اولین حمله و بمباران شیمیایی عراق علیه ایران در جریان جنگ تحمیلی

به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از راسخون، تقویم تاریخ امروز به شرح ذیل است:

تشکیل شورای سلطنت توسط "محمدرضا پهلوی" در آخرین روزهای حیات رژیم پهلوی (1357ش)
پس از کشتار خونین 13 آبان 57 تهران، محمدرضا پهلوی رسماً شنیدن صدای انقلاب ملت ایران را اعتراف کرد. در این حال بود که در حقیقت شمارش معکوس سقوط رژیم پهلوی آغاز شد. شاه ایران که توان مقاومت در مقابل امواج خروشان انقلاب اسلامی را نداشت، تنی چند از مهره‏های سیاسی مورد اعتماد خود را مأمور تشکیل شورای سلطنت کرد تا به تصوّر خود، امواج اعتراض‏های مردمی را فرو بنشاند. این شورا قرار بود مقدمات انتقال قدرت را از شاه به فرزندش فراهم کند و بدین ترتیب، ملت مسلمان و مبارز ایران را به ادامه حیات رژیم ستمشاهی، متقاعد سازد. هر چند هدف اصلی محمدرضا از تشکیل این شورا، خروج از ایران و در نتیجه جان سالم به در بردن بود. اما مردم آگاه ایران، با تجمع در خیابان‏ها، ضمن مخالفت با این اقدام، حمایت خود را از حضرت امام خمینی اعلام کردند. حضرت امام در همین روز در پاریس اعلام نمودند که به زودی یک دولت جدید انقلابی تشکیل خواهند داد. پس از انتشار این خبر، سید جلال‏الدین تهرانی، برای دیدار با امام، راهی فرانسه شد. امام دو شرط برای پذیرفتن وی معین کردند: استعفای او از ریاست شورای سلطنت و اعلامِ غیرقانونی بودن این شورا از جانب او. سرانجام رییس شورای سلطنت در اول بهمن از سمت خود استعفا داد و شورای سلطنت بدون هیچ اقدامی در راستای اهداف شاه پس از فعالیتی یک هفته‏ای، عملاً منحل شد.

اشغال تبریز توسط نیروهای آلمان و امپراتوری عثمانی در جریان جنگ جهانی اول (1293 ش)

وقوع درگیری شدید مردم با مأموران رژیم شاه (1357 ش)

در جریان برگزاری تظاهرات و راهپیمایی در چندین شهر ایران، درگیری شدیدی میان مأموران رژیم پهلوی و مردم درگرفت و عده‏ای از مردم مبارز، شهید یا مجروح شدند. همچنین در همین روز، دانشجویان و مردم تهران که در گردهمایی بزرگ خود در دانشگاه تهران اجتماع کرده بودند، مخالفت خود را با رژیم شاه اعلام کردند و مُصرّانه، خواستار بازگشت حضرت امام خمینی(ره) از پاریس به ایران شدند. این حرکت دانشجویان در حالی صورت گرفت که محدوده دانشگاه، توسط سربازان مسلح و نیروهای نظامی محاصره شده بود. پس از این تظاهرات گسترده، حضرت امام، در پیامی، ضمن فرا خواندن مردم به هوشیاری، ملت ایران را از وقوع توطئه‏ها و شایعات تفرقه افکنانه از سوی ایادی رژیم، آگاه کردند.

