جریان قاصد کوفی و مشاهدات او

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا یکی از دلایل تحریفاتی که درباره زندگی امام حسین(ع) و سایر اهل‌بیت(ع) رخ می‌دهد، عدم آشنایی افراد با شأن و عظمت این بزرگواران است. این تحریفات گاهی تا حدی می‌رسد که ممکن است به منزلت و جایگاه اهل‌بیت(ع) لطمه وارد کند و ذهن مخاطب را مورد تشویش قرار دهد، در حالی که ما شیعیان قائل هستیم ائمه معصومین(ع) دارای عصمت کامل هستند. 

به عنوان نمونه شهید مطهری داستانی را در کتاب «حماسه حسینی» نقد می‌کند که حاکی از عمق این تحریفات است.

 شهید مطهری در این کتاب نقل می‌کند: قاصدی از قاصد­های کوفه برای اباعبدالله نامه آورده بود این طور نقل کرده‌­اند که آمد خدمت امام(ع) جواب خواست. حضرت فرمود: سه روز دیگر بیا از من جواب بگیر. سه روز دیگر که سراغ گرفت، گفتند امام(ع) امروز عازم هستند. او هم گفت: پس حالا که حضرت بیرون می‌­روند، من بروم جلال و کوکبه پادشاه حجاز را ببینم که چگونه است؟ رفت دید امام(ع) خودشان روی یک کرسی مثلا مرصّعی نشسته‌­اند، بنی‌هاشم روی کرسی‌های چنین و چنان نشسته‌­اند، بعد محمل‌ها و عَماری‌هایی آوردند، چه حریر­ها، چه دیباج‌ها، چه چیز­ها در آنجا بود! بعد مخدرات را آوردند با چه احترامی سوار این محمل‌ها کردند.

حاجی نوری می‌­گوید: این حرف‌ها یعنی چه؟! این تاریخ است، امام حسین(ع) در حالی بیرون آمد این آیه را می­‌خواند: «فَخَرجَ مِنها خائِفاً یَتَرَقَّبُ؛ پس (موسی) با حال بیم و ترس، در حالی که (حوادثی را هم) انتظار می‌کشید از شهر بیرون آمد، گفت: پروردگارا! مرا از گروه ظالمان نجات بخش» یعنی خودش را در این بیرون آمدن تشبیه می­‌کرد به موسی بن عمران در وقتی که از فرعون فرار می‌­کرد و بیرون می­‌آمد «قالَ عَسی رَبّی أَن یَهدِیَنی سَواءَ السَّبیلِ؛ و چون رو به جانب شهر مدین آورد، با خود گفت: امید است که خدا مرا به راه‌ مستقیم هدایت فرماید». یک قافله بسیار بسیار ساده­ای حرکت کرده بود. مگر عظمت ابا­عبدالله به این است که یک کرسی مثلا زرّین برایش گذاشته باشند؟ یا عظمت خاندان او به این است که سوار محمل‌هایی شده باشند که آنها را از دیباج و حریر پوشانده باشند، اسب‌هایشان چطور باشد، شترهایشان چطور باشد، نوکرهایشان چطور باشد؟! کجا بوده یک چنین چیز­هایی؟!

انتهای پیام/