انقلاب حسین(ع) آموخت مرگ با عزّت بهتر از زندگی با ذلّت است

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا» اندیشه در ابعاد مختلف قیام امام حسین(ع) تنها به مسلمانان و به خصوص شیعیان تعلق ندارد بلکه این مسأله باعث شده است خیلی از اندیشمندان مسیحی و مستشرقین نسبت به آن واکنش نشان دهند و در قالبهای مختلف به ماجرای قیام اباعبدالله(ع) بپردازند و نیز برخی آن را الگوی رفتار سیاسی و اجتماعی خود قرار دادند و منشأ تحولات عظیمی در تاریخ بشریت شدند تا جایی که شخصی مانند گاندی، رهبری که هندوستان را از استعمار انگلیس آزاد کرد، الگوی خود را قیام امام حسین(ع) معرفی می‎کند. همچنین شخصی مانند آنتوان بارا، روزنامه‎نگار و نویسنده نامدار مسیحی پس از سالها بررسی و پژوهش روی شخصیت امام حسین(ع) و فلسفه قیام حضرت، در نهایت کتابی با عنوان «حسین در اندیشه مسیحیت» را نگاشت. در ذیل ضمن معرفی مختصر شخصیت آنتوان بارا متنی برگزیده از وی با عنوان «چهار ویژگی انقلاب حسین(ع)» را منتشر می‎کنیم؛

آنتوان بارا نویسنده نامدار مسیحی که اصالتاً سوری و ساکن کویت است نویسنده‌ای توانا که علاوه بر کتاب فوق 15جلد کتاب دیگر نیز به رشته تحریر درآورده است که بیشتر آنها در حوزه ادبیات و رمان و داستان است. وی نیز روزنامه‎نگاری حرفه‌ای است. او در مجلات و روزنامه‌های معروف و مختلف فعالیت داشته و در حال حاضر سردبیر هفته نامه شبکه الحوادث کویت است.

«آنتوان بارا» تشیع را بالاترین درجات عشق الهی معرفی می‎کند و امام حسین(ع) را فقط متعلق به شیعه یا مسلمانان نمی‎داند بلکه متعلق به همه جهانیان می‌داند و او را با عبارت «حسین گوهر ادیان» معرفی می‌کند و در پایان، سخنش را با این عبارت به انتها می رساند که «حسین علیه السلام در قلب من است». به گفته بارا، تاکنون 25بار نهج البلاغه را به طور کامل خوانده و هربار نکات جدیدی از آن کشف کرده است.

آنتوان بارا کتاب «حسین در اندیشه مسیحیت» را اولین بار در سال 1978 به رشته تحریر درآورد، اما نویسنده از آن تاریخ به بعد و در اثر مطالعات بیشتر، اضافات و ملحقات زیادی به آن افزود و چاپ چهارم آن را در ماه‎های اخیر منتشر کرد. این کتاب تاکنون به 17 زبان ترجمه شده و در 5 دانشگاه نیز برای دوره‌های تکمیلی کارشناسی ارشد و دکتری مورد تأیید قرار گرفته است و قرار است چاپ چهارم آن به زودی به فارسی ترجمه و منتشر شود.

متن ذیل یادداشت آنتوان بارا با عنوان «چهار ویژگی انقلاب حسین(ع)» است:

هیچ حماسه انسانی در گذشته و حال به اندازه حماسه شهادت حسین(ع) در «کربلا» مورد تحسین و توجّه عاطفی قرار نگرفته و جنبه آموزشی نداشته است.این حماسه به عنوان یک رویداد عاطفی و احساسی نقطه عطف مؤثّری در روند عقاید اسلامی شده است. حماسه‌ای که اگر نبود، اسلام نه تنها نمی‌توانست به عنوان یک عقیده ریشه‌دار و ایمان محکم در باطن مسلمانان جای گیر شود بلکه در حدّ یک مذهب کم فروغ و ضعیف در میان انسانها معرفی نمی‌شد.

قیام حسین بن علی(ع) زلزله‌ای شگرف بود که توانست پایه‌های امّت اسلامی را تا دورترین نقطه‌ها به لرزه درآورد، چشمها را بگشاید و وجدانها را علیه هیمنه و اقتدار دروغین و شرّ ستم پیشگان بیدار کند،همانان که در صددند ظلم و ستم را در اعماق جان انسانها مستولی کنند و ارزشهای دینی را با عناوین پوشالی از بین ببرند و با تباه کردن حقوق دین داران، انوار ذاتی و جوهری جذّابیت دین را خاموش کنند.

