عمل فرهنگی خودجوش و تمیز
چه شده است ما را در کنار پیشرفت‌های خیره‌کننده علمی و هسته‌ای و نانو و موشکی و... اما حتی نتوانسته‌ایم دو فریضه الهی امر به معروف و نهی از منکر را که با فلسفه اصلاح و هدایت حیات اجتماعی و سالم‌سازی محیط زندگی گروهی، از غربت بیرون آوریم؟!
به گزارش خبرگزاری تسنیم، متن یادداشت حجت الاسلام والمسلمین ابوالقاسم علیزاده معاون سیاسی شورای سیاستگذاری ائمه جمعه با عنوان «آتش به اختیار عمل فرهنگی خودجوش و تمیز» به شرح ذیل است:
جمعیت بیش از 85 میلیونی ایران اسلامی که حدود یک و نیم برابر آن رشد جمعیت بعد از پیروزی انقلاب اسلامی را نشان می‌دهد، با عنایت به هویت و جوهره انقلاب که هویتی فرهنگی مبتنی بر آموزه‌های اعتقادی و تربیتی اسلام و مکتب اهل بیت(علیهم السلام) است، بالاترین و بیشترین سرانه فرهنگی را در طول دوران پس از پیروزی انقلاب به خود اختصاص داده است. تکثر در مراکز و موسسات و «ان. جی.او»های فراوان فرهنگی، نهادها و تشکل‌های رسمی، دولتی و نیمه دولتی به‌ویژه وزارتخانه عریض و طویل ارشاد اسلامی در کنار مراکز بیشمار دینی و مذهبی اعم از بُقاء متبرکه و امامزادگان و مساجد و تکیه‌ها و حسینیه‌ها و هیئت‌های مذهبی، تا پشتوانه‌های عظیم اعتباری و هزینه‌ها و بودجه‌های کلان، انتظارات و توقعات بیشتری را نسبت به نتیجه و ثمره این همه سرمایه‌گذاری و هزینه‌کرد فرهنگی در سطوح مختلف فرهنگ عمومی و نهاد خانواده و حوزه مدیریت و ابعاد آموزشی، توجیهی، تربیتی، رسانه‌ای و سیاسی، به رخ می‌کشد .
و حال باید صادقانه و به دور از تعصبات کور حزبی و جناحی به کالبدشکافی آسیب‌شناسانه‌ی این مهم پرداخت تا به وضوح معلوم گردد که چه شده است ما را در کنار پیشرفت‌های خیره‌کننده علمی و هسته‌ای و نانو و موشکی و... اما حتی نتوانسته‌ایم دو فریضه الهی امر به معروف و نهی از منکر را که با فلسفه اصلاح و هدایت حیات اجتماعی و سالم‌سازی محیط زندگی گروهی، با وجود ده‌ها و صدها نشان از کلام وحی (آیات شریفه قرآن کریم) و احادیث نبوی و ائمه اطهار(سلام الله علیهم اجمعین)، به طور نظام‌مند و در چارچوب قانونی که در این اواخر در مجلس شورای اسلامی هرچند به صورتی ناقص و نیم‌بند تصویب و جهت اجرا به دولت ابلاغ گردید، از غربت بیرون آوریم؟! دو فریضه‌ای که به لحاظ اثرگذاری جز در ساز و کار حاکمیت و به پشتوانه قدرت و اراده ملی و همت عاملان و اجزاء تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر در بدنه دولت، امکان تحقق نخواهد یافت. چه آنکه در نظام ولایی و اسلامی همه جهت‌گیری‌ها باید رنگ تربیتی و مکتبی داشته باشد، تأکید بر این بیان ، کلام نورانی خدای متعال است که در آیه 41 سوره حج می‌فرماید: «الَّذِینَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِی الْأَرْضِ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَآَتَوُا الزَّكَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الْأُمُورِ»
این در حالی است که بنیانگذار جمهوری اسلامی امام خمینی(ره) نیز در همان ماه‌های آغازین پیروزی انقلاب اسلامی در کنار دیگر نهادهای انقلابی، خطاب به شورای انقلاب دستور شکل‌گیری نهاد دیگری تحت همین عنوان را صادر فرمودند دستور و حکمی که متأسفانه آن روز توسط لیبرال‌های روشنفکرنما و سکولارهای منفعل و مرتجعی که در شورای راهبردی انقلاب و بلکه در گلوگاه‌های تصمیم‌ساز، نفوذ کرده بودند، به سخره گرفته شد و حتی اجازه طرح در جلسات شورای انقلاب را پیدا نکرد. که اگر آن روز این نهاد که لازمه سلامت و استحکام‌بخشی به فرهنگ عمومی مبتنی بر آموزه‌های دینی و مکتبی و ارزشهای انقلاب اسلامی بود، شکل می‌گرفت چه بسا اکنون دچار برخی زاویه‌ها با اخلاق فردی و اجتماعی مورد نظر اسلام و مکتب اهل بیت(س) نبودیم، زاویه‌هایی که با نیم‌نگاهی به مواضع گفتمانی و عملی و رفتاری برخی اشخاص، نوعی تناقض را به وضوح نشان می‌دهد ، به راستی اگر دروغ، تهمت، انتقاد، تندروی، ادب و احترام؛ خوب و یا بد است باید برای همه اینگونه باشد چنانکه در حوزه آموزه‌های دینی و سیره بزرگان همواره با ادبیات متنوع دیده و یا شنیدهایم که فرمودند: «هر آنچه را برای خود می‌پسندید برای دیگران هم بپسندید و آنچه را که برای خود ناپسند و زشت می‌پندارید برای دیگران نیز...»
