بوی لبیک و سیب می‌آید
رضا اسماعیلی تازه‌ترین سروده خود را به پیشگاه اشرف اولاد آدم، امام حسین(ع)، و یارانشان در کربلا تقدیم کرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، هنر متعالی همواره در طول تاریخ رسانه‌ای برای انتقال مفاهیم و اندیشه‌های ناب معرفتی است و در میان تمام هنرها، شعر در جامعه ایرانی همواره بزگترین رسالت را در این زمینه بر دوش داشته است. گواه آن هم می‌تواند ابیاتی باشد که واقعه‌ای را در دل تاریخ زنده نگاه می‌دارند و با ترسیم حقیقت، جبهه حق و باطل را مشخص می‌کنند. شاعرانی که اینگونه شعر را باور کرده‌اند، همواره می‌کوشند از قریحه خود در حساس‌ترین مواقع به بهترین نحو بهره ببرند و آثاری خلق کنند که بجا و تأثیرگذار باشد. نمونه‌ای از این دست از شاعران در خیل کاروان شعر و ادب این سرزمین کم نبوده و نیستند؛ شاعرانی که صداقت و حقیقت را به ثمن بخس معاوضه نکردند.
پس از انقلاب اسلامی نیز کم نبودند شاعرانی که با چنین هدفی در میدان حاضر شدند و با هنرشان از دین و میهن خود دفاع کردند. در خیل شاعران انقلاب اسلامی، بخش قابل توجهی از روشنگری بر عهده شاعران آیینی بوده که با الهام از مکتب حسینی، در راه احیای دین گام برداشته‌اند. رضا اسماعیلی، از جمله شاعران آیینی کشور است که در چند سال گذشته تلاش کرده تا با نگاهی متفاوت به عزداری در ماه محرم، احیای سنت‌های فراموش‌شده در این زمینه را یادآور شود.
او تازه‌ترین سروده خود را که به «ستاره سرخ دنباله‌داری که تا هنوز و همیشه تاریخ بر ظلمت‌کده جهان «نور هدایت» می‌پاشد» تقدیم کرده، در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده است که در ادامه می‌خوانید:
بوی مردی عجیب می‌آید
بوی«اَمّن یُجیب» می‌آید
یک جوانمرد ذوالفقاری خشم
از عدالت، غریب می‌آید
یک نفر از غروب نخلستان
بی قرار و شکیب می‌آید
با غروری غریب و بغضی سرخ
یک نفر از فریب می‌آید
«مُسلم» از خواب بیعت کوفه
تلخ و حسرت نصیب می‌آید
«حُر» که در خلسه‌ای اهورایی است
از فراز و نشیب می‌آید
یک نفر از فرات نامردی
تشنه لب، بی نصیب می‌آید
از گلوی شکفته «اصغر»
بوی لبیک و سیب می‌آید
کربلا، زخمکوبِ خنجرهاست
لشکری نانجیب می‌آید
می وزد ظهر داغ عاشورا
بوی «شام غریب» می‌آید
«کاروان شهید رفت از پیش»
بوی وصل حبیب می‌آید
انتهای پیام/