حماسه حسینی، انقلاب به تمام معنی کلمه بود چیزی که به هیچ وجه قابل قیاس با دیگر انقلابها نیست؛چرا که عظمت آن فراتر از معنای محدود واژگان و بزرگتر از معیارهای قابل قیاس بشری است.انقلابی است که به درجاتی بالاتر از حماسه ارتقا یافت و این حقیقتی است که برای شکل‌گیری حماسه‌ها معمولاً انسانها فدا می شوند، امّا در آفرینش این حماسه نه انسانهای معمولی که خاندان و اهل بیت پیامبر(ص) شرکت داشتند.

عاشورا، قیامی است که هدفش حفظ کیان امّت محمّد(ص) و مصون داشتن عقاید مسلمانان و حمایت از سنّت مقدّس رسول اکرم(ص) و دور ساختن دست گستاخان از آن است. باید گفت آن کس که انقلاب حسینی را به عنوان حماسه بپذیرد، بزرگ‌تر از آن نمی یابد؛ زیرا حماسه‌ها و انقلابهایی که جهت حرکت تاریخ و امّتها را تغییر داده‌اند به نسبت بزرگی اهداف و امکان تبدیل شدنشان به یک عقیده یا اصل اعتقادی برای گروه یا گروه‌هایی قابل سنجشند.

با این معیار، انقلاب حسین(ع) از زمان پیدایش تا ابدالآباد در نوع خود هم اوّلین انقلاب تاریخ و هم بی نظیرترین انقلابها در تاریخ انسانیّت است، به عبارت دیگر این انقلاب تا جهان باقی است و نوع انسان زنده است جاودانه خواهد ماند؛ زیرا شکل گیری آن به خاطر انسان بوده است. اگر می گوییم انقلاب حسینی «نخستین» انقلاب است از آن روست که در چارچوب وقایع جهان اسلام و در تاریخ ادیان آسمانی نخستین انقلابی است که بر مبنای اصول و ارزشهای عقیدتی به وقوع پیوسته است. اگر می گوییم «پیشتاز» است از این روست که هم زمینه را برای روح انقلابی آماده کرده و هم خود یک انقلاب روحی است که دلهای مسلمانان را شیفته و بی قرار خود ساخته و معنی بزرگ منشی و پایمردی انسان مؤمن را در برابر فتنه‌گرانی که به نام دین رگه‌های شرک و بیهودگی را در پیکره عقاید اسلامی تزریق می کنند؛ یادآور شده است.

انقلاب حسینی، دعوت آشکاری بود برای زدودن این رگه‌ها و تخریب پایه‌های گمراهی و ایستادگی در برابر اهداف کسانی که از صراط مستقیم شریعت منحرف شده و با آبروی شریعت و دین بازی می کردند؛ هم آنان که بر سر کیان آیین نوظهور اسلام قمار کردند تا بتوانند آن را پیش از رشد و بالندگی به خاک بسپارند.

اگر می گوییم «یگانه» است از این روست که با تسخیر وجدانهای مسلمانان تأثیرات عقیدتی محکمی بر جای گذاشت. درست در زمانی که پایه‎های حکومت حکّام اسلامی و حکومت گران به نام دین، به واسطه اعمالشان نیازمند وارد آمدن شوک و ضربه‌ای کاری بود، قیام شهادت طلبانه حسین(ع) همان ضربه کاری بود که تأثیری برق‎آسا در آن دوران و دورانهای بعد گذاشت. صاعقه‎ای بود که چشمهای عشق و محبّت را در وجدانهای بیدار نسلهای بعد جاری خواهد کرد.

و بالأخره اگر می‎گوییم انقلاب عاشورا انقلابی «جاودانه» است، از این روست که یک انقلاب انسانی به تمامی معنی است. از انسان است برای انسان، این انقلاب با خون پاک حسین(ع) گلگون شد و از همین رو در نهاد تمام مسلمانان به عنوان نماد کرامت دین شناخته شد و انسان مسلمان توانست شاهد ورق خوردن صفحات جدیدی در روند عقیده‎اش باشد، صفحاتی روشن و خالی از تزویر و بردگی و بندگی که کلمات آن با حروفی نورانی نگاشته شده تا ضمیر انسان را به راه‎های درستی که باید در آن حرکت کند، رهنمون شود و او را به اوج سلامتی و امنیّت که شایسته یک انسان است، برساند.

از این رو [انقلاب حسین علیه السلام] جاودانه است؛ زیرا یک انقلاب اخلاقی است و قانون جدید اخلاق را پی‎ریزی کرده است، قانونی که روشنگر راه مبارزه امّت اسلامی در تمام سطوح و زمینه‎هاست و به او می آموزد که چگونه فدا کردن جان و تن در زمانها و مکانهای پرخطر، آسان است و چگونه مردن، سعادت و زندگی با ظالمان دردآور و سخت است و اینکه مرگ با عزّت بهتر از زندگی با ذلّت است.

*نویسنده نامدار مسیحی

انتهای‎پیام/