اولین حمله و بمباران شیمیایی عراق علیه ایران در جریان جنگ تحمیلی (1359 ش)
با آغاز جنگ تحمیلی عراق علیه جمهوری اسلامی ایران در 31 شهریور 1359ش، رژیم بعث بارها با استفاده از سلاح‏های میکربی، شیمیایی و کشتار جمعی، قوانین و مقررات بین‏المللی را نقض نمود. ناکامی ارتشِ تا دندان مسلح عراق در تأمین اهداف سردمداران رژیم بعثی، فرماندهان این ارتش را بر آن داشت تا پس از مشورت با کارشناسان عالی‏رتبه دولت‏های استکباری به خصوص کارشناسان شیمیایی شوروی سابق، استفاده از سلاح‏های شیمیایی را نیز در کنار دیگر سلاح‏های جنگی و مرگبار خویش مورد توجه قرار دهند. سابقه اولین حمله ثبت شده شیمیایی عراق به 23 دی ماه 1359 ش باز می‏گردد که نیروهای ایرانی را در پنجاه کیلومتری غرب ایلام، با گلوله شیمیایی، مورد حمله قرار داد و شماری را مصدوم کرد. از آن پس، عراق به استفاده از این سلاح ادامه داد. با ادامه این روند، ایران طی نامه‏های متعدد رسمی به دبیر کل سازمان ملل، با اعلام کاربرد سلاح‏های شیمیایی توسط عراق، تقاضای اعزام گروه کارشناسی برای بررسی موضوع نمود. هرچند دبیر کل این موضوع را به شورای امنیت ارجاع داد و گروه کارشناسی پس از سفر به ایران این حملات را تأیید کرده و عراق را محکوم نمودند، با این حال، اولاً شورای امنیت عکس‏العمل مناسب و کافی در برابر این نقض مقررات بین‏المللی نشان نداد و بدین وسیله، راه را بر تکرار این جنایت بازگذاشت. در ثانی، از کشورِ به کارگیرنده سلاح‏های شیمیایی نامی نبرد و موضوع را با کل مسأله جنگ مرتبط ساخت. در نتیجه عدم اقدام فوری و جهانی سازمان ملل متحد، رژیم عراق از آن پس، بارها نیروهای ایرانی را مورد حمله شیمیایی قرار داد که به شهید و مجروح شدن ده‏ها هزار نفر انجامید و با گذشت سال‏ها از پایان جنگ، اثرات این سلاح‏های کشنده، هنوز قربانی می‏گیرند.

عملیات کوچک امیرالمؤمنین در منطقه ریجاب (1360ش)

عملیات کوچک کربلای 6 در سومار، توسط ارتش (1365ش)
عملیات کربلای 6، در تاریخ 22 دی ماه 1365، با رمز مبارک یا فاطمة الزّهرا(س) در غرب و شمال سومار و با اهداف آزادسازی ارتفاعات منطقه، پاسخ به شرارت‏های دشمن در بمباران مناطق مسکونی، انهدام ماشین جنگی دشمن و متفرق کردن نیروهای عراق آغاز شد. رزمندگان اسلام با عبور از موانع گوناگون از جمله میدان‏های وسیع مین، سیم‏های خاردار و تله‏های انفجاری، به دشمن بعثی یورش بردند و پس از شکستن خطوط و مواضع دشمن، بیش از شصت کیلومتر از خاک میهن اسلامی را آزاد کردند. در این عملیات علاوه بر آزادی ارتفاعات منطقه، تعداد یازده فروند هواپیما، دو فروند هلی‏کوپتر، بیست دستگاه تانک، تعداد زیادی خودرو و چندین انبار مهمات منهدم و علاوه بر انهدام پنج گردان و پنج تیپ دشمن، تعداد سه هزار نفر از مزدوران بعثی کشته و زخمی شده و تعدادی تانک و نفربر و انواع سلاح‏های سبک و سنگین به غنیمت سربازان اسلام درآمد.

شهادت شهید عبدالرضا عبداللهی (1365ش)
شهید عبدالرضا عبداللهی در تیرماه سال 1343ش در شهرستان الیگودرز از استان لرستان چشم به جهان هستی گشود. پدرش احمد، برای تربیت اسلامی او تلاش فراوانی را از خود نشان داد. عبدالرضا در سایه زحمات بی‌دریغ پدر به مدرسه رفت و تحصیلات خود را از دبستان سروان عبداللهی آغاز نمود. وی بعد از گذراندن مقطع تحصیلی راهنمایی، وارد دبیرستان شد و از بدو ورود در راستای مبارزات حق‌طلبانه امت اسلامی علیه حکومت منحوس ستم‌شاهی، فعالیت‌های پیگیرانه‌ای را آغاز نمود. پس از پایان تحصیلات متوسطه در دانشگاه امام صادق (ع) در رشته علوم سیاسی پذیرفته شد و هم‌زمان با تحصیل در این دانشگاه، در سال 1362ش در حوزه علمیه قم نیز مشغول به تحصیل گردید. شوق حمایت از مرزهای ایران اسلامی او را چندین‌بار به مناطق جنگی جنوب کشور کشاند و ضمن تحصیل علم، نبرد با دشمن بعثی را هم با شور و جدیت تجربه کرد. سرانجام، سحرگاه روز بیست و سوم دی‌ماه سال 1365 هجری شمسی، گلوله‌ای سربی بر پیکر این دلاورمرد بیست و دو ساله عرصه‌های جهاد علمی و دفاعی نشست و جویبار کوچک خون بر خاک‌های داغ شلمچه جاری گشت. عبدالرضا زیر لب آهسته گفت: «واطیعو الله و اطیعوالرسول و اولی الامر منکم»... آری! شهید عبدالرضا عبداللهی حتی در آخرین لحظات نیز از یاد حق و ناجیان امت رسول اکرم (ص) غافل نبود و از آنان استمداد می‌جست.

