خوشحالی توام با غم بازماندگان جنایات شارون در صبرا و شتیلا

به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم،پایگاه فلسطین الیوم در مطلبی با اشاره به مرگ آریل شارون نخست وزیر اسبق رژیم صهیونیستی و شادی فلسطینی ها از این حادثه به حزن و اندوهی که بازماندگان و خانواده های قربانیان صبرا و شتیلا به سبب مرگ بدون محاکمه این قصاب در چهره آنها مشاهده می شود پرداخته است.

این پایگاه می نویسد: در شانزدهم سپتامبر 1982 حدود سه هزار آواره فلسطینی در اردوگاه صبرا و شتیلا کشته شدند و اینک پس از گذشت هشت سال از به کما رفتن آریل شارون در سال 2006 و مرگ وی کمال معروف از آوارگان فلسطینی که از این کشتار جان به در برده است اما فرزندش جمال و تعدادی دیگر از همسایگان لبنانی و فلسطینی خود را از دست داده است از این که شارون بدون محاکمه در این دنیا راهی گور شده ناراحت است.

وی می گوید:  پس از این کشتار و آوارگی عدالت و انصاف کجاست؟ حق شهدا هرگز تا زمانی که ما در قید حیات هستیم پایمال نمی شود ما به طور دائم سخن می گوییم و حقوق خود را طلب خواهیم کرد.

کمال معروف با چشمانی اشک آلود ادامه داد: امید خود را تا زمانی که حق فرزندم جمال و دیگر رفقایش را نگیرم قطع نمی کنم.

وی شیوه مرگ شارون پس از هشت سال را نوعی عذاب و نوعی عبرت برای سرمداران اسرائیل و آمریکا و وابستگان آنها می داند.

میلانو پترس البرجی از لبنانی های مسیحی الاصل که همسر لبنانی خود،فرزند و یکی از نزدیکانش را در کشتار صبرا و شتیلا از دست داده است دست به دعا برداشته است و برای شارون اشدت مجازات را از خداوند در دیار باقی به ویژه پس از عذاب هشت ساله دنیوی شارون طلب می کند.

وی که در هنگام کشتار صبرا و شتیلا ساکن این اردوگاه بود به خبرگزاری آناتولی می گوید: ای کاش نمی مرد و عذاب وی در بیمارستان برای بیست سال دیگر ادامه پیدا می کرد.خوشحالم اما این خوشحالی ام کامل نیست زیرا شارون در این دنیا محاکمه نشد.

میلانو پترس البرجی ادامه داد: مرگ شارون عزم و اراده ما برای تحقق حقوق مان را سست نمی کند هر چند که شرایط زندگی سختی داریم.

انتهای پیام/