سیاست‌های جدید غرب در قبال ایران

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، استکبار مفهومی صرفا سیاسی و برآمده از ادبیات و گفتمان انقلاب اسلامی نیست بلکه مفهومی قرآنی است که درک و فهم اندیشه سیاسی در اسلام بدون درک این معنا ممکن نیست و درواقع امام راحل(ره) با اشرافی که به مبانی و اصول سیاسی اسلام داشتند در دوران مبارزه و دوران رهبری به این مفهوم دینی متمسک شده و آن را وارد ادبیات سیاسی ایرانیان و مسلمانان نمودند.اجمالا در قرآن کریم استکبار مترادف با «کفر به حقیقت»،«تکبر و غرور و نخوت»،«بی دادگری و بغی»، «سرمستی و سرکشی»، «توهم استغنای کاذب» و «طغیان و تعدی» است.

به عبارت دیگر هرفرد و مجموعه و دستگاهی در موضع گیری و رفتارهای اجتماعی و سیاسی متصف به صفات مذکور باشد مصداق استکبار است و تقابل و مبارزه با آن وظیفه همه مسلمانان مجاهد فی سبیل الله است. زیرا با منطق قرآن فرد مستکبر و دستگاه استکباری به مصداق مشرکان و طاغوتیان زمانه مانع نشر حق و راستی و حقیقت در حوزه نظری و فکری و اندیشه ای و منشا ظلم و ستم و بیدادگری در عرصه عملی هستند و همین دو عامل منجر به شکل گیری طبقه محرومان و مستضعفان و نقض آشکار عدالت به عنوان مهم ترین آرمان اجتماعی اسلامی می شود.

در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی دولت های ایالات متحده آمریکا به واسطه رفتارها و مواضع بددلانه و بدخواهانه خود علیه ملت ایران مانند حمایت از دشمن متجاوز بعثی و مشارکت در کودتا و ترور و تحریم های غیرانسانی و ضدحقوق بشری به عنوان نماد استکبار شناخته شدند و استکبارستیزی یکی از ارزش های سیاسی در جمهوری اسلامی ایران شد. البته بدیهی است استکبار منحصر به آمریکا نیست و نبوده و همانطور که پیشتر گفته شد هر دولت و فردی که واجد صفات مذکور باشد مستکبر و استکباری است مانند چین و شوروی و فرانسه و آلمان در سال های جنگ تحمیلی که شرق و غرب بر سر براندازی نظام جمهوری اسلامی به اجماع رسیده بودند.

اما حجم و شدت خصومت آمریکا با ایران و ایرانی و نظام جمهوری اسلامی در 35 سال گذشته به حدی بود که این کشور به عنوان نماد استکبار در ذهن و زبان ایرانیان شناخته شده است ولی پرسش مهم این نوشتار این است که آیا استکبار می تواند خوی و منش استکباری خود را کنار نهد؟ و آیا تغییر برخی رفتارها و سیاست های جریان استکباری در سیاست خارجی و روابط بین الملل به معنای دست کشیدن از رویه استکباری است؟ پاسخ این پرسش تحقیقا منفی است. برای مثال تغییر برخی رفتارهای آمریکا در چند ماه اخیر درخصوص ایران به ویژه در مذاکرات منجر به توافق ژنو را می توان با 2 دیدگاه کاملا متمایز تحلیل کرد.دیدگاه نخست بیش از حد خوشبینانه و خام اندیشانه است و دیگری واقع بینانه و دشمن شناسانه و برآمده از واقعیات تاریخی و تجربی است و نشان دهنده درک عمیق معنای استکبار در عرصه بین المللی است.

