پای بساز بفروش ها به سینمای ایران باز شد
جبار اذین منتقد سینما گفت: محمدرضا هنرمند در فیلم "سمفونی نهم" که هم اکنون بر پرده سینماهای کشور است، حرف ها و مسائلی را بازگو می کند که گرچه گوشه ای از معضلات اجتماعی را به نمایش می گذارند اما این توجه به مضامین عمدتا سطحی است.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، جبار آذین منتقد، کارشناس و مدرس سینما در خصوص اکران فیلم سینمایی سمفونی نهم آخرین ساخته محمدرضا هنرمند در گفتگو با راه دانا؛ گفت: محمدرضا هنرمند از جمله سینماگران شناخته شده عرصه سینما و تلویزیون است، او که پیشتر با توجه به سلیقه ها و نگرش هایش آثاری را در عرصه سینما و تلویزیون عرضه کرده که به طور عیان می شود رد پای برخی از ارزش های اجتماعی را در آنها مشاهده کرد با تاخیری چند ساله مجدد با یک اثر تازه در سینما به صف سینماگران پیوسته است، فیلمی که با تولیدات کارنامه هنری پیشین او تفاوت های اساسی در پردازش مضامین اجتماعی دارد.
وی افزود: هنرمند در فیلم سمفونی نهم که هم اکنون بر پرده سینماهای کشور است، حرف ها و مسائلی را بازگو می کند که گرچه گوشه ای از معضلات اجتماعی را به نمایش می گذارند اما این توجه به مضامین عمدتا سطحی بوده و بیش از ان که همسو و در خدمت فرهنگ و باورهای جامعه باشد، نگاهی ویژه به گیشه داشته و برای ان ساخته شده، در واقع سمفونی نهم از جمله آثار بساز و بفروش است.
آذین اظهار داشت: فیلمی که سازنده اش با دور شدن از بینش ها و نگرش های اعتقادی، فرهنگی، سیاسی و اجتماعی خود کوشیده است در ان به گونه ای متفاوت متجلی شود، این فیلم به جای آن که در ردیف فیلم ها پر حرف اجتماعی گذشته هنرمند باشد و دست کم نمایانگر بخشی از رخدادهای فرهنگی و اجتماعی جامعه در جهت تخریب دستآوردهای جامعه در سالیان اخیر و مخدوش کردن مناسبات خانوادگی و اجتماعی است؛ لذا ان چه در این فیلم متوسط به نمایش گذاشته شده است می توانیم از آن به عنوان اثری مغایر با سبک زندگی ایرانی و اسلامی یاد کرد و آن را به گونه ای مبلغ و ترویج گر زندگی بی بند و بار و اغواگر غربی نامید.
وی در ادامه اضافه کرد: گرچه سمفونی نهم در کل از نظر ساختار سینمایی فیلم بسیار ضعیفی نیست ولی داستان سرایی خیال پردازانه و فانتزی ان و نداشتن شخصیت و استفاده از تیپ و نگاه ساده لوحانه به روابط انسان ها با سوءاستفاده از نیاز مخاطب به شادی و امید، باعث شده تا در این فیلم بسیاری از اعتقادهای فرهنگی، روابط سنتی و جاری خانوادگی به سخره گرفته شود؛ به عبارتی سمفونی نهم بسیار پرده دریده تر از فیلم های سبک، سطحی و سخیف شبه کمدی خانوادگی که در آن ها از همه چیز برای سرگزم سازی و اغوای مخاطب استفاده می شود، از همه چیز برای سرگرمی کاذب و فروش بیشتر در گیشه بهره برده است.
این منتقد سینما اذعان داشت: سمفونی نهم نه تنها به عنوان وصله ای مناسب در پرونده هنری هنرمند جای ندارد که جایگاهی مشخص و قابل احترام هم در میان آثار اجتماعی کشور ندارد؛ هنرمند می توانست هم چنان هنرمندانه فیلم بسازد، احترام فرهنگ و سلیقه مخاطب را پاس بدارد و بدون ان که در دام سوداگری بغلتد فیلمی خوب و اجتماعی و تحلیلگرایانه بسازد، اما ماحصل تلاش او و همکارانش به رغم استفاده از برخی چهره های هنری شناخته شده در این فیلم اثری پیش پا افتاده، زودگذر، مردم فریب و کاملا گیشه ای است.
وی ادامه داد: جای تاسف دارد برای هنرمندی که روزگاری جزو فیلمسازانی با گرایش ارزشی محسوب می شد و این توجیه مناسبی نیست که گفته شود هنرمند هم مانند دیگر هنرمندان سینمای کشور از سر ناچاری، نیاز و برای معیشت اقدام به تولید سمفونی نهم کرده است، زیرا بسیاری از هنرمندان شریف همچنان با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته اند و هنوز هم پاسدار ارزش ها و آرمان های جامعه اند و خود را به هر قیمت به حراج گیشه و ابتذال گرایی نمی گذارند.
آذین خاطر نشان کرد: یکی از مختصات این فیلم که گامی فراتر در ابتذال گرایی در سینما برداشته است، صحنه مراوده و ارتباط نزدیک نامتعارف فیزیکی شخصیت ها است، درواقع اگر در گذشته در این قبیل آثار برای ایجاد ارتباط نامشروع از ترفندهای پناهان و ظاهر استفاده می شد، هنرمند در سمفونی نهم بسیار آشکارتر گام برداشته و نشان داده است که دیگر پایبند اخلاقیات نیست و در یک کلام آن که سمفونی نهم فیلمی فراتر از فیلم های سخبف، فرهنگ ستیز و ضداخلاقیات از کار در آمده است. فیلمی که متاسفانه شاید نمونه ای برای حضور افسار گسیخته بیشتر ابتذال گراها، فیلم فارسی سازها و باندهای مافیایی و پول شویان در سینمای کشور تلقی شود.
جبار آذین در پایان گفت: از آن جا که مدیران کارشناس و کاربلد و متخصص امور فرهنگ و هنر سکان دار سینمای کشور نیستند و سازوکارهای مناسب، استاندارد و هدفمند بر تولید و اکران فیلم ها حاکم نیست، اغلب مدیران بر اساس نگاه سلیقه ای و رفاقتی اجازه تولید و اکران برخی از فیلم های همسو با نگرش ها و اهداف خود را صادر می کنند.چنان چه سازوکار درستی در تولید فیلم وجود داشت و شورای صدور پروانه ساخت از عناصر متعهد و متخصص بهره مند بود، بدیهی است دست کم برای رعایت موازین اجتماعی و اخلاقیات اجازه تولید و حتی بعد از آن اکران این فیلم را نمی داد اما چون هدف این جماعت اقدام و حرکت های فرهنگی نیستو تجارت و زر اندوزی سرلحه اقدام های آن ها است، تولید و اکران این قبیل فیلم های پیش پا افتاده بازاری و ضد فرهنگ چندان غیر طبیعی نیست، چرا که خانه سینما از پای بست ویران است و در سخنی دیگر فیلم محصول سینما است و چون سینمای امروز ایران آشفته، نابسمان و ملوک الطوایفی است بدیهی است که محصولاتش هم دارای این مولفه ها و خصوصیات غیر فرهنگی و ضداخلاقی باشند.
انتهای پیام/
