بارسلونا؛ تیمی تا ابد رویایی/ کودکی که رو به بازی نمایشی می‌آورد!

به گزارش خبرگزاری تسنیم، دیگر کمتر پیش می‌آید کسی از دوران مربیگری پپ گواردیولا و افتخاراتی که او برای بارسلونا به ارمغان آورد حرفی بزند زیرا آبی و اناری‌های کاتالونیا با مربی جدید خود کاری را انجام داده‌اند که در تاریخ لالیگا بی‌سابقه است. شاهکار بی‌سابقه تیم تیتو ویلانوا شنبه این هفته در نوکمپ رقم خورد، جایی که آبی و اناری پوشان با نتیجه 5 بر یک اتلتیک بیلبائو را در هم کوبیدند تا بهترین شروع فصل را با 13 پیروزی و تنها یک تساوی از 14 بازی در تاریخ لالیگا ثبت کنند. با این پیروزی بارسلونا توانست رکورد قبلی بهترین شروع فصل را که توسط رئال مادرید در فصل 92-1991 ثبت شد پشت سر بگذارد. مادریدی‌ها آن فصل از 14 بازی 12 برد و دو تساوی کسب کرده بودند.

رکوردی که بارسای ویلانوا ثبت کرده تحسین همه علاقمندان به رکوردهای ورزشی را در پی داشته است. این رکورد همچنین در ذهن اکثر فوتبال دوستان دنیا و نه فقط هواداران بارسا این سئوال را به وجود آورده که بارسای ویلانوا بهتر است یا بارسای پپ گواردیولا، تیمی که بسیاری از آن به عنوان بهترین تیم تاریخ فوتبال یاد کرده اند.جواب شاید مثبت باشد.

پس از عملکرد ضعیفی که هفتم نوامبر در بازی برگشت مرحله گروهی لیگ قهرمانان در خانه سلتیک به نمایش گذاشت، بارسلونا دوباره موتور جت خود را روشن کرد تا با ارائه فوتبالی که نظیرش تا به حال دیده نشده، با اقتداری حیرت آور حریفان را یکی پس از دیگری از سر راه خود کنار بزند. انگار همه اعضای تیم از نزدیک شدن مسی به شکستن رکورد گرد مولر برای  تبدیل شدن به کسی که در طول یک سال بیشترین تعداد گل را زده، به وجد آمده و انگیزه پیدا کرده‌اند.

آندرس اینیستا، نابغه‌ای به تمام معنا با استعدادی همپایه مسی، البته بدون قدرت ویرانگر او در جلوی دروازه رقبا دارد یکی از بهترین فصول حرفه‌اش را سپری می‌کند. ژاوی، فابرگاس، جوردی آلبا و پدرو هم دیگر ستاره‌های تیم هستند که با ترکیب انگیزه، مهارت و جرات آمار وحشتناکی برای ساخت موقعیت گلزنی به نفع بارسلونا ثبت کرده‌اند. بارسلونا ممکن است بازی‌هایش را با چهار یا پنج گل ببرد اما با تماشای بازی‌هایش به راحتی می‌توان فهمید که این تیم اگر بخواهد می‌تواند در هر بازی دو برابر این تعداد گل بزند اما یک چیزی مانع از تحقیر آمیزتر شدن شکست برای حریفان می‌شود. زمانی که مسی دوبل گل همیشگی‌اش را می‌زند، بارسا مثل بچه‌ای که در آن زمان کلی هدیه دریافت می‌کند و هدایای بعدی برایش کم هیجان‌تر می‌شود، انگیزه‌اش را برای به خاک و خون کشیدن حریف از دست می‌دهد و رو به بازی نمایشی‌تر می‌آورد.

