یک فعال بخش خصوصی: یک ریال هم بیمه بیکاری و وام به باشگاه‌ها ورزشی پرداخت نشده است
کاوه صدقی، یک فعال بخش خصوصی گفت: تمام صحبت‌ها و اظهاراتی که در راستای حمایت از باشگاه‌های ورزشی می‌شود، مصوباتی بی‌اثر است که صرفا به عنوان یک دلخوشی است.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، کاوه صدقی، فعال بخش خصوصی در راستای اتفاقاتی که برای باشگاه‌های ورزشی پیرامون ویروس کرونا رخ داده و حمایت‌های صورت گرفته توسط نهادهای مربوطه، اظهار داشت: تا به امروز ( 30 اردیبهشت ماه) مربیان ورزشی و افرادی که در باشگاه‌های بدنسازی فعال بودند و به دلیل شیوع ویروس کرونا جهت بیمه بیکاری اقدام کردند، نتوانستند حتی یک ریال هم دریافت کنند. از طرف دیگر، هیچ باشگاهی تا به امروز موفق به دریافت یک ریال وامی که در موردش صحبت شده بود، نشده است.
وی ادامه داد: تمام صحبت‌ها و اظهاراتی که در راستای حمایت از باشگاه‌های ورزشی می‌شود، مصوباتی بی‌اثر است که صرفا به عنوان یک دلخوشی است. در کشوری که مربیگری در سیستم استخدامی شغل محسوب نمی‌شود و چیزی در حدود 70 درصد باشگاه‌ها، مربیان و پرسنل خود را بیمه نمی‌کنند؛ چگونه قرار است بیمه بیکاری پرداخت شود؟ در عین حال به افرادی هم که بیمه بودهاند، رقمی پرداخت نشده است.
فعال بخش خصوصی افزود: مسئولان امر می‌گویند برای تخصیص وام، به نفراتی که در لیست بیمه فروردین ماه باشگاه‌ها حضور دارند، وام پرداخت می‌شود. به ازای هر نفر تا سقف 50 نفر، 16 میلیون تومان وام اهدا خواهد شد. پرداخت وامی که در ازای آن باید سند خانه به عنوان وثیقه سپرده شود. نکته جالب در جایی است که بهره این وام هم 16 درصد است.
وی با بیان اینکه این یک بام و دوهوا است، تاکید کرد: در کارگاه بیمه‌ای که اسفند ماه تعطیل شده است و نام فرد از اسفندماه در آن قرار ندارد؛ چگونه نام آن فرد در لیست بیمه فروردین ماه درج شده است؟ به نظر میرسد دولت به دنبال آن است که باشگاه‌ها، افراد را در لیست بیمه خود بیاورد و با آنها توافق کنند تا حقوقی نگیرند یا باشگاه‌ها مجبور باشد حقوق آنها را پرداخت کنند. در ازای آن، دولت هم به باشگاه مربوطه وامی با بهره 16 درصد اهدا میکند تا حقوق آنها را پرداخت کند تا دیگر از پرداخت بیمه بیکاری معاف شود.
صدقی گفت: مسئولیت این مسائل فقط بر روی دوش دولت نیست. 28 هزار باشگاه ورزشی با سطح اشتغال حدود 500 هزار نفر، اگر قرار است مورد حمایت قرار بگیرد؛ باید سایر بخشها هم دست به کار شوند. اگر باور داریم باشگاه‌های ورزشی یکی از بزرگترین پایگاهها برای سلامت مردم هستند؛ همه باید حمایت خود را عملیاتی کنند.
وی با اشاره به نقش پررنگ صداوسیما، اظهار داشت: به نظرم صداوسیما باید مصوبه‌ای برای استانهای مختلف کشور در دست داشته باشد تا در زمان بازگشایی باشگاه‌ها، زمانی کوتاه را برای تبلیغ باشگاه‌های ورزشی در اختیار آنها نیز قرار بدهد. این امر نه تنها باعث می‌شود مردم به سمت ورزش کشیده شوند، بلکه کمکی هم به باشگاه کوچک ورزشی در شهرهای کوچک میکند. صحبت از رونق کسب و کار و حمایت عملیاتی است. این شیوه جهت حمایت از تولیدات داخلی قبلا تجربه موفقی داشته است و فقط کافی است باشگاه‌های ورزشی هم به جهت تولید سلامت به عنوان واحدهای خدماتی داخلی مورد حمایت مشابه قرار بگیرند.
فعال بخش خصوصی افزود: یکی از نهادهای دیگری که میتواند کمک زیادی به باشگاه‌های ورزشی بکند، شهرداری است. متاسفانه چند سالی است که شهرداری بابت تغییر کاربری و تبدیل به کاربری ورزشی از مالک هزینه‌های سنگینی دریافت میکند. یک زمانی می‌گفتند فضای ورزشی بسازید و ما به شما 30 درصد کاربری تجاری می‌دهیم. امروز می‌گویند اگر قرار است در ملک مسکونی خود، یک بخش ورزشی بزنید؛ باید بابت تغییر کاربری به ما نیز هزینه بدهید. متاسفانه این اقدام خوبی نیست. شهرداری حتی میتواند در این دوران کرونایی، در نزدیکی باشگاه‌های ورزشی به مدت زمان بسیار کوتاه، یک با دو تابلوی تبلیغاتی به باشگاه‌های اختصاص بدهد. شاید نیاز باشد بودجه هنگفت ورزش شهرداری‌ها به جای برنامه‌های متعدد بی اثر به سمت خرید خدمت ورزشی در باشگاه‌ها برای شهروندان سوق داده شود.
