شاعران افغان حافظان زبان فارسی مقابل تهاجم بیگانه/سیاسیون افغان غافلند
خبرگزاری تسنیم: کاظمی، از شاعران افغانستان، گفت: در حال حاضر کسانی که زبان فارسی را از تهاجم زبان‌های بیگانه در افغانستان دور نگه می‌دارند، اهالی ادب ما هستند نه اهالی سیاست. امروز شاعران افغانستان با چنگ و دندان این زبان را حفظ می‌کنند.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، دفتر ادبیات فارسی‌زبانان مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری، صبح امروز، دوم مرداد ماه، با حضور علیرضا قزوه مدیر این دفتر، دکتر عارف مدیر موسسه فرهنگی اکو، محمدحسین جعفریان مسئول دفتر ادبیات فارسی زبانان و جمعی از شاعران فارسی زبان از کشورهای تاجیستان، افغانستان و هندوستان در حوزه هنری برگزار شد.
محمدکاظم کاظمی در این مراسم با بیان اینکه زبان فارسی وضعیت ناگواری در کشورهای فارسی زبان به ویژه افغانستان دارد، گفت: زمانی این زبان زبان اول منطقه شبه قاره بود، اما در حال حاضر زبان انگلیسی جایگزین آن شده است. همین رویه را در افغانستان شاهد هستیم. زبان فارسی در این سال‌ها مورد هجوم دیگر زبان‌ها مانند انگلیسی قرار گرفته و سیاسیون ما هم چندان علاقه‌ای برای حفظ این زبان از خود نشان نمی‌دهند .
وی ادامه داد: اگر قرار است کاری برای حفظ این زبان شود باید از منظر ادبیات صورت گیرد. در حال حاضر کسانی که زبان فارسی را از تهاجم زبان‌های بیگانه دور نگه می‌دارند اهالی ادب ما هستند نه اهالی سیاست. امروز شاعران افغانستان با چنگ و دندان این زبان را حفظ می‌کنند. امروزه حمایت از شعر و زبان افغانستان امری ضروری است.
کاظمی با اشاره به راه اندازی دفتر فارسی‌زبانان در حوزه هنری این امر را اتفاق مبارکی خواند و افزود: در افغانستان بر سر فعالیت فرهنگی و مبادلات این چنینی میان ایران و این کشور فراهم است. در افغانستان برخلاف برخی از کشورهای فارسی زبان به ترجمه نیاز نداریم 90 درصد کتاب‌های که در این کشور خرید وفروش می‌شود اثاری است که در ایران به چاپ رسیده است. علاوه بر این ادبیات ایران علاقمندان بسیاری در افغانستان دارد.
کاظمی با بیان اینکه کارنامه های ادبی در افغانستان و همچنین در ایران فعالیت‌های ادبی این کشور را گرم نگه داشته اند به فعالیت‌های مهاجران افغانستان در ایران اشاره کرد و یادآور شد: هم‌اکنون کانون‌های در سه شهر مهاجرپذیر مشهد، قم و تهران وجود دارد که طی 10 سال گذشته فعالیت‌های خوبی را در این عرصه انجام داده‌اند، اما این مهاجران بی پناه هستند و فعالیت ادبی آنها استقلال چندانی ندارند. به همین دلیل سال به سال بسیاری از نویسندگان و شاعرانی که به ایران پناه آورده بودند حالا به کشورهای دیگر مهاجرت می‌کنند. فعالیت‌های ادبی افغانستان مسئله نگران کننده‌ای است که امیدوارم با لطف و عنایت فعالان فرهنگی و اهالی ادب میان کشورهای فارسی زبان برطرف شود.
انتهای پیام/
