مردم تئاتر را دوست دارند،اگر از جنس خودشان باشد
خبرگزاری تسنیم: مردم تئاتر را دوست دارند و اگر به آن‌ها نزدیک باشد،هم محتوایی و هم مسافتی، آن وقت مردم حاضرند تئاتر را در سبد فرهنگی خود قرار دهند. البته نه با بلیط‌هایی که این روزها با رقم‌های بالا باب شده است.
خبرگزاری تسنیم_ محمدامین وظایفی
مردم تئاتر را دوست دارند، اگر از جنس خودشان باشد. این روزها که سی‌ودومین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر در حال برگزاری است، شاهد استقبال گسترده مخاطبان کاملا مردمی(مخاطبانی که شاید یک بار هم وارد سالن تئاتر نشده‌اند) در محوطه تئاتر شهر می‌ایستند تا نمایش‌های خیابانی تماشا کنند.
در میان مردم که رفتم، از مردی میانسال که با فرزندش به تماشا ایستاده بود پرسیدم چقدر با تئاتر آشنا است و او گفت:«در دوران مدرسه یک بار تئاتر بازی کرده‌ام، اما تاکنون هیچ تئاتری ندیده‌ام و این اولین‌بار است که به صورت گذری متوجه اجرای نمایش شدم و آمدم، اول فکر کردم که معرکه‌گیری است، بعد که پرسیدم گفتند به مناسبت تئاتر فجر هر روز تئاتر اجرا می‌کنند.»
چند دانشجو نیز در حال تماشای نمایش بودند، آن‌ها می‌گفتند« ما متشکل دو رشته هستیم، سه نفر حسابداری و دو نفر گرافیک، چند بار در دانشگاه تئاتر گذاشته‌اند، اما زیاد به دلمان ننشست، امروز هم اتفاقی فهمیدیم که جشنواره تئاتر فجر در حال برگزاری است و می‌گویند یک روز دیگر هم تمام می‌شود، متاسفانه با اینکه ما دانشگاه ما در بلوار کشاورز است، اصلا متوجه برگزاری این جشنواره نشدیم، البته شاید گذرمان به تئاتر شهر نخورده بود، اما حداقل باید یک بنر یا پوستری چیزی می‌دیدیم.»
دانشجویی دیگر ادامه حرف دوستش گفت:«ما به دلیل موقعیت جغرافیایی دانشگاه، بیشتر به پارک لاله می‌رویم، اما در این مدت تعجب کردم که نه تنها تبلیغاتی در پارک ندیدم، بلکه اجرای تئاتر خیابانی هم آنجا صورت نگرفت، فکر کنم مدیران وزارت ارشاد، تنها تئاتر را در چهارراه ولیعصر(عج) می‌بینند.»
یکی دیگر از مخاطبان که همراه همسر و فرزندش نمایش خیابانی را می‌دید، گفت:«من با اینکه هر روز مسیرم از چهارراه ولیعصر(عج) است، دیروز که اتفاقی از مترو استفاده کردم و به همین دلیل وارد محوطه تئاتر شهر شدم، متوجه برگزاری جشنواره شدم، منزل ما در دهکده المپیک است، پیگیر این شدم که شاید در منطقه خودمان به مناسبت جشنواره تئاتری اجرا شود، اما هیچ خبری نبود و حتی مسئولان شهرداری منطقه22 هم از آن اطلاع نداشتند، به هر حال تصمیم گرفتیم با خانواده به تئاتر شهر بیاییم. البته شانس آوردم نمایش‌های خیابانی رایگان است، چراکه همین آمدن ما با هزینه ایاب و ذهاب و تغذیه خانواده، نزدیک به 40 هزار تومان تمام شد.»
با نگاهی کوتاه به صحبت‌های مردم، متوجه می‌شویم که مردم واقعا تئاتر را دوست دارند، اما تئاتر دیدن برای یک خانواده، دانشجو، کارگر، دکتر، مهندس، معلم، خبرنگار و دیگر اقشار جامعه هزینه‌های مختلفی دارد، حتی اگر تئاتر رایگان باشد که البته این موضوع تنها برای تئاتر خیابانی صدق می‌کند.
برگزاری کنندگان جشنواره باید فکر می‌کردندکه تهران 22 منطقه دارد و در هر منطقه بدون شک یک پارک و محوطه بسیار شلوغ وجود دارد که مردم حاضر در آن تشنه شنیدن حرف‌هایی به زبان تئاتر هستند. متاسفانه پیله‌ای که تئاتر کشور دور خودش کشیده است آن قدر بد است که تا 5 کیلومتری محل اصلی برگزاری جشنواره هم کسی خبر ندارد. شاید بخشی از این اتفاق بر گردن رسانه‌های باشد، اما اصل موضع به مدیران باز می‌گردد.
مردم تئاتر را دوست دارند و اگر به آن‌ها نزدیک باشد، البته این نزدیکی هم باید محتوایی باشد و هم مسافتی، آن وقت مردم حاضرند تئاتر را در سبد فرهنگی خود قرار دهند. البته نه با بلیط‌هایی که این روزها در سالن‌های تئاتر به بهانه‌های مختلف باب شده است، اینگونه آثار تنها برای دور کردن مردم از تئاتر آمده‌اند، برای اینکه تنها مخاطبان خاص خود را داشته باشند، اما باید قبول کنیم، مخاطبان بسته‌ای فرهنگی به نام تئاتر تمام مردم جامعه هستند، نه یک قشر خاص که تعدادشان به هزار نفر هم نمی‌رسد.
انتهای پیام/