صدقی خاطرنشان کرد: ما از این فدراسیون پزشکی-ورزشی انتظار مصوبه نداریم اما این فدراسیون میتواند بیماری کرونا را در بیمه درمانی خود تحت پوشش قرار بدهد. فدراسیون میتواند به تعدادی از باشگاه‌های ورزشی که سالیان زیادی فعالیت کردند، بیمه ورزشی رایگان بدهد –به صورت محدود- تا اعضای باشگاه‌های ورزشی بتوانند از آنها استفاده کنند. یعنی اگر یک عضو کرونا گرفت، بتواند از بیمه ورزشی استفاده کند.
وی گفت: حالا که مراکز ورزشی در حال باز شدن هستند، وزارت بهداشت باید حمایت خود را علنی کند و فقط از حرف زدن دست بردارد. در زمان بازگشایی مراکز ورزشی، پرسنل باید ماسک بزنند و از دستکش استفاده کنند. به مواد ضدعفونی کننده نیاز است. اولا که این موارد به سادگی یافت نمی‌شود. اگر هم پیدا شوند باید هزینه‌های سنگینی را برای آنها پرداخت. به طور نمونه یک دستکش لاتکس در بازار به صورت دانهای بین 2 تا 4 هزار تومان است. این ارقام برای باشگاه‌های ورزشی سنگین و سخت است. آیا وزارت بهداشت راهکاری برای این موضوع دارد یا فقط در حرف میگوید ما حمایت میکنیم؟
فعال بخش خصوصی گفت: از قوه قضائیه انتظار میرود که تدبیری را اتخاذ کند تا تکالیف دعاوی موجر و مستجر به سادگی مشخص شود. تکلیف اماکن دولتی مشخص است؛ اما در بخش خصوصی شرایط بدین صورت نیست.80 درصد باشگاه‌های ورزشی ایران زیر نظر بخش خصوصی فعالیت دارند. پس از بازگشایی و در دوران پساکرونا دعواهای این بخش شروع می‌شود. به طور مثال اجاره‌هایی پرداخت نشده یا توان پرداخت آنها وجود ندارد. قوه قضائیه میتواند با یک دستورالعمل مانع مسائلی حقوقی و شکایات مختلف شود. به جای اینکه پرونده‌ای ایجاد و وارد پروسه قضایی شود، با یک دستورالعمل میتوان مسائل را به سادگی حل و فصل کرد. مثلا قوه قضائیه دستوری صادر کند اجاره ای برای این مدت دریافت نشود و یا نصف آن دریافت شود.
وی تصریح کرد: 10 سال است که با معضل بزرگ ارزش افزوده در ورزش روبهرو هستیم. متاسفانه خیلی از باشگاه‌ها از مردم این هزینه را دریافت میکردند و همین امر باعث افزایش هزینه‌های ورزش شده بود. خیلی‌ها هم از درآمد این مالیات را پرداخت میکردند. خوشبختانه این قانون در مجلس برای سال آینده به صورت کامل حذف شده و سازمان امور مالیاتی هم اگر به دنبال حمایت است، میتواند مالیات بر ارزش افزوده سال 98 را دریافت نکند.
صدقی با بیان اینکه سازمان حمایت از مصرف کننده یکی از اتفاقات ناخوش آیند ورزش کشور است، اظهار داشت: آنها برای ورزش و باشگاه‌های ورزشی نرخهایی را تعیین میکنند که تعیین آن ارقام شامل هیچ قاعده و معیاری نیست. اگر این سازمان قرار است نرخ تعیین کند، باید در ازای آن هم حمایتی را انجام بدهد. حمایت این سازمان از ورزش چیست؟ باشگاهی که دستگاههای مورد استفاده خود را با ارز آزاد خریداری میکند و هزینههایش بر این اساس است، چرا باید سازمان حمایت برایش نرخ تعیین کند؟ باشگاه‌های ورزشی باید در تعیین قیمت مختار باشند و در راستای آن هم خدماتی را ارائه بدهند. در این صورت مصرف کننده در ازای امکاناتی که دریافت میکند، ارقامی را هم پرداخت میکند. همچنین دست برای انتخاب باشگاه برای مصرف کننده باز است.
فعال بخش خصوص یادآور شد: واقعا نیاز است که قوانین تسهیل شود. باید اتحادیه صنف باشگاهداران، داوران، مربیان و انجمن صنفی ناجی‌ها و ... راه‌اندازی شود. باید این موارد برای خودشان تشکیلاتی داشته باشند و خودشان را مدیریت کنند. امروز ادارات کل تربیت بدنی نه توانایی رسیدگی به این مسائل را دارند و نه وقت و نیروی کافی. ضمن اینکه در منافع و ضررها دخیل نیست.
وی در پایان گفت: اینها فقط حرف من نیست به اعتقاد باشگاه داران بزرگ کشور که اخیرا جلسه‌ای در خصوص بحران کرونا داشتیم تا پایان سال باشگاه‌های ورزشی درگیر این ویروس نامنحوس هستند و مردم به باشگاه‌ها مراجعه نمی‌کنند. ما شاهد رکودی جدی در زمینه کسب و کار باشگاه‌های ورزشی هستیم. اگر حمایتی صورت نگیرد، دیگر کسی در این بخش سرمایه گذاری نخواهد کرد و آنهایی هم که حضور دارند، از این کسب و کار خواهند رفت. مطمئنا با این روند به زودی شاهد توقف افزایش سرانه ورزش –که همین امروز هم رقم بسیار کمی نسبت به کشورهای دیگر هست- خواهیم بود. در صورت عدم حمایت همگانی از باشگاه‌های ورزشی این امر در پایان به سلامت جامعه ضربه خواهد زد، سرانه بیماری افزایش خواهد یافت و البته کسب و کارهای زیادی تعطیل خواهند شد و به دنبال آن فعالان زیادی در این بخش بیکار خواهند شد.
انتهای پیام/