با این حال مطمئنا بارسا یک روز برابر یک تیم مطرح تعداد گل‌هایش را دو رقمی و به خیلی از طرفداران متعصب باشگاه بزرگ دیگر مانند رئال مادرید، منچستریونایتد، بایرن مونیخ، سانتوس و یا بوکاجونیورز ثابت می‌کند باید بپذیرند کاری که این تیم انجام می‌دهد یک معجزه است و یک شاهکار لایق بهترین تمجیدها. شاید چیزی در مایه‌های میکلانژ، بتهوون و شکسپیر. بعضی‌ها تیم " تاابد رویایی" که برای رقابت‌های بسکتبال المپیک 1992 (تیمی متشکل از نسل استثنایی بازیکنان NBA که همگی در اوج حرفه خود قرار داشتند) بسته شده بود را بهترین و تکرارنشدنی ترین تیم تاریخ می‌دانند اما بارسا حتی از آن هم بهتر است. بارسلونا یک معجزه پایدار است، یک تیم رویایی که طی چهار سال و نیم گذشته هر هفته دوبار به میدان رفته و در تمام آنها درخشیده است. پس بارسا فقط بهترین تیم تاریخ فوتبال نیست.

مقایسه کردن دو تیم از دو دوره مختلف کاری غیرممکن است اما ضرری ندارد اگر این کار را یک بار هم که شده امتحان کنیم. رئال مادرید اواخر دهه 50، با فرانس پوشکاش، دی استفانو و جنتو کوپا، به عقیده بسیاری بهترین تیم باشگاهی تاریخ است و بالاتر از تیم‌هایی مانند اینترمیلان هلنیو هررا در اواسط دهه 60 با ستاره‌هایی مثل ماتزولا، کورسو، سوارز و فاکتی، آژاکس ابتدای دهه 70 با اسطوره‌هایی مثل کرویف، نیسکنس و هان، بایرن مونیخ اواسط دهه 70 با بکن باوئر، مولر، رومینیگه و برینتر، میلان اواخر دهه  80 با فان باستن، رایکارد، گولیت، بارسی و مالدینی، برزیل قهرمان جهان سال 1958 گارینشا، دیدی، واوا، پله و زاگالو و برزیل سال 1970 با پله، توستائو، گرسون، ریولینو و جرزینیو، مجارستان ابتدای دهه 50 با پوشکاش، بوژیک و کاسیس و اسپانیای فعلی که سه جام بزرگ – یورو 2008، جام جهانی 2010 و یورو 2012 – را پشت سر هم فتح کرده است. اسپانیا عملا همان بارسلوناست به اضافه چند بازیکن دیگر و البته بدون لیونل مسی. پس باز هم کفه ترازو به طرف بارسا سنگینی می‌کند.

هیچ یک از تیم‌های قدیمی نمی‌توانستند توپ را به سبکی که بارسا امروز کنترل می‌کند در زمین بچرخانند. علاوه بر این آنها هم با زحمت بیشتری گل می‌زدند هم تعداد موقعیت‌های خطرناکی که خلق می‌کردند، کمتر بود. 

تماشا بازی بارسلونا و پاسکاری بازیکنان این تیم ناخودآگاه کاری می‌کند که باور کنی آنها از 12 سالگی در کنار یکدیگر بازی می‌کردند. البته اشتباه هم حدس نزده اید.9 نفر از 11 بازیکن ترکیب اصلی بارسا در بازی برابر بیلبائو از 12 سالگی کنار یکدیگر در آکادمی لاماسیا پرورش یافته‌اند. در بازی قبلی تمام 11 بازیکن حاضر در میدان محصول آکادمی لاماسیا بودند، افتخاری که بدون شک بزرگتر و باارزش‌تر از ثبت بهترین شروع تاریخ لالیگا با 13 پیروزی از 14 بازی بوده است. شاید یک روز تیمی بتواند از حیث تعداد قهرمانی به پای بارسلونا برسد اما بعید است که بتواند این کار را با تیمی که همه مهره‌‎های آن را بچه‌های خودش تشکیل داده‌اند، انجام دهد.

انتهای پیام/