کانون های زلزله در ایران

به گزارش خبرنگاراجتماعی خبرگزاری تسنیم ،زمین لرزه یا زلزله به حرکات ناگهانی و سریع پوسته زمین گفته می شود. این حرکات ناشی از آزادسازی انرژی در یک نقطه داخلی زمین است که به آن کانون زلزله می گویند. از کانون زلزله یکسری امواج ارتجاعی با عنوان "امواج زمین لرزه ای" در تمام جهتها حتی به بخشهای داخلی تر زمین گسیل می شوند.
ممکن است یک زلزله به همراه خود پیش لرزه و پس لرزه هایی داشته باشد که این دو قبل و بعد از زلزله اصلی ممکن است وقوع یابند. وقوع پس لرزه و پیش لرزه به نحوه آزاد شدن انرژی زلزله بستگی دارد.
گاهی اوقات قبل از بروز زلزله اصلی، یکسری زلزله هایی با بزرگای کمتر از زلزله اصلی به وقوع می پیوندد که معمولا فراوانی آنها با نزدیک شدن به زمان وقوع لرزش اصلی افزایش می یابد که به آن پیش لرزه می گویند.

پس از پیش لرزه ها، لرزش اصلی یا "مهلرزه" رخ می دهد. در این حالت کلیه انرژی ذخیره شده در سنگها به یکباره آزاد می شود. پس لرزه نیز زلزله های خفیف تری هستند که غالبا پس از لرزش اصلی از حوالی کانون زلزله اصلی منشاء می گیرند. پس لرزه ها می توانند حتی تا سالها پس از وقوع زلزله های اصلی نیز به طول انجامد.

ایران به واسطه وجود گسل های فراوان به عنوان کشوری زلزله خیز معرفی می شود. گسل های ایران به این شرح است:
گسل البرز: شرق گرگان تا لاهیجان بین واحد گرگان تا رشت و البرز قرار دارد.

گسل آبیک:فیروزکوه: از آبیک قزوین تا فیروزکوه در بخش جنوبی البرز کشیده شده است و قسمتی از آن به نام مشا - فشم خوانده می شود.

گسل سمنان: در شمال سمنان قرار دارد و جدا کننده کوه های البرز از ایران مرکزی است. این گسل از شرق تا دامغان و از غرب تا دشتهای ده نمک - گرمسار امتداد دارد.

گسلهای البرز غربی و آذربایجان: شامل گسل های تبریز، آستارا و ارومیه می شود.

گسلهای ایران مرکزی: گسل طرود، گسل میامی، گسل درونه (گسل بزرگ کویر)، گسل قم - زفره و گسل دهشیر - بافت (گسل نایین- بافت) از گسل های ایران مرکزی محسوب می شوند.
گسل‌های شرق و جنوب شرقی ایران: شامل گسل هریرود، گسل نهبندان، گسل نایبند و گسل بشاگرد می شود.

گسل‌های زاگرس:شامل گسل هایی در کردستان ،همدان ،چهارمحال وبختیاری ،کهگیلویه وبویراحمد وفارس

انتهای پیام /