بخش دوم| "فاطمه عبادی" چگونه توانست دل بیش از ۶میلیون ایرانی را به‌دست آورد؟

به گزارش خبرگزاری تسنیم از بندرماهشهر، هنر را می‌توان از جمله مقولات پیچیده در زندگی بشر دانست؛ و شاید پیچیده‌ترین آن‌ها نیز باشد. هنر میان اندیشمندان تعریف واحدی ندارد، بلکه مقوله‌ای است که تعریف‌های بسیاری برای آن ذکر می‌شود؛ و بر اساس این تعاریف اقسام گوناگونی دارد. اما آنچه برای ما حائز اهمیت است، پرداختن به تعریف «هنر متعالی»، بروز و ظهور و اشکال و گونه‌های پرداخت به آن است.

هنر متعالی، که همان هنری است که فراگیری اصول و قواعد آن برای هنرمندان ضروری است، همانند ودیعه‌ای از جانب خداست، لذاست که هنرمند متعهد می‌بایست با هنر خود جامعه را به‌سوی سعادت و حیات طیبه رهنمون سازد. هنرمند باید بداند که مأموریت او می‌تواند سرنوشت جامعه را مشخص سازد.

 فاطمه عبادی هنرمند توانمند بندرماهشهری است که با هنرنمایی خود در برنامه تلویزیونی عصر جدید توانست در چند مرحله دغدغه‌های اجتماعی را با دستان خود و با کمک خاک به مردم جهان نشان دهد و با بیش از 6 میلیون رأی قهرمان مردمی فصل اول برنامه عصر جدید شود؛ این هنرمند سابقه فعالیت‌های خیرخواهانه و اجتماعی زیادی در کارنامه خود دارد و فعالیت‌های اجتماعی را از دوران بچگی و نوجوانی آغاز کرده است.

به‌سراغ این هنرمند رفته‌ایم تا در بخش دوم مصاحبه از راه پر فراز و نشیب او در فضای دغدغه‌های اجتماعی و موفقیت‌های اخیر او مصاحبه‌ای با او داشته باشیم:

معیار انتخاب سوژه کارهایتان در برنامه عصر جدید چه بود؟

عبادی: موضوع‌ها با این نیت انتخاب می‌شدند و به آن می‌پرداختم که اگر برنده هم نشدم اما تأثیرش را به‌روی مخاطب بگذارد و همین‌طور هم شد. در کار خوزستان در اولین کار ارائه‌شده‌ام، مسئولان را جامعه هدفم قرار دادم و معتقدم اگر آن ارائه توانسته باشد تلنگری زده باشد من برنده‌ام. مرحله دوم کودک سرطانی که با المان‌های ساده و خیلی گویا بازخوردهای به‌شدت خوب داشت.

مرحله سوم کودکان کار، کودکانی که آنقدر به‌چشم آمده‌اند که عادی شده‌اند که من به‌دنبال غیرعادی ماندن این پدیده بودم، چرا که دختربچه سر چهارراه به‌جای گرفتن‌ فال در دست باید عروسک بازی‌ را بغل کند یا پسربچه‌ای که کار می‌کند باید دنبال تفریحات مقتضی‌ سنش باشد.

اطلاعات من راجع به اهدای عضو محدود بود تا اینکه شنیدم یکی از بازیگران؛ خانم عسل بدیعی اعضای خود را پس از مرگ اهدا کرده و به چند نفر زندگی بخشیده است. این موضوع جرقه‌ای بود که من دنبال اهدای عضو و روند آن بروم. عسل بدیعی به‌نوعی قهرمان ذهنی من شد.

مادر در ذهن من شکل گرفت و تصمیم گرفتم اهدای عضو را که با ایثار گره خورده است به‌عنوان تکمیل کننده کار قرار دهم. این موضوع و سناریوی چیده‌شده آنقدر بازخورد خوبی داشت که خبر دادند چند خانواده در مناطقی که مسئله اهدا به‌خوبی جا نیفتاده است هر کدام 10 عضو هدیه کردند.

راجع به اینکه چرا دغدغه‌های اجتماعی را اولویت قرار دادم باید بگویم که آنقدرها هم دغدغه نبود، چون ذاتاً انسانی هستم که اگر یک چیز خوب داشته باشم حتماً باید با اطرافیانم آن را شریک شوم و دوست دارم در خوشی‌هایم آدم‌های زیادی را با خود همراه کنم و غمهایم برای خودم بماند گرچه بقیه هم در سختی‌ها و گرفتاری‌ها کنار و همراهم بوده‌اند.

این دغدغه اجتماعی را که شما می‌گویید بداهةً و بدون پیش‌زمینه خاصی به‌سمتش رفتم و کسی پیشنهادی‌ با چنین رویکردی را به من نداد. راجع به عصر جدید هم معتقد بودم اگر بخواهم موضوعی را انتخاب و نقاشی کنم مثل نقاشی‌های دیگر کشیده می‌شود و تمام می‌شود، من نمی‌خواستم نقاشی‌ام همان جا تمام شود و اگر هدفی را روی کار قرار بدهم که بتواند چند نفر را درگیر خود کند به ایده‌آل نزدیک‌تر بوده است و همین‌طور هم شد و هر کدام از کارها پیامی خاص داشت.

