سرنوشت " مبارک" در مصر بحران زده
خبرگزاری تسنیم: حسنی مبارک هیچگاه گمان نمیکرد که روزی زندان و یا آزادی اش «خبر»ی شود برصفحه اول رسانههای جهان.
به گزارش خبرنگار گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم، حسنی مبارک هیچگاه گمان نمیکرد که روزی زندان و یا آزادی اش «خبر»ی شود برصفحه اول رسانههای جهان. او یک سال و چندی پیش به زندان رفت وتا اینجا با چندین تن از دیکتاتورها هم سرنوشت بوده است. اما سه روز پیش از زندان آزاد شد تا تقدیر «آزادی» و«دیکتاتور» را برای یک بار هم که شده - حداقل در روزگارما- در کنار همدیگر قرار دهد.در طول تاریخ، دیکتاتور و مفهومی تحت عنوان آزادی رو به روی هم قرار داشتند؛ مانند دو خصم خونی. دیکتاتور، آزادی را مزاحم زندگی اش میدانست؛ چرا که زندگی او زدن و بردن و کشتن و خوردن بوده است و این تنها در غیاب آزادی ممکن بوده است.
از آن سو نیز آزادی در قالب مبارزان و کنشگران در پی آن بوده که به نفع مردمان تحت ستم از اختیارات دیکتاتورها بکاهد و وضع زندگی مادی و معنوی مردم را سرو و سامان دهد. در این میان تعقیب و گریزی تاریخی شکل میگرفت که در جریان آن،دیکتاتور میگرفت و میبست و میکشت و جویندگان آزادی فرار میکردند به زندان میرفتند و کشته میشدند.حسنی مبارک اما تنها در دو سال گذشته نبود که با مفهومی به نام آزادی تلاقی پیدا کرد. او نزدیک به سه دهه بر کشوری حکومت کرد که مردان و زنان بسیاری را در زندانهای خود داشت. او در همه این سالها از این طرف میلهها با منتقدان خود سخن میگفت.
سخنی که او تنها باید میگفت و افراد آن طرف میلهها تنها باید میشنیدند. در همه این سالها او گوشش را بر سخنان آن طرف میله بسته بود و از آن مهم تر این که سخنان منتقدان خود را بهترین دلیل برای به بندکشیدن آنها میدانست.اوکه روزگاری در هیات یک قهرمان بر شانه های مردمان کشورش قدم به کاخ ریاست جمهوری گذاشت، سه دهه از جلد آن قهرمان بیرون نیامد. فکر میکرد که بهتر از همه میاندیشد و بهتر از همه عمل میکند و مردمی که او را به ریاست رسانده اند باید توده ای بی شکل باشند که با اشاره انگشتش به راست بروند و با تکان ابرویش به چپ در غلطند.
پیش از وی دیگرانی چون صدام حسین و معمر قدافی همین مسیر را رفتند. در هیاهوی هواداران خود پلههای کاخ ریاست کشور را بالا رفتند و آن قدر در آن جا ماندند تا مردم به تنگ آمده از خودرایی و خودبزرگ بینی شخصی آنان و سیاست مشت آهنین شان، ملاحظات را به کناری نهاده و از پستوی ترس خود بیرون آمدند وفریاد فرو خورده خود را در خیابانهای پر از سرباز و تانک شهرهای کشورشان جار زدند.
حسنی مبارک اگر چه تا اینجا با دوستان خود همراه بود اما به اندازه آنان بد شانس نبود تا وجود ترس خورده و جسم متعفن خود را از دل گودالی بیرون کشد و تسلیم مخالفان خود کند. او از کاخ ریاست جمهوری به زندانی رفت که نه زنجیر و دست بند داشت و نه سلول انفرادی و شکنجه. نه مانند صدام حسین بردار رفت و نه همچون قذافی به گونه ای تحقیر آمیزکاردآجین خشم مخالفانش شد.او فرصتی پیدا کرد تا پس از سه دهه بخشی از وضعیت مخالفانش را تجربه کند.
طی چند ماه از یک رئیس جمهور مغرور به متهمی بدل شد که بسیاری از مردم کشورش در پشت در دادگاه خواستار اعدامش شده بودند.او اما در دادگاه محاکمه شد و وکلایی که از زندانیان سه دهه حکومتش بر سرزمین نیل، دریغ شده بود، آزادانه از او دفاع کردند و توانستند - به هر صورت- حکم تبرئه او را از دادگاه بگیرند. او سه روز پیش و در دهه نهم عمر خود از آن طرف میلهها به این طرف کوچ کرد تا وضعیتی جدید را تجربه کند؛ آزادی این وضعیت جدید برای یک دیکتاتور، ذهن نگارنده را با این سؤال درگیر کرده است که او اکنون از آزادی چه میداند ؟اگر میتوانست تنها اندکی از این حس و حال کنونی را در سه دهه گذشته تجربه کندآیا شمار زندانیان کشورش کمتر نبود ؟ آیا سلولهای انفرادی ساختمان زندانهای کشورش کمتر و وسیع تر نبود ؟ یا آیا اصلاً بود؟ اگر او میتوانست حس آزادی در این سالهای ناتوانی را پیش از این تجربه کند آیا اجازه نمیداد که مخالفانش در دادگاهی عادلانه محاکمه شوند و وکلایشان با آزادی کامل از حقوق شان دفاع کنند ؟
او اکنون به نمایندگی از همه ستم پیشه گان تاریخ حسی را تجربه کرده که اگر دیکتاتورها میتوانستند از تحولات جهان درس بگیرند، میتوانست سرنوشت آنان را تغییر دهد. اما دریغ که این موجودات کند ذهن تنها درسی را فرا میگیرند که از زبان تفنگ با آنان گفته شود و یا با نیش کاردی در پهلویشان فرو ورد.حسنی مبارک به عنوان کسی که نیمی از عمر خود را با دیکتاتوری سر کرده و و جودش را در این سالها ساخته است،هنوز هم آزادی را همان میداند که فرمانروایی باسط الید باشد که هر چه خواست کند به هیچ قیدی محدود نباشد و به هیچ کس پاسخی نگوید. او هنوز هم از آزادی چیزی نمیداند.
منبع: ابتکار
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.