تداوم برتری‌های مانچو یا انتقام شاگردان سرآلکس؟/ جذاب‌ترین جنگ همسایه‌ها
خبرگزاری تسنیم : دو تیم شهر منچستر فردا (یکشنبه) دربی این شهر را در چارچوب هفته شانزدهم مسابقات لیگ برتر باشگاه‌های انگلیس برگزار خواهند کرد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، فردا (یکشنبه) آبی و قرمزهای شهر منچستر در نبردی به مصاف هم می‌روند که به عنوان جذاب‌ترین جنگ بین دو همسایه و مسابقه‌ای که بیش از هر دربی دیگری که هواداران انتظارش را می‌کشند، شناخته می‌شود. شاید پول و شاید هم موفقیت‌های اخیر باعث شده این دربی به چنین درجه‌ای از اهمیت برسد اما چیزی که مشخص است، این است که دو تیم شهر منچستر در حال حاضر به عنوان برترین‌های فوتبال بریتانیا شناخته می‌شوند و طبیعی است که جدال این دو به عنوان صدرنشینان فعلی جدول رده بندی لیگ برتر تا این اندازه مهیج باشد.
سیتی و یونایتد در شرایطی در اتحاد (ورزشگاه خانگی آبی پوشان شهر منچستر) به مصاف یکدیگر می‌روند که هر دو در آخرین بازی خود در لیگ قهرمانان اروپا طعم شکست را چشیدند با این تفاوت که شکست سیتی منجر به تثبیت قعرنشینی و عدم راهیابی‌اش به لیگ اروپا شد اما باخت یونایتد تاثیری بر صعودش به عنوان تیم اول گروه نداشت.
هر دو تیم با نتیجه یک بر صفر بازی‌های خود را واگذار کردند (سیتی در خانه بورسیا دورتموند آلمان باخت و یونایتد هم با همین نتیجه در خانه مقابل کلوژ رومانی تسلیم شد) اما عملکردی که سیتی در آلمان به نمایش گذاشت به مراتب شرم آورتر از آن چیزی بود که یونایتد ارائه کرد. این عملکرد ناامیدکننده با آن وعده‌ای که مربی ایتالیایی تیم، روبرتو مانچینی در کنفرانس مطبوعاتی قبل از بازی داد کاملا در تضاد بود.
از همان ابتدا سیتی یک بازی سست و بی‌هدف را به نمایش گذاشت به طوری که در همان ثانیه 45 چند کارشناس را ترغیب کرد به بازی مردان مانچینی برچسب ضدفوتبال بزنند. سیتی حذف شد تا از شر دردسرهای " پنجشنبه - تا - شنبه " سایر غول‌های اروپا که همزمان در لیگ و لیگ قهرمان بازی می‌کنند راحت شود اما مانچو و مردانش با این شکست در دنیای تیره ضرایب یوفا کار خودشان را سخت کردند. اینکه سیتی در سخت‌ترین و یا به قول معروف در "گروه مرگ" لیگ قهرمانان قرار داشت حقیقت است اما این حقیقت چیزی از زشتی آمار و ارقامی که این تیم در مرحله گروهی گرفت کم نمی‌کند. سیتی در 6 بازی خود در مرحله گروهی لیگ قهرمانان حتی یک پیروزی هم به دست نیاورد.
مدافع عنوان قهرمانی لیگ برتر انگلیس حالا باید تمام تمرکز خود را روی رقابت‌های داخلی قرار دهد تا جام را از دست ندهد. در واقع ماندن یا اخراج روبرتو مانچینی در انتهای فصل به همین موضوع بستگی دارد؛ اینکه سیتی علاوه بر وداع زودهنگام با لیگ قهرمانان (برای دومین فصل متوالی) امسال جام قهرمانی لیگ برتر را هم از دست دهد.
انگیزه برای جنگیدن
دار و دسته شیخ منصور بن زاید آل نهیان (مالکان باشگاه سیتی)، نسبت به رومن آبراموویچ (مالک باشگاه چلسی) صبر و حوصله بیشتری برای به ثمر نشستن برنامه‌های طولانی مدت خود دارند اما در سر آنها هم همان چیزی می‌گذرد که در ذهن مالک روس چلسی است؛استخدام پپ گواردیولا به عنوان مربی بعدی.
فصل گذشته مانچو برای دور کردن پپ گواردیولا از تیمش، توانست دو برد ارزشمند به دست آورد که جای پایش را در قلب هواداران سیتی محکم کرد.