نگاه خوشبینانه و خام اندیشانه مدعی است آمریکا و همپیمانان آن بعد از سال ها دشمنی و بدخواهی ملت ایران تصمیم گرفته اند زین پس مشی دوستی و مدارا و همکاری با ایران را اتخاذ کنند بنابراین ما نیز باید با خوشدلی _ بخوانید خوش خیالی _ و ابراز شور و شعف سیاسی روی وعده ها و مواضع و سیاست های واشنگتن حساب جدی و دراز مدت باز کرده و بر این اساس به بازنگری در سیاست های خود بپردازیم و خود را با مواضع جدید واشنگتن تطبیق دهیم.

اما رویکرد واقع بینانه که از قضا برای صلح و همکاری و تعامل با جهان اهمیت اساسی قائل است و ذاتا دشمن ساز و غیریت ساز و معارضه جو نیست معتقد است برخی تغییر مواضع و رفتارهای آمریکا نه از سر نیت خیر و صلاح جویی بلکه از سر اضطرار و بعد از اثبات ناکارآمدی روش های خصومت آمیز گذشته رخ داده است.بنابراین دستگاه استکباری هر وقت فرصتی را برای تضعیف و تحقیر و تحریم و تخریب و تهدید و تحدید جمهوری اسلامی ایران مهیا ببیند ذره ای در اعمال و اجرای سیاست های استکباری خود تردید نخواهد کرد.

حال در چنین وضعیتی بسیار خام اندیشانه است که عده ای فکر می کنند می توان بدون تکیه بر منابع، توان، ظرفیت ها و استعداد های داخلی و با تکیه بر وعده های دستگاه استکباری آینده ای خوب و خوش برای کشور ایجاد کرد. هرچند عقلانیت سیاسی مذاکره و گفت وگو و تعامل و همکاری را پیش روی هر سیاست مدار و نهاد سیاسی خردمندی قرار می دهد اما وقتی طرف مقابل دستگاهی استکباری مانند آمریکاست باید بر اساس حکم همان عقل دوراندیش بسیار به هوش و زیرک بود و در شناخت حریف و مکر و دسیسه های آشکار و پنهان آن بیدار بود و دشمن را به طمع و وسوسه سوق نداد.

از قضا تجربه سیاسی و خردمندی نشان داده دشمن استکباری هر وقت طرف مقابل خود را هوشیار و آگاه و بیدار می بیند کمتر سرکشی و طغیان کرده و به تعبیر رهبری فرزانه انقلاب شرش کمتر می شود. بر همین اساس یکی از دلایل موفقیت تیم مذاکرات هسته ای کشورمان نیز اتخاذ مواضعی روشن و محکم و صریح در برابر زیاده خواهی های استکبار بود و امید است در آینده نیز همین مشی با خردمندی و هوشمندی ادامه پیدا کند.

در انتها باید یادآوری شود مقاومت و ایستادگی دولت هایی مانند جمهوری اسلامی در برابر نظام استکباری با تکیه بر دو عنصر محوری میسر شده و جامه عمل پوشیده است و اتخاذ چنین سیاستی از هر دولتی بر نمی آید. عنصر اول اعتقاد و ایمان عمیق به نصرت الهی و پشتیبانی خداوند متعال از مسیر و موضع حق است که در بسیاری از مواقع مانند دفاع مقدس برای ملت ایران به عینه به اثبات رسید و عنصر دوم مستظهر بودن نظام جمهوری اسلامی به حمایت و پشتیبانی و مشروعیت مردمی است.

این نظام به نمایندگی از ملتی مقاوم و عزت مدار توان رویارویی با قدرت های استکباری را چه در جهاد و جنگ و چه در مذاکره و صلح داشته و دارد و خواهد داشت و همین مردم هوشمند نیز خواهان این هستند که دست اندرکاران برای تامین اهداف کشور حول پیشرفت و عدالت ذره ای در برابر دشمن قدار دچار ضعف و ساده اندیشی و خیال اندیشی نشوند و با تکیه بر عقلانیت همه گزینه های مقابله و خنثی سازی دسایس استکبار را روی میز نگه دارند و این همان قرائت خردمندانه از استکبارستیزی است که از عمق باورهای دینی یک ملت برآمده است.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.