اصفهان| "مسجد مصری" گوشه‌ای دیگر از شکوه دوران صفوی در نصف‌جهان+ تصویر
اصفهان کهن‌دیاری با صدها یادگار تاریخی به سان تماشاگه از نصف جهان است که در گوشه گوشه خود گنجینه‌ای ارزشمند از هویت والای ایرانی اسلامی را نهان کرده است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، آثار تاریخی اصفهان مجموعه‌ای از بهترین نمونه‌های به‌جا مانده از سبک‌های گوناگون معماری ایران در طول هزاران سال و بیشتر است و کیفیت این آثار چنان است که می‌توان گفت بیشتر آثار بزرگ و شاهکارهای هنر معماری ایران پس از اسلام در اصفهان قرار دارد.
در آثار تاریخی اصفهان می‌توان انواع و اقسام گنبدسازی، کاشی‌کاری، گچ‌بری، مقرنس‌کاری، منبت‌کاری و خوشنویسی را در عالی‌ترین شکل ممکن آن مشاهده کرد.
اصفهان را در گنج‌های گرانی که بناهای بازمانده از کهن هنگامان آن برجای مانده است درمی‌یابیم و بر گوشه گوشه طاق و ایوان و سردر و مناره و گنبدهای فیروزه‌ای آن اندیشه کنیم و از هر نقش بر دیوار بر آجر و بر کاشی و بر گچ‌بری آن آموزه‌ای بیاموزیم و از دیرهنگامان‌که هر نقش را اندیشه و پنداری بوده که ریشه در باورهای گذشتگان این سرزمین داشته و امروز بر ماست که بر ریزبینی و نکته‌سنجی آنان درود فرستیم و سربلندی مردم ماست بهتر بشناسیم و بهتر بشناسانیم.
و اینک در گوشه‌ای دیگر از اصفهان مسجدی خاص با همان ویژه‌گی‌های شگفت‌انگیز دوران صفوی خودنمایی می‌کند، در محله جوباره نصف‌جهان مسجد کوچکی قرار دارد که در سال 1061 هجری قمری در زمان سلطنت شاه عباس دوم ساخته شده است. علت نامگذاری مسجد به مصری این است که بانی مسجد شخصی به نام حاجی میرزا خان بوده که به تاجر مصری معروف بوده است.
کتیبه‌ای که بر یک لوح سنگ مرمر در داخل مسجد است بیانگر این مطلب است. بر لوح سنگ مرمر داخل مسجد محمد رضا امامی از خوشنویسان آن عصر با خط نستعلیق برجسته اشعاری نوشته است که مصراع آخر آن تاریخ 1061 هجری قمری را نشان می‌دهد.
سردر ورودی که جدیدتر است دارای تاریخ 1116 هجری قمری بوده که کتیبه این سردر با خط ثلث سفید بر زمینه کاشی خشت لاجوردی به قلم جعفر بن عبدالله است.
مسجد مصری دارای 2 سنگاب نفیس و زیبا است. یکی از آنها در خارج از مسجد و روبروی سردر آن واقع شده و بر این سنگاب با خط ثلث برجسته بر سنگ سیاه نام واقف آن و تاریخ 1200 هجری قمری نوشته شده است.
در داخل مسجد نیز سنگابی است که بر کتیبه آن به خط نستعلیق برجسته عباراتی در مورد نگهداری سنگاب و تاریخ 1243 هجری نوشته شده است.
این اثر در تاریخ 12 اسفند 1315 با شمارهٔ ثبت 273 به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
انتهای پیام/ح
