سیدِ آزادگان، فرماندهی چریک
خبرگزاری تسنیم : ابوترابی به جبهه رفت و در کنار چمران، در ستاد جنگهای نامنظم به سازماندهی نیروهای مردمی پرداخت و به مأموریت شناسایی رزمی میرفت. آزادی منطقه پرحادثه «دُبِّ حُردان» به فرماندهی وی انجام شد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، حجتالاسلام حاج سید علیاکبر ابوترابی در سال 1318 در شهر مقدس قم در خانوادهای اهل علم و اجتهاد و منتسب به بیت رسالت(ص) متولد شد و در سال 1336 موفق به اخذ دیپلم شد. با شروع نهضت حضرت امام، قم را مرکز و سنگر مبارزه یافت و به شهر خون و قیام مراجعت کرد و در مدرسه حجتیه سکنی گرفت تا در متن فعالیتهای یاران امام، قرار داشته باشد. پس از تبعید حضرت امام، وی در سال 1344 به نجف اشرف رفت تا در محضر اساتید حوزه علمیه نجف به کسب فیض مشغول گردد. ایشان در سال 1349 در حالی که سطح را به پایان رسانده بود در راه بازگشت به ایران، در مرز خسروی دستگیر و زندانی شد و پس از آن نیز اجازه بازگشت به حوزه علمیه نجف اشرف را نیافت.
با پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، سید علیاکبر ابوترابی نیز یکی از کسانی بود که شهر اجدادی خود را سنگر خدمت و فعالیت، قرار داد. تشکیل کمیته انقلاب اسلامی و هدایت آن، یکی از اقداماتی بود که برای سازماندهی و جلوگیری از هرج و مرج ضروری بود و سید علیاکبر این مهم را، به عهده گرفت. پس از چندی با رأی قاطع مردم، به عضویت شورای شهر انتخاب و سپس ریاست آن را به عهده گرفت.
ابوترابی در آغاز جنگ تحمیلی، از قزوین با لباس رزم، رو به سوی جبهه آورد و در کنار دکتر مصطفی چمران، در ستاد جنگهای نامنظم به سازماندهی نیروهای مردمی پرداختند و شخصاً به مأموریتهای شناسایی رزمی و دشوار میرفتند. آزادی منطقه پرحادثه و خطرناک «دُبِّ حُردان» اهواز به فرماندهی وی در رأس یک گروه متشکل از یک صد رزمنده سر از پا نشناخته، یکی از اقدامات ایشان است.
روز 26 آذر سال 1359 آقای ابوترابی برای تکمیل شناسایی قبلی خود، مأموریت مییابد در منطقه تپههای الله اکبر، واقع در شمال سوسنگرد، شناسایی انجام دهد تا نیروهای ستاد جنگهای نامنظم آماده یک عملیات گسترده شوند، اما بر اثر اشتباه یکی از دو نفر همراه وی، در حالی که هفت کیلومتر از نیروهای خودی دور شده و تا فاصله 200 متری دشمن پیشروی کرده بودند، در بازگشت مورد شناسایی دشمن قرار گرفته و در حالی که خود میتوانست از دام دشمن رها شود و بگریزد، به دلیل تلاش برای نجات هم رزمان خود که در نقطهای دورتر پنهان شده بودند، در دام نیروهای دشمن اسیر گشت.
لقب سیدِ آزادگان
تقدیر بر این بود که سید علیاکبر ابو ترابی این بار در جبههای دیگر، در طول هشت سال دفاع مقدس، در اردوگاههای عراقی، با تیغ زبان به مصاف دشمنان برخیزد و روشنیبخش جمع اسیرانی باشد که به مرور زمان بر تعداد آنان افزوده میشد. سید علیاکبر ابو ترابی، روزهای اول اسارت خود را چنین به تصویر میکشد:«در سلول برای اعتراف گرفتن چندین بار مرا به پای چوبهی دار بردند و شمارهی 1 و 2 را گفتند و دوباره برگرداندند.» سرانجام پس از گذشت ده سال، سید علیاکبر ابوترابی، با عزت و سربلندی به میهن اسلامی بازگشت.
مقام معظم رهبری در نخستین دیدار با سید علیاکبر ابوترابیفرد بعد از آزادی، به ایشان لقب "سید آزادگان" دادند و همواره از ایشان به خاطر نقش آفرینیهای منحصر به فردشان در زمان اسارت، تجلیل میکردند و میفرمودند: یاد حجةالاسلام آقاى سیدعلى اکبر ابوترابى، که اردوگاههاى اسارت را به مدرسهى بزرگى از تقوا و آگاهى و استقامت تبدیل کرده بود همواره در چشم ملت ایران گرامى و پایدار است.