حالا که اثرگذاری‌تان موفق بوده و قهرمان شده‌اید، همین جا نقطه می‌گذارید و رسالت خود را تمام‌شده می‌دانید؟

عبادی: از اینجا به بعد کار من شروع می‌شود و باید برای ادامه سیرم نقشه راه داشته باشم. قطعاً کنار مردم خواهم بود.خیلی‌ها شاکی بودند که "چرا از مشکلات گفتی؟"، گفتن از دردهایی که در کف جامعه است بخشی از وظیفه یک هنرمند است. من باز هم از مشکلات می‌گویم و در پی آفریدن اثرهای هنری مختلفی هستم چرا که نمی‌خواهم دچار سکون شوم.

من باز هم می‌گویم اگر برنامه‌ای در خصوص اهدای عضو باشد که من بتوانم اثری شایسته خلق کنم حتماً شرکت می‌کنم و کنار کارهای شخصی باز هم فعالیت هنری خود را در این مسیر ادامه می‌دهم. در عصر جدید رشته‌های متنوعی شرکت داده شدند، نقاشی با شن یک رشته دراماتیک و ناراحت‌کننده است اما من قصدم انتخاب سوژه‌های ناراحت‌کننده نبوده است و می‌خواستم تأثیرگذار باشد.

برنامه‌تان برای آینده چیست؟

عبادی: همچنان به مسیر خود با قدرت ادامه می‌دهم؛ ورک‌شاپ‌ها و نمایشگاه‌های مختلف در زمینه نقاشی، طراحی، نقاشی با شن در شهرهای مختلف استان خوزستان و در سراسر کشور برگزار می‌کنم؛ دوست دارم که همزمان با خودم علاقمندان این رشته هم رشد کنند و به بالندگی برسند.

اگرچه قبلاً هم تلاشم بر این بوده است که هنرجوهایم به ایده‌آل سطح خود نزدیک شوند اما حالا چند برابر خواهد بود زیرا خود را نسبت به شکوفا شدنشان در این وادی موظف می‌دانم.

شیرین‌ترین خاطره در این مسیر که هر موقع به آن فکر می‌کنید، لبخند به لبتان می‌آورد؛

عبادی: ذوق و شوق مردم شهرم بندرماهشهر بود و اشک‌های شوقی که پای کلیپ‌های شادی مردم شهر و استانم ریختم. لحظه‌ای که نتایج را اعلام کردند از شیرین‌ترین لحظات زندگی من بوده است. هنوز بعضی از دوستان به‌شوخی می‌گویند "از برخی کاندیداهای ریاست جمهوری هم بیشتر رأی آوردی".

آیا نظرات منفی نسبت به کارهای خود داشته‌اید؟ چطور با آنها برخورد می‌کردید؟

عبادی: بله؛ طبیعی است که بعضی کارهای من را دوست نداشته باشند. برخی دوستان می‌گفتند که "چه ارتباطی به شما داشت که از این موضوعات بگویی؟!"، من واقعاً دلم با این حرف‌ها شکست. اما این باعث نشد کار خود را متوقف کنم. اگر به من ربطی ندارد، پس به چه‌کسی ارتباط دارد؟ من بگویم به من ربطی ندارد و بروم که برنده شوم و هدفم همین باشد.

اگر من به‌عنوان هنرمند در این راستا هنرم را به‌کار نبرم چه فایده‌ای دارد؟! در حالی که "بنی‌آدم اعضای یکدیگرند" دیگر کجا معنا پیدا می‌کند؟ من هم سعی می‌کنم برای گسترش مهربانی، حداقل برای صرف این کلمه قدمی بردارم.

آرزوی شما چیست؟

عبادی: مردم همه با هم مهربان و جهان در صلح باشد. خیلی‌ها به من می‌گویند "دلت نمی‌خواهد بروی کشورهای مختلف؟"، اما من با وجود اینکه علاقه شدیدی به سفر کردن دارم و حتماً برای آموزش به خارج از کشور سفر می‌کنم البته مثل خیلی‌های دیگر اما در این مسیر پیشنهادهای کاری خیلی خوبی در تهران با اسکان عالی داده شد اما من ترجیح دادم بمانم و فقط برای فراگیری بهتر این هنر به آنجا بروم و برگردم و در شهر خودم این هنر را گسترش‌ دهم.

به‌طورکلی آرزوی من این است که روزی فرا برسد که هیچ کودکی مجبور به کار نشود و هیچ پدر و مادری شرمنده فرزندان خود نشوند.

حرف آخر شما چیست؟

عبادی: تشکر ویژه از احسان علیخانی و گروه خوب برنامه‌ساز عصر جدید که فرصت دیده شدن را برای من و امثال من فراهم کردند.

انتهای پیام/ع+