«تخته مشق» سهرابی منتشر شد

۱۰ آذر ۱۳۹۱ - ۰۹:۴۱
اخبار فرهنگی

خبرگزاری تسنیم : محمد سهرابی یکی از شاعران جوان و فعال در حوزه ادبیات آیینی است که تا به حال مجموعه شعرهای مختلفی از وی به چاپ رسیده است و «تخته مشق» به واسطه تسلط او بر قالب غزل از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم، مجموعه شعر «تخته مشق» محمد سهرابی توسط انتشارات آرام دل منتشر شد.

مجموعه شعر «تخته مشق» در بردارنده جدیدترین غزل‌های آیینی محمد سهرابی از شاعران آیینی معاصر است. «تخته مشق» یکی از پنج کتاب شعر آیینی‌ سهرابی‌ با نام‌های« تیره سحر»، «نسخه نسیان»، «سایه صدا»و «به همین کالی» است که همزمان با نمایشگاه بین المللی کتاب تهران امسال عرضه شد. در بین این کتاب‌ها که تفکیک آنها بر اساس قالب‌های ادبی صورت گرفته است، «تخته مشق» به واسطه تسلط سهرابی بر قالب غزل از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.

سهرابی در این کتاب شعرهای خود را که در منقبت پیامبر و ائمه سروده است به صورت متوالی فهرست بندی کرده است و بخش عمده‌ای از کتاب را به غزل‌های عاشورایی اختصاص داده است.

محمد سهرابی یکی از شاعران جوان و فعال در حوزه ادبیات آیینی است که تا به حال مجموعه شعرهای مختلفی از وی به چاپ رسیده است. علاوه بر کتاب‌های یاد شده می‌توان به کتاب « ابر و باده » که در سال 1386 توسط انتشارات آرام دل منتشر شده است اشاره کرد. وی همچنین دو کتاب در حوزه نثر با نام‌های «سکته قبلی»(رمان) و «اقیانوس آلام»(نثر ادبی) دارد که توسط انتشارات کتاب نیستان به چاپ رسیده است.

به گزارش تسنیم، بسیاری از اشعار سهرابی توسط ذاکران اهل بیت به خصوص حاج منصور ارضی در هیئات مذهبی خوانده می‌شود.

محمد سهرابی به واسطه تحصیلات خود در رشته زبان و ادبیات فارسی توجه ویژه‌ای به اشعار شاعران کلاسیک به خصوص شاعران سبک هندی دارد وتاثیر این علاقمندی در شعرهای او قابل مشاهده است.

در ادامه شعری از کتاب «تخته مشق» را می‌خوانید:

گریه‌ها حلقه شدند پا به رکابش کردند
دست ها چنگ زنان مرد ربابش کردند
مادر تشنه شش ماهه ، خود اقیانوس است
ربِّ آب است و در این جلوه سرابش کردند
بی زره آمده از بس‌که شهامت دارد
کس حریفش نشد و زود جوابش کردند
تیر مرد افکن بر طفلک شش ماهه زدند
یعنی اندازه عباس حسابش کردند
زودرس بود ، بزرگ همه قوم شدن
چون خدا خواست، بدین شیوه خضابش کردند
سر شب شیر نمی خورد، نمی خفت علی
این که خوابیده، گُمانم که عتابش کردند
شورِ چشم تر او داشت اثر می‌بخشید
کوفیان هلهله کردند و خرابش کردند
باخت چون سر، به تراش نوک نی منزل کرد
این نگین را ز درون برده، رکابش کردند
بعد از این خاک سر هرچه ثواب است که قوم
هر چه کردند به شه، بهر ثوابش کردند
نخریدند دل سوخته سلطان را
لیک اصغر جگری داشت که آبش کردند