و در نتیجه ریاض می‌تواند با تعلیق توافقات اخیر برای پرداخت 500 میلیارد دلار به آمریکا، لرزه بر اندام ترامپ بیندازد و سایر کشورهای عرب نیز تمامی تفاهمات اقتصادی – مالی – تجاری با آمریکا را به حال تعلیق در آورند تا دیگران هم به آنها تاسی کنند. فراخواندن سفرای عرب از آمریکا و اخراج سفرای آمریکا نزد کشورهای عرب می‌تواند هنوز هم اقدامی موثر و هشدار دهنده برای آمریکا باشد. باید پرسید وقتی اعراب که خود را برای چندین دهه متولی مسئله فلسطین معرفی می‌کردند و حتی در این اواخر به برخی کشورهای پیشتاز اسلامی گلایه می‌کردند که بیش از اعراب نباید در امر فلسطین وارد شوند و احیاناً بخواهند جایگاه اعراب در ماجرای فلسطین را مصادره کنند، چرا درباره چنین موضوع حیثیتی و عظیمی تا این اندازه منفعل و ذلت پذیر شده اند؟ در این صورت از سایر کشورها چه انتظار می‌رود؟ وقتی اتحادیه عرب از آنها می‌خواهد به آمریکا فشار بیاورند، انتظار دارد که دقیقاً چه اقدامی علیه واشنگتن انجام دهند؟ آیا وقتی اتحادیه عرب فقط به صدور یک بیانیه نیم بند و خنثی اکتفا می‌کند، از دیگران چه انتظاری می‌توان داشت؟
موضوع مهم‌تر اینکه این روزها ترکیه موضعی به مراتب هشدار دهنده تر از اعراب را اتخاذ کرده و با تلاش برای تدارک و برپائی اجلاس سران کشورهای عضو شورای همکاری اسلامی سعی دارد موضع واحدی را از جانب دنیای اسلام علیه تصمیم نابخردانه آمریکا اعلام نماید. به نظر می‌رسد تشکیل شتابزده اجلاس قاهره با چنین مواضع حقیرانه‌ای با این هدف صورت گرفته که در تلاش برای کم اهمیت جلوه دادن موضوع، این ارتجاع عرب باشد که پیشدستی کرده و ابتکار عمل را دردست گرفته تا هر اقدام دیگر از جانب دنیای اسلام هم تحت الشعاع بی‌عملی و بی‌تفاوتی اتحادیه عرب قرار بگیرد.
موضوع مهم تر، تاثیر همین بی‌تفاوتی اعراب در شکل گیری تصمیم واشنگتن است. با قطعیت می‌توان گفت که ترامپ قبل از چنین تصمیمی، برخی سران رژیم های ارتجاعی عرب را از تصمیم خود آگاه کرده و با اطمینان از اینکه واکنش جدی، موثر و پشیمان‌کننده‌ای در کار نخواهد بود، چنین حرکتی را انجام داده است. به ویژه آنکه برخی رسانه‌ها و شبکه‌های ا طلاع رسانی غربی حتی قبل از تشکیل اجلاس قاهره تصریح می‌کردندکه اعراب واکنش قابل ذکری در قبال آمریکا نخواهند داشت.
بعلاوه برای نخستین بار در تاریخ فلسطین، تصویر یک رهبر عرب توسط فلسطینی‌ها پاره شد که نشانگر خشم و اعتراض مردم فلسطین علیه سیاست‌های شاه سلمان و فرزندش تلقی می‌شود. آمریکای ترامپ آغازگر راهی است که اگر با مخالفت جدی، موثر و اقدامات بازدارنده‌ای مواجه نشود، سرانجام دیر یا زود، دیگران هم برای پیمودن راه ترامپ وسوسه خواهند شد. دقیقاً به همین دلیل است که نخستین واکنش‌ها و اقدامات دنیای عرب و جهان اسلام باید به تناسب ابعاد فاجعه‌ای باشد که ترامپ آغازگر آن محسوب می‌شود.
قطع یا تعلیق مناسبات سیاسی – اقتصادی - تجاری با آمریکا، برخوردهای قاطع علیه آمریکا و هشدار به دیگران با هدف ممانعت از پیوستن آنها به آمریکا در راه به رسمیت شناختن قدس اشغالی به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی می‌تواند ترامپ و دیگران را از انجام کاری که طی 70 سال گذشته کسی جرات انجام آنرا نداشت، منصرف کند تا تصمیم خود را پس بگیرد. اما قطعاً بی‌تفاوتی التماس برای تجدیدنظر ترامپ نشان می‌دهد که اعراب خود را ناتوان و فاقد اهرم‌های بازدارنده و تاثیرگذار می دانند و به دیگران هم فهمانده‌اند که قادر به اتخاذ هیچ تصمیمی علیه آمریکا و اشغالگران صهیونیست نیستند. جای تعجب است که اتحادیه عرب حتی از کشورهائی هم که با رژیم صهیونیستی رابطه دارند، هیچگونه تقاضایی را در نظر نگرفته که حداقل آنها مناسبات خود با این رژیم غاصب را قطع کنند و هرگونه روابطی را به حال تعلیق در آورند. این، یعنی اوج انفعال اتحادیه عرب که به روشنی نشان دهنده فاصله زیاد سران عرب با ملت های خود می باشد، ملت هائی که این روزها با فریاد اعتراض خود به تصمیم ضد اسلامی رئیس جمهور آمریکا، به سران رژیم صهیونیستی و شخص ترامپ فهماندند که آرزوی بلعیدن بیت المقدس را به گور خواهند برد.

انتهای پیام/