شما کوفیان! نه عزم یارى ما کنید؛ نه به دشمنى و ستیز با ما برخیزید
خبرگزاری تسنیم : حضرت امام سجاد علیه السلام، با سخنرانی و خطبههای آتشین خود توانست نهضت حقطلبانه سالار شهیدان را از هجوم تحریف نجات بخشد.
خبرگزاری تسنیم، «هان اى مردم ! آن که مرا مى شناسد، سخنى با او ندارم ولى آن کس که مرا نمى‌شناسد، بداند که من على بن الحسین فرزند همان حسین هستم که در کنار رود فرات، با کینه و عناد، سر مقدسش را از بدن جدا کردند بى اینکه جرمى داشته باشد و حقى داشته باشند!»
این‌ها سخنانی است که امام سجاد (ع) هنگام ورود به کوفه به مردمان آن دیار گفتند.
«من فرزند کسى هستم که حریم او را حرمت ننهادند، آرامش او را ربودند، اموالش را به غارت بردند و خاندانش را به اسارت گرفتند. من فرزند اویم که دشمنان انبوه محاصره‌اش کردند و در تنهایى و بى یاورى - بى آن که کسى را داشته باشد تا به یاری‌اش برخیزد و محاصره دشمن را براى او بشکافد - به شهادتش رساندند و البته این گونه شهادت، - شهادت در اوج مظلومیت و حقانیت - افتخار ماست!»
از آن جا که شهادت سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین علیه‌السلام و یاران باوفایش از منظر عمومی، آثار ویرانگری برای حکومت بنیامیه داشت و مشروعیت آن را زیر سؤال برده بود و نیز برای این که این تراژدی غمبار به دست فراموشی سپرده نشود، امام چهارم با گریه بر شهیدان نینوا و زنده نگه داشتن یاد و خاطره جان‌بازی آنان، اهداف شهیدان کربلا را دنبال میکرد. حادثه کربلا و قیام جاودانه عاشورا به قدری دلخراش بود که شاهدان آن مصیبت عظیم تا زنده بودند آن را فراموش نکردند.
هر وقت امام میخواست آب بیاشامد، تا چشمش به آب میافتاد، اشک از چشمانش سرازیر میشد. هنگامی که سبب گریه آن حضرت را میپرسیدند میفرمود: «چگونه گریه نکنم، در حالی که یزیدیان آب را برای وحوش و درندگان بیابان آزاد گذاشتند ولی به روی پدرم بستند و او را تشنه به شهادت رساندند».
بزرگ مبلغ قیام عاشورا، حضرت امام سجاد علیه السلام، با سخنرانی و خطبههای آتشین خود توانست نهضت حقطلبانه سالار شهیدان را از هجوم تحریف نجات بخشد. اینک بعد از گذشت پانزده قرن همچنان این قیام، پرشکوه و جاودانه است.
«داغ هاى برجاى مانده از فقدان رسول خدا، پدرم و فرزندانش و جدم امیرمومنان فراموش نشده است .طعم تلخ مصیبت‌ها هنوز در کامم هست و غم‌ها در گسترده سینه‌ام موج مى‌زند. در خواست و سفارش من درباره یارى خواستن از شما نیست. تنها مى‌خواهم که شما - شما کوفیان ! - نه عزم یارى ما کنید و نه به دشمنى و ستیز با ما برخیزید!»
درباره علت شهادت امام سجاد علیه السلام و چگونگى وفات آن پیشوای صالحان ، عمده تاریخ‌نگاران تصریح کرده اند، ولید بن الملک، ایشان را مسموم ساخته و حضرت در نتیجه همان مسمومیت درگذشته است .
بعضى هم نوشته اند که هشام بن عبدالملک در روزگار خلافت ولید، امام على بن الحسین علیه السلام را مسموم کرده است . اما میان این دو نظر، تنافى و تعارضى وجود ندارد. زیرا طبیعى است که هرچند برنامه مسومیت امام سجاد از سوى دستگاه خلافت - ولید - ریخته شده و فرمان آنتوسط شخص خلیفه صادر گشته باشد، کسان دیگرى مجرى آن برنامه و فرمان خواهند بود. زیرا مسایل سیاسى و اجتماعى و همچنین محبوبیت امام سجاد(علیه السلام) در میان مردم و معروفیت وى به علم و زهد و تقوا، هرگز به حاکمان این جرات را نمى‌داده است که به طور مستقیم با آن حضرت رویا رو شوند.
بر این اساس ، بعید نیست که هشام بن عبدالملک به دستور بردارش ولید مرتکب چنین جنایتى شده باشد و ولید و هشام هر دو کشنده امام سجاد بوده باشند. بدن مطهر زین العابدین علیه السلام کنار پیکر پاک امام حسن مجتبى علیه السلام در قبرستان بقیع مدفون شد.
ایشان در پایان خطبه‌ای که هنگام ورود به کوفه قرائت کرد، شعری خواند: «لا غرو ان قتل الحسین و شیخه/ قد کان خیرا من حسین و اکرما / فلا تفرحوا یا اهل کوفة بالذى/ اصیب حسین کان ذلک اعظما/ قتیل بشط النهر نفسى فداؤه/ جزاء الذى اراده نار جهنما
یعنى: اى کوفیان! با آنچه نسبت به حسین روا داشتند، شادمان نباشید. واقعه‌اى عظیم صورت گرفت و آنچه گذشت رخدادى بزرگ بود! جانم فداى او باد که در کنار شط فرات، سر بر بستر شهادت نهاد. آتش دوزخ جزاى کسانى است که او را به شهادت رساندند».
این متن با کمک از کتاب «امام سجاد جمال نیایشگران» نوشته احمد ترابی نوشته شد.
انتهای پیام /
