خانه عنکبوت را ویران کنید
خبرگزاری تسنیم: مبارزه با فساد در فوتبال ایران همچنان به دور باطل خود ادامه میدهد و هر روزی برگی تازه به پروندههای آن اضافه میشود.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری تسنیم، سر و صدای مبارزه با فساد در فوتبال ایران بعد از مصاحبه جنجالی علی دایی در اصفهان و بعد از بازی سپاهان و پرسپولیس بلند شد و طبق معمول مدیران فدراسیون فوتبال نیز با موج صدای تحولخواه در فوتبال همراه شدند و حتی کار به خانه ملت و کمیسیون اصل 90 مجلس شورای اسلامی کشیده شد.
هنوز داستان دایی، محسن قهرمانی، پرسپولیس و غش کردن خاتمه نیافته بود که امیر عابدینی مدیرعامل باشگاه داماش انگشت اتهام را متوجه افرادی از داور گرفته تا کارمندان سازمان لیگ و حتی فدراسیون کرد. صحبت از افرادی است که با دریافت مبلغی میلیاردی توانایی بالا بردن یا زمین زدن تیمها را دارند.
گویا ماجرای فساد در فوتبال مانند رشته نخی شده که هرچه بیشتر کشیده میشود، عمق تباهی انباشته در آن خود را بیشتر نشان میدهد. در این میان مشخص نیست که باید همچنان به کمیته انضباطی، ستاد رسیدگی به تخلفات و کمیته تشکیل نشده اخلاق دل بست یا قرار است سنگرهای آبرو و اعتبار فوتبال ایران یک به یک در هزارتوی اتهامات تلنبار شده فرو بریزد.
ماهها از داستان پرسپولیس و قهرمانی در اصفهان گذشته و هنوز مشخص نشده که در نهایت چهکسی و به کدام سو غش کرده و آیا اصلاً غشی در کار بوده یا نه. هنوز کمیته اخلاق فدراسیون فوتبال معطل مانده مشخص نیست چهزمانی آنها با صراحت وارد میدان خواهند شد و اراده پاکسازی فوتبال ایران را به رخ خواهند کشید.
گروه پیگیر پرونده فساد در فوتبال درون مجلس شورای اسلامی و حتی نهادهای پیگیر در فدراسیون فوتبال به افرادی که پشت پردههای این فساد را در رسانهها طرح می کنند، نقد دارند. این نقد وارد است و نباید با نام و اعتبار انسانها بهراحتی بازی شود اما سکوت و صبر در فوتبالی که پول و نتیجه تمام حیات و بقای آن را در خود گرفته تا کجا ممکن است؟ در نهایت این ادعاها و پروندهها باید پایانی داشته باشد؟
در این مدت افراد زیادی آدرسهای گنگ یا روشنی از لایههای فساد در فوتبال ایران ارائه دادند. شاید برای بسیاری مشخص است که این فساد از کجا منشأ میگیرد و بهقول معروف سر افعی نمایان شده اما دلیل مسامحه و وقتکشی در گرفتن تصمیم نهایی برای پاکسازی فوتبال چیست و چه زمانی پرونده قطور فساد در فوتبال ایران به صفحه آخر میرسد؟
از پیوندهای تجاری ــ خانوادگی پشت سر یوونتوس تا قدرت اقتصادی ــ سیاسی حامی میلان در فوتبال ایتالیا پرتوانتر نمیشود سراغ گرفت اما ابهت این سیاهه قدرت و ثروت با اراده نهادهای امنیتی و فوتبالی در کالچوپولی فرو ریخته از بین رفت تا امیدی برای رسیدن به فوتبال پاک در آن کشور زنده شود و یا در فوتبال آلمان داور متخلف لحظهای تحمل نشد.
در ایران اما ظاهراً مصلحتها و لابیها قویتر است یا شاید صبر و تحمل آنقدر بالاست که هر سال کثیفیهای مضر برای فوتبال عیانتر میشود و باز هم اتفاقی در فوتبال ایران رخ نمیدهد.
شاید و قطعاً وقت آن رسیده تا این بار مدیریت فوتبال ایران و دستگاههای نظارتی فساد را به چالش بکشند. شجاعت تنها راه باقیمانده است و تصمیم گیران کلان فوتبال در یگانه فرمول برای پاکسازی ورزشی که علاقمندانش روی به ریزش گذاشتهاند، باید بپذیرند که خانه عنکبوت را حتی اگر درون مجموعه خودشان قرار دارد، ویران کنند.
انتهای پیام/*