در این رهگذر آنچه نباید هرگز از آن غفلت نمود مسئله‌ای است که قبلا نیز نسبت به آن توجه داده‌ایم و آن اینکه دست‌هایی در کار است تا در داخل کشور افکار عمومی را به موضوعات دست چندمی و ناچیز و دون مشغول ساخته تا مسائل بنیادی و مشکلات اساسی کشور و مردم از نظرها دور بماند. کسانی که به تعبیر امام خامنه‌ای (مدظله) پخش آواز و یا آهنگی را قبل از افطار و یا کنسرت و آزادی را با مفاهیم مبهم، مسئله اصلی کشور قلمداد کرده و چنان دامنه گفتمانی پیرامون آن را گسترده مطرح و یا تیتر برخی جرائد می‌نمایند که گوئیا هیچ مشکلی روی زمین باقی نمانده است جز این موضوعات و یا علیرغم شعار تحمل مخالف و ضرورت وجود عنصر نقد، حتی یک شعر لطیف و در عین حال نقادانه‌ی مشفقانه را نه تنها بر نمی‌تابند که با انگ‌های مختلف مستحق محکومیت و مجازات می‌دانند و ستاد نماز جمعه را اشتباها بجای ستاد نماز عید فطر به باد اهانت و توهین بسته و با انگیزه‌های مرموز فضای جامعه را به قصد ایجاد التهاب برای بلد کردن شکار دیگری به یاری فرا می‌خوانند.
به راستی کجا بودند اینان در زمانی که برخی با عبور از خطوط قرمز و زیر سوال بردن اندیشه‌های امام راحل(ره) به حریم شهیدان مدافع حرم اهانت کرده و نهادهای افتخارآفرین نظام را مورد تخطئه قرار می‌دادند و حتی در مقطع انتخابات به یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری مشاوره دادند که اگر با این دست فرمان پیش بروی خواهی باخت و راه علاج تند کردن فضای جامعه است آیا آن روز به فکرشان خطور نکرد که تند کردن فضای جامعه به چه قیمت؟! و شاید از منظر آنان در آن روز تندروی معنایی نداشت بلکه با کف و سوت و هیاهو تشویق هم می‌شد و حال یک شعر نقادانه که با نهایت احترام و بلکه استقبال مردم مطرح می‌گردد، می‌شود بیادبی و هتاکی و مستحق مجازات...! به راستی این دوگانگی‌ها و تناقض‌ها را چگونه باید هضم کرد و یا تا به کی باید به نظاره نشست؟!
امیدواریم چنانکه رهبری حکیم و فرزانه انقلاب در ذیل تشریح مفهوم آتش به اختیار فرمودند منظور از آتش باختیار عمل فرهنگی خودجوش و در عین حال تمیز و قانونمند است و همراه با منطقی که بهانه به دست آدم‌های پوچ اندیش ندهد و جریان انقلاب را مدیون و یا بدهکار نگرداند ، و لذا همه آنان که دل به عزت و اقتدار کشور و جامعه داشته و برای انقلاب اسلامی و حفظ ارزشهای آن دغدغه مندانه آرزوی پیشرفت کشور و نظام را دارند همواره باید هوشمندانه و عالمانه ظاهر گردیده تا برای همگان ملموس باشد که انگیزه‌های حقیر و پست هرگز نمی‌تواند ما را از اهداف بلند و سعادتبخش و اقتدار آفرین بفضل خدا باز دارد. انشاءالله
انتهای پیام/
