شکتر: فرهنگ ایرانی‌ها «احترام‌محور» است، فرهنگی که آمریکایی‌ها از آن بی‌بهره‌اند
خبرگزاری تسنیم: شکتر، فیلمساز و فعال رسانه‌ای آمریکایی است که فیلمی از او با عنوان «غارت: گناه عصر ما» در بخش بین‌الملل چهارمین جشنواره عمار حضور داشته است. او می‌گوید: فرهنگ ایرانی‌ها «احترام‌محور» است، فرهنگی که آمریکایی‌ها از آن بی‌بهره‌اند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، دنی شکتر، تهیه کننده تلویزیون، فیلمساز مستقل، وبلاگ نویس، و منتقد رسانه است که مقالات بسیاری را درمورد رسانه‌های ایالات متحده آمریکا و جهان به رشته تحریر در آورده است. او متخصص روزنامه‌نگاری تحقیقی و تولید برنامه‌هایی درباره حقوق بشر، خبرنگاری، موسیقی پاپ و جامعه است. او، به خاطر ممتازی در روزنامه‌نگاری مستند، برنده جایزه انجمن روزنامه نگاران حرفه ای 2001، شد.
شکتر، در دسامبر 2010، مقاله ای در دفاع از اظهارات می 2010 هلن تامس نوشت؛ اظهاراتی که در مورد درگیری اسرائیل و فلسطین، و به عقیده دیگر مفسران اظهاراتی ضد یهودی بود. جشنواره مردمی فیلم عمار، بهانه‌ای بود که شکتر در حاشیه آن به گفت‌وگو با برخی از عوامل این جشنواره از طریق اسکایپ بنشیند. کارگردان " غارت: گناه عصر ما " فیلم خود را برای نمایش در این دوره جشنواره در اختیار عوامل آن قرار داده و این فیلم در بخش بین‌الملل این جشنواره مردمی به نمایش درآمد. در این مصاحبه، شکتر، فیلمساز، کارگردان و تهیه کننده مستقل که خود یهودی است، به بیان نظراتش درباره جشنواره عمار، نقش لابی‌های اسرائیل بر هالیوود، و بیان نظراتش درباره سینمای ایران پرداخته است. بخش‌هایی از این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
او جشنواره ایرانی عمار را موثر خواند و اظهار داشت که صنعت فیلم ایران از پیشینه خوبی برخوداراست. شکتر بر این باور است که هالیوود واقعیت‌ها را دریافت کرده، و در عوض، فیلمهایی بر خلاف حقیقت تولید می‌کند. او تصریح می‌کند که «هالیوود واقعیت‌ها را دریافت کرده و بر اساس آنها نمایشنامه‌های سرگرم کننده و بازیگر محوری می‌نویسد، نمایشنامه‌هایی که مطابقتی با حقیقت ندارند.»
شکتر معتقد است که «مردم تصور می‌کنند که حقیقت را مشاهده کرده‌اند، ولی در اشتباه هستند. فیلم‌ها به شهرت رسیده و تاثیراتی منفی بر جامعه و فرهنگ بر جای می‌گذارند. تجارت فیلم، صنعت استعدادها و توانائی‌های هنرمندان است، هنرمندانی که تحت تاثیر فضای تجاری هستند، فضایی که بایدها و نبایدها را بر آنها تحمیل می‌کند.»
او با اشاره به فیلمهایی که فساد سیاستمداران، و نه سیستم دولتی آمریکا، را به نمایش می‌گذارد، می‌گوید: «بسیاری از فیلمهای هالیوود، وارد مسائل بزرگ نمی‌شوند و به مسائل کلان نمی‌پردازند، در صورتی که قصد بیان مسائل بزرگ را از سر می‌گذرانند، آنها را تحریف می‌کنند.»
او در مورد ساخت فیلمهایی با موضوع خاص و حساس گفت که اجازه ساخت چنین فیلمهایی «به شرط عدم اتخاذ پروپاگاندا»، در آمریکا مجاز است. «اگر در تولید فیلم خود، هنرمندانه با مسائل روبرو شویم، تماشاگران بیشتری خواهیم داشت.»
شکتر می‌گوید: « اینکه می‌گوییم هالیوود تحت تاثیر لابی‌های اسرائیل است به عبارتی بیانگر همین نکته است که تنها یک بعد ایدئولوژیکی در هالیوود وجود دارد و بس.» او ادامه می‌دهد « در کشور من برای نمونه در مورد وضعیت هسته‌ای ایران باید بگویم که، 74 سناتور آمریکا، گوش به فرمان لابی‌های اسرائیل، و نه سازمان اطلاعاتی آمریکا، هستند.»
