طلاهایی که زود مس می شوند/ افزایش اتاق های اورژانس، انتظار مردم

به گزارش خبرنگار اجتماعی تسنیم، جمعیتی بالغ بر 50 نفر پشت در یک اتاق منتظرند؛ در باز است؛ برخی نشسته، برخی ایستاده. آنهایی که ایستاده اند هر از چندگاهی از پشت نفرات جلویی روی پنجه های پا رفته و سرک می کشند تا ببینند بیماری که نزد پزشک رفته کارش تمام شده یا نه تا خود را یک قدم به دکتر نزدیکتر ببینند.یک چشم به لیست شماره نوبت‌هاست و چشم دیگر هم به اتاق پزشک؛ انتظار کی پایان می رسد.

بیمارستان شهید معیری(وابسته به سازمان تامین اجتماعی) یکی از قطب های ارتوپدی پایتخت است که روزانه مراجعان زیادی دارد و بسیاری از مردم پس از اولین مشکل اسکلتی-عضلانی، این بیمارستان را اولین محل مراجعه خود می دانند.

این بیمارستان که خدمات سرپایی و بستری اورتوپدی زیادی به مراجعان خود می دهد، با توجه به بالابودن حجم مراجعات مردم از چندی پیش اقدام به نوبت دهی تلفنی کرد که از این طریق افراد کمتری وقت خود را در بیمارستان تلف کنند. اما گویی این روش هم با برخی مشکلات روبروست که البته راه حل آن ساده است.

*شماره ام 13 است اما بیش از 30 نفر جلوتر از من معاینه شده اند

ساعت حدود 11 صبح است. مرد حدود 60 ساله ای که در روی صندلی های قسمت اورژانس بیمارستان معیری نشسته است و هر چند مدت از صندلی خود بلند می شود و از پشت سر منتظران سرکی به داخل اتاق پزشک می اندازد می گوید: از ساعت 7 صبح اینجا بودم، ولی هنوز نوبت به من نرسیده است. جالب است که وقتی پس از دو هفته موفق به گرفتن نوبت تلفنی شدم به من شماره 13 دادند ولی تا الان حدود 30 الی 40 نفر وارداتاق پزشک شده اند و هنوز نوبت من نشده است.

وی می افزاید: جمعیت زیادی در پشت در اتاق پزشک جمع هستند که بدون نوبت تلفنی وارد اتاق پزشک می شوند و کار درمان خود را پیگیری می کنند. اگر اتاق ها زیاد شود بهتر است.

*دکتر اورژانس ساعت 9 و نیم آمد

مرد 45 ساله دیگری که با صحبت های نفر قبلی نطقش باز شده می گوید: من هم از ساعت 7 صبح اینجا هستم و شماره ام هم 7 است اما آنقدر تعداد مراجعانی که خود را بیمار اورژانسی معرفی می کنند زیاد است که هنوز نوبتم نشده است.

وی اضافه می کند: دکتر اورژانس هم حدود ساعت 9 و نیم آمده است و ما هنوز در نوبتیم.

*اگر اتاق اورژانس را 2 تا کنند همه مشکلات حل می شود

مرد حدود 35 ساله ای هم که با خبرنگار تسنیم هم کلام شد می گوید: فکر می کنم این همه حجم مردم با اضافه کردن یک اتاق به اتاق اورژانس حل می شود تا نوبتی های تلفنی، را یک اتاق و نوبتی های اورژانسی را اتاق دیگر ویزیت کند.

تسنیم: مثل اینکه احوالات مراجعان پشت اتاق دکتر به گونه ای دیگر است. در اینجا همه سعی دارند خود را نوبت اورژانسی معرفی کنند تا زودتر ویزیت شوند. دفترچه های بیمه مراجعان اورژانسی روی میزی که کنار درب ورودی اتاق پزشک تعبیه کرده اند، قرار دارد و احتمالاً یک پرستار دفترچه های بیمه را روی هم قرار می دهد و وقتی دست پزشک خالی شد از زیر، یک دفترچه بیمه برمی دارد و نام صاحب آن را صدا می زند. البته گاهی اوقات هم به لیستی تایپ شده که لیست نوبتی های تلفنی هستند و در کنار دفترچه های بیمه قرار دارد، نیم نگاهی می اندازد تا در بین مراجعان اورژانسی، نام یک مراجعه کننده تلفنی هم بخواند.

* خیلی از این مراجعان، به بیمار اورژانسی نمی خورند

زن 45 ساله ای که به صورت تلفنی نوبت گرفته است و به گفته خودش از ساعت 5 صبح در این قسمت حضور دارد، هر از چند گاهی وقتی نام بیمار اورژانسی از زیر دفترچه های بیمه بیرون آورده و خوانده می شود با صدای بلند به فردی که نام بیماران را می خواند می گوید: من از ساعت 5 صبح تا حالا اینجا هستم. در دفترچه ام نوبت من را شماره 9 زده اند اما هنوز ویزیت نشده ام.

وی ادامه می دهد: 2 تا بچه هایم را خوابانده ام و به بیمارستان آمدم به خیال اینکه 9 نفر جلوی من هستند و زود به خانه برمی گردم اما مثل اینکه اینطوری نیست. الان بالای 30 نفر جلوتر از من رفته اند داخل و من هنوز نرفتم. این آقایی که الان اسمش را خواندید خیلی دیرتر از من آمده و اوضاعش هم به بیمار اورژانسی نمی خورد. آخر این چه برنامه ریزی است؟

فردی که نام بیماران را می خواند و به نوعی او تعیین می کند که طبق نوبت تلفنی یا اورژانسی چه کسی الان می تواند وارد اتاق پزشک شود در جواب می گوید: خانم! تقصیر من نیست. من کاره ای نیستم. بعضی از اینهایی که نامشان را می خوانم افرادی هستند که چند روز پیش به مطب آقای دکتر رفتند و و از آنجا وقت بیمارستان گرفتند.

*شماره نوبتم در دفترچه بیمه با لیست تایپ شده نوبتی های تلفنی فرق می کند

مرد حدود 50 ساله هم در این بین می گوید: من هم از ساعت 5 صبح تا حالا اینجا هستم و تلفنی نوبت گرفتم. در دفترچه بیمه ام شماره 9 خورده است اما در لیست این آقایی نوبت ها را اعلام می کند 23 خورده است. علت آن را نمی دانم.

*چه کار می شود کرد؟ باید ساخت

بعد از شنیدن مشکلات بیماران سری هم به پزشک وقت اورژانس زدم. وی که به علت بالابودن تعداد مراجعان مجبور بود نتواند برای هر بیمار بیشتر از 2 الی 3 دقیقه وقت بگذارد و به نوعی از وضعیت ناراضی است، به گفتن یک جمله بسنده می کند: «چه کار می شود کرد؟ باید ساخت.»

بعد از اتمام کار گزارش، در فکر فرو رفتم، اینکه چه میزان وقت مردم در این گونه نوبت دهی تلف می شود، چقدر فشار روانی و استرس به مراجعانی که هر کدام به خاطر دردی مراجعه کردند وارد می شود و چه میزان معاینه 2 دقیقه ای دکتر می تواند در بهبود این بیماران موثر باشد؟ همه این موارد در حالی است که با راهکارهای مدیریتی می توان این موضوع را حل و فصل کرد.

انتهای پیام/