آهنگسازی روی شعر سپید نیازمند تجربه و شناخت عمیق از ادبیات ایران است
خبرگزاری تسنیم: کیوان ساکت معتقد است، آهنگسازی بر روی شعر سپید نیازمند تجربه و شناخت عمیقی از ادبیات ایران است. در واقع آهنگسازی بر روی هر شعری درک عمیقی از مفاهیم را می‌خواهد تا اثری ماندگار تولید شود.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شعر نو یا شعر کلاسیک؟! انتخاب کدام یک برای اجرا در قالب موسیقی ایرانی مناسب است؟ این پرسشی است که هر کدام از اهالی موسیقی ایرانی درباره آن نظرهای متفاوتی دارند.برای یافتن بخش‌هایی از پاسخ این پرسش صحبت‌های آهنگسازی نوآور در موسیقی ایرانی خواندنی است.
کیوان ساکت آهنگساز و نوازنده تار و سه تار درباره استفاده از شعر نو در موسیقی ایرانی می‌گوید: شعر کلاسیک ایران قافیه، وزن و عروض مشخصی دارد که همین امر آهنگسازی بر روی این قالب‌های شعری را در مقایسه با قالب‌های شعر نو راحت‌تر کرده است.
وی ادامه می‌دهد: مصرع‌ها در شعر کلاسیک وزن مشخص و بلندیِ یکسانی دارند در حالی که در قالب‌های شعر نو بند‌ها کوتاه و بلند می‌شوند و اندازه مشخصی ندارند. البته این به معنی آن نیست که آهنگسازی بر روی اشعار کلاسیک کار راحت و ساده‌ای است.
این آهنگساز می‌گوید: آهنگسازی بر روی هر شعری به گونه‌ای که هم مفهوم شعر و هم موسیقی به بهترین نحو بیان شود، کار بسیار دشواری است که هر کسی نمی‌تواند موفق به انجام چنین کاری شود. حال اینکه انجام این کار در شعر سپید به دلیل ویژگی‌های این قالب شعری کاری دشوار‌تر است.
وی درباره بهترین قالب شعری در موسیقی ایران تصریح می‌کند: موسیقی ایران در وضعیتی تکامل پیدا کرده که غزل، رباعی و مثنوی قالب‌های شعری متداول در ادبیات ایرانی بوده‌اند و طبیعی است که آنچه در موسیقی ایرانی وجود دارد با این قالب‌های شعری سازگار‌تر است.
ساکت که تاکنون بر روی شعر‌هایی مانند «می‌تراود مهتاب» و «تو را من چشم در راهم» آهنگ‌هایی ساخته است، ادامه می‌دهد: آهنگسازی بر روی شعر سپید نیازمند تجربه و شناخت عمیقی از ادبیات ایران است. در واقع آهنگسازی بر روی هر شعری درک عمیقی از مفاهیم را می‌خواهد تا اثری ماندگار تولید شود.
انتهای پیام /