سید پس از آزادی، به جای آنکه پس از سی سال مبارزه و تلاش طاقتفرسا، به استراحت بپردازد، راهی دشوارتر را در پیش گرفت. ابوترابی، همراهی آزادگان و پیگیری مشکلات آنان را وظیفهی خود میدانست و در این مسیر، هیچ سختی و مشکلی مانع او نشد.
عشق به خدای متعال و معصومین(ع) در لحظه لحظه حیات و در سراسر وجود او نمایان بود و در ایام فاطمیهی دوم، پیاده از حرم امام خمینی تا حرم حضرت معصومه(س) به راه میافتاد و همراه با جمعی از آزادگان و شیفتگان، با ذکر و اشک و سوز، این سفر معنوی را به انجام میرساند. در ایام عرفه نیز، پیاده از تنگهی مرصاد تا مرز خسروی راه میرفت و جمع کثیری از مردم متدین وی را همراهی میکردند که عرفه 1379، تعداد رهپویان این سفر پربار معنوی، در روز عرفه هنگام برگزاری دعای امام حسین(ع) در مرز خسروی، از شصت هزار نفر گذشت.
در تابستان، قبل از فرا رسیدن سالگرد ورود آزادگان، او سفر آسمانی خود را با شیفتگان خاندان عصمت و طهارت(ع) از حرم امام خمینی(ره) تا حرم امام علی بن موسیالرضا(ع) آغاز مینمود و در آن روزهای بسیار گرم، عاشقانه به سوی بارگاه مقدس امام هشتم پیش میرفت. بیشتر همراهان وی جوانانی بودند که از وجود شریفش درس میگرفتند.
آری، آن عاشق اهلبیت پیامبر خدا(ص)، هر ساله این سفرهای سهگانه معنوی را میپیمود و هر سال بر تعداد رهپویان این سفرها افزوده میشد. سرانجام، آن مجاهد خستگیناپذیر در تاریخ 12/3/79 در حالی که به همراه پدر بزرگوارشان حضرت آیتالله حاج سید عباس ابوترابی عازم مشهد مقدس و زیارت حضرت امام ثامنالحجج(ع) بودند، در جادهی بین سبزوار و نیشابور، بر اثر تصادف، ارواح آن عالمان وارسته از خاک تا افلاک پر کشیدند و به لقاءالله پیوستند.
پیام مقام معظم رهبری در پی درگذشت سید علی اکبر ابوترابی
بعد از درگذشت سید آزادگان، حجت الاسلام والمسلمین سید علی اکبر ابوترابی و پدرشان در سانحه رانندگی، مقام معظم رهبری پیامی را منتشر کردند که بخشی از آن به صورت زیر است:
با اندوه و تأسف فراوان خبر درگذشت عالم مجاهد خستگیناپذیر، حجتالاسلام آقای حاج سید علی اکبر ابوترابی و پدر بزرگوارش آیتالله آقای حاج سید عباس قزوینی ابوترابی را دریافت کردم. این پدر و پسر پارسا و پرهیزگار، در راه ضیافت بارگاه حضرت ابیالحسنالرضا (علیه آلاف التحیه والاسلام) بودند که به لقاء الله و با فضل و کرم او به ضیافت اولیاء مقرب الهی نائل آمدند و انشاءالله در بهشت رضای خداوند که پاداش یک عمر مجاهدت و صبر و استقامت و پاکدامنی آنان است مستقر گردیدند. پسر، پس از سالها حضور در میدانهای مبارزهیی دشوار با نظام طاغوتی، و پس از مشارکت شجاعانه در صحنهی جنگ تحمیلی، سالهای درازی محنت اسارت در دست دشمن نابکار و فرومایه را چشید و مبارزهیی دشوارتر از گذشته را در اردوگاههایی آغاز کرد که او در آنها، همچون خورشیدی بر دلهای اسیران مظلوم میتابد، و چون ستارهی درخشانی، هدف و راه را به آنان نشان میداد و چون ابری فیاض، امید و ایمان را بر آنان میبارید. و پدر، با صبر و متانت یک فقیه فیلسوف و عارف فقدان و هجران چنین پسری را تحمل میکرد و آنچه را در حوزههای دانش دین آموخته بود، در عمل و منش خویش تجسم میبخشید.
انتهای پیام/