مغالطه ای رایج در رقابت های سیاسی

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، مغالطه یکی از عوامل اصلی برای پوشاندن حقیقت، القاء دروغ ها و گمان های شخصی به دیگران است. مغالطه که آغشتن راست و دروغ با شیوه ای زیرکانه است عاملی برای فریفتن انسان‌ها و بر کرسی نشاندن اهداف شخصی و منطبق بر منافع حزبی و گروهی است. یکی از راه‌های شناختن و کسب قوه تمییزِ دروغ از راست و درک درست حقیقت، آشنایی با روش های مغالطه است. از همین رو، در سلسله مطالبی، ضمن بازخوانی کتاب "مغلطه، راهنمای درست اندیشیدن" نوشته جمی وایت که جزء کتب پرفروش روزنامه گاردین محسوب شد، به برخی از تکنیک های رایج مغالطه می پردازیم.

مغالطه بواسطه کلمات تحسین برانگیز!

آیا طرفدار عدالتید؟ شرط می بندم پاسخ تان مثبت است. آیا فکر می کنید عادلانه است دولت کسانی را که درآمد بیشتری دارند وادار کند بخشی از درآمدشان را به کسانی بدهند که درامد کمتری دارند؟ فکر نمی کنم این طور باشد. بسیاری معتقدند توزیع مجدد درآمد لازمه ی جامعه ای عدالت گستر است و برخی دیگر، آن را دزدی محض می دانند.

همه طرفدار عدالت اند فقط سر این موضوع که چه چزی عادلانه و چه چیزی ناعدلانه است با هم اختلاف دارند. «عدالت» از این لحاظ یک کلمه "هورا"ست یعنی کافی است اعلام کنید که طرفدار آن هستید تا همه هورا بکشند و موافقت شان را اعلام کنند حتی اگر درمورد عادلانه بودنِ هر مسئله ریز و درشتی با شما مخالف باشند. علاوه بر عدالت، مفاهیم آرمانی دیگری همچون صلح، برابری و... نیز وجود دارند که همه مردم صرف نظر از محتوای شان به آن ها اعتقاد دارند.

پس از این، نوبت به کلمه "هو" می رسد:«جنایت، قساوت، خودخواهی و...» همه صرف نظر از اینکه چه نوع کشتاری را جنایت می دانند، اتفاق نظر دارند که جنایت کار غلطی است. بسیاری از کسانی که به دلیل کتک زدن فرزندان شان با مخالفت و اعتراضِ قانون گذارانِ اروپایی روبه رو شده اند با خشونت مخالف اند.

اگر می خواهید عقایدتان را شفاف بیان کنید قبل از آن که از کلمات "هورا" یا "هُو" استفاده کنید معنی آن ها را درک کنید مثلا این ادعای برخی سیاستمداران بی ارزش است که درمورد توزیع مجدد درآمد بگویند از سیاست های عادلانه حمایت می کنند. همه ما طرفدار سیاست های عادلانه هستیم اما فقط می خواهیم بدانیم که به نظر آن ها کدام سیاست، عادلانه است.

با وجود بی ارزش بودن این قسم ادعاها، بسیاری از سیاست مداران از این روش استفاده می کنند. استفاده از کلمات "هورایی" که درموردشان توضیحی داده نشده است راه ساده ای برای به دست آوردن موافقت رأی دهندگان است. یک سیاستمدار شاید برداشت خاصی از عدالت یا برابری یا هر مفهوم دیگری داشته باشد اما او فقط کلمات "هورا"(تحسین برانگیز) را در اختیار دارد و در صورتی که رأی بیاورد، راهنمایی های بعدی درباره مصادیق و نحوه اجرای عدالت را از نتایج آماری و... سعی می کند که کسب کند.

یک آزمایش ساده برای کشف حقیقت در اظهارات سیاسی این است که آیا افراد عاقل و متعادل با آن مخالفت می کنند یا نه. اگر سیاستمداری اعلام کند که می خواهد کار کند تا همه مردم خوب و خوش و خرم زندگی کنند، هیچ حرف به دردبخوری نزده است. شما چطور می توانید با استفاده از این کلمات کلی و مبهم بین او و رقبایش که بدون شک دنبال همین قسم مسائل هستند یکی را انتخاب کنید؟!

در یک مردم سالاری سالم که رأی دهندگان برای انتخابِ درست بین احزاب و نامزدها خواستار اطلاعات شفاف و دقیق هستند، بحث های سیاسی باید بر سر مسائل دشوار و اختلاف برانگیزی متمرکز باشد که عقلا بر سر آن ها اختلاف نظر دارند وگرنه تعهد به عدالت، صلح و سایر این مسائل به معنای واقعی کلمه نیازی به بیان کردن ندارد.

منبع: فصل چهارم کتاب مغلطه نوشته جمی وایت

انتهای پیام/