کارگردان «غارت: گناه عصر ما» معتقد است که «از نظر سازمان اطلاعاتی آمریکا، ایران کشوری قابل اعتماد و صلح طلب است، ولی افرادی در سیستم‌های دولتی آمریکا هستند که ایران را خطرناک جلوه می‌دهند؛ البته قصد آنها فقط ایران نیست آنها آروزی فتح جهان را در سر می‌پرورانند. آنها از طریق اخبار و فیلم و ... موجب تقویت ترس جهانی از ایران می‌شوند. سرزنش ایران، آسان‌تر از سرزنش افرادی است که کار و حرفه و کارخانه‌های آمریکا را رها کرده اند. به نظر من، مردم ایران و آمریکا، رابطه‌ای قوی ندارند، چرا که فرهنگ ایران، فرهنگی احترام محور است، فرهنگی که آمریکائیها از آن بهره‌ای نبرده‌اند.»
او معتقد است که «فیلمسازان ایرانی باید تحقیقات بیشتری را درمورد تماشاگران آمریکائی، علایق، سلایق، حساسیت‌ها و تعصبات آنها به انجام رسانند، تا بدین طریق، در برقراری ارتباط و گفت‌وگو با مردم آمریکا، موفق‌تر عمل کنند. اخبار روزمره، مملو از تبلیغاتی علیه ایران است، ایران باید این مهم را در محصولات خود، به شیوه مبتکرانه تری، مد نظر قرار دهد.»
او همچنین به ایرانیان و آمریکائیها پیشنهاد داد که آثاری مشترک ارائه دهند. او در بیان نمونه‌ای بیان کرد که «بسیاری از یهودیان ایالات متحده آمریکا، بر ضد ریاست نتانیاهو در سرزمین اسرائیل هستند.» این می‌تواند موضو.عی مشترک برای اتحاد علیه این سیاست‌ها باشد. او می‌گوید: «در جریان مشاهده جشنواره فیلم ایران، به این نتیجه رسیدم که صنعت فیلم ایران، یکی از اولین صنایع فیلم جهان است و پیشینه با سابقه‌ای دارد. فرهنگ کشورهایی همچون ایران باید مورد بررسی دقیق تری قرار گیرند.»
او در پایان این گفت‌وگوی اینترنتی اظهار امیدواری کرد که یک بار دیگر در ایران حضور یافته و آثاری از خود را، که درباره ماندلاست، ارائه دهد.
شکتر، تهیه کننده و کارگردان فیلمهای مستند ویژه ای بوده است، بخشی از آثار او در ادامه می‌آید:
غارت: گناه عصر ما (2010)
سلاحهای کشتار جمعی (2004)
اعتماد به دموکراسی، درباره بازشماری مجدد انتخابات 2000 فلوریدا، نقل قول از اوسی دیویس و رابی دی
ما یک خانواده هستیم (2002)
انکوسی جانسون: صدای کودکان ایدزی آفریقا (2001)
قهرمانی برای همه: وداع نلسون ماندلا (1999)
فراتر از زندگی: زندگی تیموتی لیری (1997)
کاشت دانه/ برداشت صلح: جهان دانه های صلح (1996)
زندانیان امید: تجدید دیدار در جزیره روبن (1995)
شمارش معکوس برای آزادی: 10 روزی که آفریقای جنوبی را تغییر دادند (1994)
مدار صفر درجه، سارایوو (1993)
بومهای زنده (1992)
فراتر از جان اف کندی: تئوری توطئه (1992)
مجالی برای صلح (1991)
ماندلا در آمریکا (1990)
ساخت شهر خورشید (1987)
قدرت دانشجو (1968)
او همچنین چندین جلد کتاب در موضوعات مختلف نگاشته است:
هرچه بیشتر می‌نگرید، کمتر دریافت می‌کنید 1997
مبارزه طلبی فالون گنگ: ممارست معنوی یا " فرقه شیطان" 2000
تحلیل اخبار: تعصب، بحث و جدل 2001
سلاحهای فریب جمعی: چرا رسانه‌ها، موفق به پوشش جنگ عراق نشدند 2003
جنگ رسانه: اخبار عصر وحشت 2003
مرگ رسانه 2005
وقتی رسانه‌ها، دروغ می‌گویند 2006
غارت: بررسی فاجعه اقتصادی و رسوایی وام‌های بدون پشتوانه ما
جنایت عصر ما: چرا وال استریت، به بزرگی زندان نیست 2010
افشاگری‌های یک تحلیل‌گر اخبار 2012
همه چیز در مورد مادیبا 2013
انتهای پیام/