رحلت جانسوز پیامبر گرامی اسلام "حضرت محمد (ص)" (11 ق)
پیامبر عظیم الشأن اسلام حضرت محمد(ص) در سن شصت و سه سالگی پس از 23 سال رسالت و نبوت به لقای معبود شتافت. دین اسلام در مکه به کندی پیش می‏رفت و آزار مشرکان مانع رشد اسلام بود اما درمدینه، تحول بزرگی در نشر اسلام حاصل شد و اسلام، تمام جزیرةالعرب را فرا گرفت. هرچندرسول خدا(ص) تلاش فراوانی در حفظ نظم و انضباط دینی مردم انجام دادندولی پس از رحلت آن بزرگوار، مردم به بزرگترین وصیت حضرتش که پیروی از امیرالمؤمنین(ع) بود، عمل نکردند.

شهادت "امام حسن مجتبی(ع)" (50 ق)
معاویه که وجود امام حسن(ع) را برای بیعت گرفتن یزید مانع می‏دید، به جَعده دختر اشعث خوارجی و همسر امام نوشت: اگر شوهرت را مسموم کنی، تو را به عقد پسرم یزید در خواهم آورد و صد هزار درهم نیز به همراه نامه برای جعده فرستاد. این وعده کار خودش را کرد و این زن به هوای ازدواج با یزید، پسر رسول خدا(ص) را مسموم نمود. هرچند هیچ گاه به آرزوی پلید خود نرسید. سن شریف امام حسن مجتبی(ع) به هنگام شهادت 47 سال و مدت امامت آن حضرت 10 سال بوده است.

درگذشت "پیر دو فرما" ریاضی‏دان معروف فرانسوی (1665م)
پیِر دو فِرما ریاضی‏دان بزرگ فرانسوی در بیستم اوت 1601م در فرانسه به دنیا آمد. دوران کودکی وی با فرا گرفتن ریاضیات قرین شد و در جوانی به زبان‏های لاتین، یونانی، اسپانیولی و ایتالیایى آشنایى یافت. او مرد آرام و متفکری بود و بدین مناسبت، زندگی او بدون هیچ گونه واقعه‏ای سپری شد. فرما درسال‏های بعد در ریاضی به استادی رسید و با انتشار کتاب مکان‏های مسطّح و حجم، به شرح اصول اساسی هندسه تحلیلی پرداخت. فِرما نتیجه مطالعات خود را در حاشیه کتبی که مورد مطالعه‏اش بود، می‏نوشت. وی در انجام وظایف خود، وسواس عجیبی داشت و در مواقعی که از کار ریاضی فارغ می‏شد، به ترجمه آثار ریاضی مشغول می‏گردید. فرما به قدری در حساب عالی تسلط و نبوغ داشت که استدلال بعضی از قضایای او، یک قرن بعد توسط دانشمندان بزرگ فهمیده شد. اگرچه دو هزار و پانصد سال قبل، حساب عالی مورد توجه بوده است، ولی فرما در پیشرفت آن به قدری مؤثر عمل کرد که به جرأت می‏توان او را به وجود آورنده این علم دانست. با این حال، شهرت فرما بیشتر به سبب تحقیقات وی در خواص اعداد صحیح است. فرما در این باب، قضایای متعددی بیان کرده است که اگرچه برهان آنها را نیاورده، اما ریاضی‏دان‏های بعد از او، آنها را به ثبوت رسانیده‏اند. دانشمندان معتقدند آخرین مسئله فرما، سدی است که در مقابل هوش و استعداد آدمی قرار گرفته است که تاکنون نه دلیلی برای اثبات آن کشف شده است و نه راهی برای ابطال آن. در سال 1907م یک دانشمند آلمانی برای حل این مسئله یک قرن مهلت داد تا هر که آن را حل کند، مبلغ کلانی را به عنوان جایزه دریافت کند که بازهم کسی موفق به حل آن نشد. پیِر دو فرما سرانجام در دوازدهم ژانویه 1665م در شصت‏وچهار سالگی درگذشت.