پیروزی 6 بر یک برابر یونایتد آن هم در اولدترافورد برای هواداران سیتی نتیجه‌ای باورنکردنی بود اما باارزش‌تر از آن برد یک بر صفری بود که در خانه خود برای همشهری قرمزپوش به دست آوردند. اگرچه اسکوردبرد تنها یک گل اختلاف را نشان می‌داد اما نتیجه با آن چیزی که در زمین بازی در جریان بود کاملا فرق داشت. آبی پوشان آن چنان بر بازی تسلط داشتند که یونایتد را برای فرار از شکستی اجتناب ناپذیر مجبور به جنگیدن برای توپ‌های مرده کرده بودند.
عملکرد سیتی به حدی خوب بود که به حریف القا می‌کرد یک سر و گردن پایین‌تر است. سیتی، تیمی که سال‌های سال سوژه خنده و تمسخر هواداران یونایتد بود حالا هم پول بیشتری دارد، هم جام را در اختیار دارد و هم از چنان قدرتی در خط میانی خود بهره می‌برد که باعث شده کاری از دست هواداران شیاطین سرخ برنیاید جز غبطه خوردن. سیتی این فصل اما شباهتی به سیتی فصل گذشته ندارد. جو باشگاه آکنده از حس بیزاری و ملالت شده است. "پروژه" باشگاه کامل شده؛ پس دیگر چه انگیزه‌ای برای جنگیدن باقی می‌ماند؟ بخش بیشتری از کارهای فصل گذشته باید تکرار شود. شاید حذف دوباره از لیگ قهرمانان ضربه‌ای بزرگتر از آن چیزی که سیتی اذعان داشته بر پیکره این تیم وارد کرده باشد و تئوری دیگر هم همان حکایت قدیمی است که موفقیت، خودشیفتگی می‌آورد.
دشمن فرگوسن
خوشنودی از خود و از کار خود، همان چیزی است که سرآلکس فرگوسن در منچستر یونایتد در تمام مدت حضورش روی نیمکت قرمزها با آن جنگیده است. برد انتقام گیرنده هم یکی دیگر از رموز موفقیت او بوده است. شاید فرگوسن یک یا دوبار توسط همتایانش مغلوب شده باشد اما او اغلب به آنها اجازه نمی‌دهد که در دفعه بعدی هم او را از پا درآورند. آرسنال سه بار در سال‌های 1998، 2002 و 2004 عملکرد و نتایجی بهتر از یونایتد داشت اما سال پس از هریک از این قهرمانی‌ها جام را به یونایتد فرگوسن تحویل داد. سال 1999 یونایتد در حالی سه‌گانه لیگ، جام حذفی و لیگ قهرمانان را برد که در لیگ و جام حذفی اصلی‌ترین رقیبش آرسنال بود. سال 2003 هم شیاطین سرخ در توپچی ها را در یکقدمی رسیدن به جام مغلوب کردند و در سال 2004 بود که همین یونایتد شکست ناپذیری آرسنال را که به 50 بازی رسیدن بود خاتمه داد.
همین اتفاق برای چلسی در زمستان سال 2005 رخ داد زمانی که این تیم به دو فصل قهرمانی پاپی چلسی مورینیو پایان داد. حالا به نظر می رسد نوبت سیتی است تا قربانی انتقام گیری همشهری خود شودو شکست ناپذیری‌اش را در انتهای راه ببیند. اگرچه شیاطین سرخ اکنون سه امتیاز بیشتر از همسایه آبی پوش خود دارند اما آنها سه بازی بیشتر باخته‌اند و این در حالی است که 6، بیشترین تعداد باخت‌هایی بوده که قهرمان لیگ در کل بازی‌ها متحمل شده است. با وجود شکست ناپذیر بودن در این فصل از لیگ برتر، سیتی مانند یونایتد در اغلب بازی‌های خود در لیگ برتر فوق العاده بازی نکرده است. افت سطح عملکرد دو تیم منچستری مدتی است که باعث زیر سؤال رفتن کیفیت لیگ برتر شده است. ممکن است این دو تیم برترین‌های جزیره باشند اما نمایش آنها هنوز نتوانسته اعتبار لیگ برتر در فاصله سال های 2007 تا 2009 - زمانی که از چهار تیم حاضر در نیمه نهایی لیگ قهرمانان سه تیم نماینده انگلیس بودند - را به فوتبال جزیره برگرداند.
باید دید فردا منچستریونایتد که با اختلاف سه امتیاز در صدر ایستاده می‌تواند از همشهری‌اش انتقام بگیرد و جایگاهش را مستحکم کند یا اینکه آبی‌های منچستر باز هم پیروز می‌شوند و اختلاف‌شان را با رقیب دیرینه به صفر می‌رسانند.
انتهای پیام/