تولد "جک لندن" نویسنده بلند آوازه امریکایی (1876م)
جک لندن نویسنده شهیر امریکایى در 12 ژانویه سال 1876م در سانفرانسیسکو به دنیا آمد. جک، دوره کودکی را به دشواری گذراند و برای کمک به وضع مالی خانواده، به شغل‏های گوناگون دست زد. هم‏چنین سال‏های بسیاری از عمر جک لندن در سرزمین‏های قطب شمال و دریاهای ناآرام جنوب سپری شد و با اقوام گوناگون آشنا گردید. وی پس از این سفرها، داستان‏های کوتاهی نگاشت که در مجله‏های گوناگون منتشر شد و در سال 1903م، داستان آوای وحش را به نگارش درآورد. لندن در سال‏های بعد داستان‏های دیگری انتشار داد و به شهرت رسید. لندن بسیاری از صحنه‏هایى را که در کتاب‏هایش به تصویر کشیده، به چشم دیده و با برخی از قهرمان‏های داستان‏ها نیز آشنا بود. در نوشته‏های جک لندن که متأثر از افرادی هم‏چون چارلز داروین، کارل مارکس و فردریک نیچه می‏باشد، غالباً تجزیه و تحلیل‏های بسیار دقیق اجتماعی مشهود است. شهرت این نویسنده بزرگ در اروپا و قاره‏های دیگر نیز بسیار است و هر سال، ترجمه‏های فراوانی از آثارش در اغلب کشورهای جهان چاپ و در تیراژ بسیار منتشر می‏شوند. جک لندن، آثار خود را ظاهراً تنها برای به دست آوردن پول نوشته است، اما همه این آثار مبتنی بر فلسفه خاصی است که در آن مبارزه دایمی بشر را برای رهایى از فقر و بی‏نوایى نشان می‏دهد. جک لندن، مدافع مستمندان و بینوایان و طرفدار اصل زندگی مرفه برای همه است. عصیان بر ضد جامعه و برضد عقاید باطل و خرافی در همه آثار او به چشم می‏خورد. وی جز توانایى و استادی در هنر نقل، طبع و نهاد خود را در وجود قهرمانانش گنجانده است و آن شور زندگی، حسن نیت، جوانمردی، بردباری، اصالت در مبارزه و تمایل به بخشایش است. کمتر کسی در میان نویسندگان امریکایى از چنین پیروزی و محبوبیت عام و مداوم در کشور و خارج از کشورش برخوردار بوده است. عشق به زندگی، انسان‏های تهی‏دست، ندای جنگل و سپید دندان از مشهورترین رمان‏های اوست. وی در مدت هجده سال نویسندگی، بیش از پنجاه داستان بلند و 125 داستان کوتاه نگاشت. جک لندن سرانجام در 22 نوامبر سال 1916م بر اثر عصیان روحی برضد اجتماع و تطابق نیافتن با شیوه زندگی زمان، در چهل سالگی خودکشی کرد.

مرگ "نیکلای پادگورنی" رئیس جمهور سابق شوروی (1983م)
نیکلای ویکتوریویچ پادْگورنی سیاست‏مدار با سابقه شوروی سابق و رئیس جمهور این کشور، در سال 1903م به دنیا آمد. وی پس از طی تحصیلات خود، در 27 سالگی به حزب کمونیست پیوست. پادگورنی در سال 1953م به عضویت کمیته مرکزی حزب کمونیست درآمد و دو سال بعد عضو هیأت رییسه شورای عالی اتحاد جماهیر شوروی گردید. پادگورنی عاقبت در سال 1965م پس از استعفای میکویان، به مقام صدر هیأت رییسه اتحاد جماهیر شوروی دست یافت و به مدت 12 سال ریاست جمهوری شوروی را برعهده گرفت. پادگورنی این مقام را در 1977م بر اثر یک رقابت قدرت طلبانه سیاسی با لئونید بِرِژنف دبیر کل وقت حزب کمونیست شوروی از دست داد و از دفتر سیاسی حزب اخراج شد. او سه هفته بعد نیز بدون هیچ توضیحی از ریاست هیأت رییسه کنار گذاشته شد. نیکلای پادگورنی سرانجام در 12 ژانویه 1983م در هشتاد سالگی در مسکو درگذشت.

انتهای پیام/
تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.