روز وحدت حوزه و دانشگاه

۲۷ آذر ۱۳۹۱ - ۰۹:۱۹
اخبار رسانه ها

خبرگزاری تسنیم : بیست و هفتم آذرماه، یادآور عروج سرخ عالمی ربانی، آیت‏اللَّه دکتر محمدمفتح که از پیشروان اندیشه وحدت حوزه و دانشگاه بود به همین مناسبت روز ۲۷ آذر، با نام روز وحدت حوزه و دانشگاه نام گذاری شد.

به گزارش خبرگزاری تسنیم، به نقل از راسخون مناسبت های تقویم 24 آذر به شرح ذیل است:

رحلت مجتهد اصولی و عالم و عارف بزرگوار آیت ‏اللَّه "شیخ محمدتقی آملی" (1350 ش)

حکیم بزرگوار آیت‏اللَّه شیخ محمد تقی آملی در حدود سال 1265 ش برابر با 1304 ق در تهران متولد شد. وی قسمتی از دروس معقول و منقول را نزد پدرش آقا شیخ محمد آملی و میرزا حسن کرمانشاهی خواند و این دروس را نزد حاج شیخ عبدالنبی مجتهد نوری تکمیل نمود. آیت‏اللَّه آملی از آن پس به نجف رفت و در محضر درس میرزای نایینی، میرزا ابوتراب خوانساری، شیخ محمدحسین غروی اصفهانی، میرزا محمود قمی، سیدابوالحسن اصفهانی و آقاضیاءالدین عراقی به تکمیل فقه و اصول پرداخت تا به مقامات عالی علم و اجتهاد رسید. این عالم ربانی، در اخلاق نیز از محضر عارف کامل حاج میرزا علی آقا قاضی طباطبایی فیض گرفت و به مدارج بالای اخلاق و عرفان دست یافت. آیت‏اللَّه آملی از آن پس در تهران اقامت گزید و به تدریس منقول و معقول اشتغال ورزید. این حکیم فرزانه، فقیهی گوشه‏نشین بود و از شهرت و مسؤولیتِ ریاست ابا داشت به طوری که تا پایان زندگی، علی‏رغم داشتن صلاحیت علمی، حتی از نوشتن و چاپ رساله عَمَلیه خود نیز خودداری نمود. آیت‏اللَّه محمدتقی آملی نزدیک به چهل سال در رأس آیات و مراجع بزرگ تهران به تدریس و ترویج دین اشتغال داشت. در محضر درس ایشان، شاگردان فاضلی پرورش یافتند که حضرات آیات: عبداللَّه جوادی آملی، حسن حسن‏زاده آملی و علامه محمدحسین تهرانی از آن جمله‏اند. حاشیه بر مکاسب شیخ انصاری در 2 جلد، کتاب الصلاة در 3 جلد، حاشیه بر شرح منظومه سبزواری در 2 جلد و شرح استدلالی بر عروةالوثقی از مهم‏ترین آثار آیت‏اللَّه آملی هستند. سرانجام این حکیم وارسته و عارف الهی در 27 آذر 1350 ش برابر با 30 شوال 1391 ق در 85 سالگی دار فانی را وداع گفت و در تهران به خاک سپرده شد.

شهادت مجاهد آگاه و انقلابی آیت‏اللَّه دکتر "محمد مفتّح" توسط گروه منحرف فرقان (1358 ش)
آیت‏اللَّه دکتر محمد مفتّح در سال 1307 ش در همدان دیده به جهان گشود. وی در آنجا به تحصیل دوره دبستان و مقدمات علوم اسلامی روی آورد و سپس به حوزه علمیه قم مهاجرت نمود. دکتر مفتح در قم از محضر بزرگانی همچون حضرات آیات: سید محمد حجت کوه کمره‏ای، سیدحسین بروجردی، سیدمحمد محقق داماد، علامه طباطبایی و امام خمینی(ره) استفاده نمود و خود مدرسی بزرگ در حوزه گردید. شهید مفتح در این حال که در حوزه علمیه قم به درجه اجتهاد رسیده بود، در دانشگاه نیز موفق به اخذ درجه دکتری گردید. وی در حوزه علمیه قم علاوه بر تدریس علوم حوزوی به تدریس در دبیرستان نیز همّت گماشت. ایشان در ایام مبارزات روحانیت و مردم انقلابی ایران به رهبری امام خمینی از آموزش و پرورش قم اخراج و به منطقه دورافتاده‏ای تبعید شد، در نتیجه مجبور به اقامت در تهران گردید. با اقامت ایشان در تهران فصلی نوین از مبارزات سیاسی و عقیدتی شهید مفتّح آغاز شد. نقش شهید مفتّح در صحنه‏های مهم مبارزات انقلابی از جمله اقامه نماز دشمن‏شکن عید فطر 1357 بسیار حساس بود. ایشان در خطبه‏های نماز، برای اولین‏بار نام امام خیمنی(ره) را آشکارا بر زبان جاری کرد و رهبری امام را مورد تاکید قرار داد و مردم را برای راهپیمایی در روزهای بعد دعوت نمود. شهید مفتح، با تشکیل شورای انقلاب، از طرف امام به عضویت این شورا درآمد و در این سنگر منشا خدمات شایانی گردید. ایشان همچنین پس از پیروزی انقلاب اسلامی، فعالیت‏های ارزشمندی به‏ویژه در زمینه تدریس در دانشگاه‏ها و نیز نزدیک ساختن دو قشر روحانی و دانشجو به عمل آورد. او که توطئه استعمار را در جدا نگاه داشتن این دو قشر، با تمام وجودش حس کرده بود، ایجاد وحدت و انسجام میان این دو قشر را وجهه همت خود ساخت. آیت‏اللَّه مفتّح سرانجام در 27 آذر 1358 ش به همراه دو تن از پاسداران جان بر کف خود در مقابل دانشکده الهیات دانشگاه تهران از سوی گروهک منافق فرقان به شهادت رسید و پس از تشییعی با شکوه، در صحن حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.

افتتاح رادیو چینی در واحد برون مرزی سازمان صدا و سیما (1374 ش)

ارتحال فقیه بزرگوار آیت‏اللَّه "میرزا حسن انصاری" (1375 ش)

آیت‏اللَّه میرزا حسن انصاری محلاتی در سال 1289 ش (1330 ق) در شهرستان محلات به دنیا آمد. وی پس از طی دروس مقدماتی و سطح، راهی حوزه علمیه قم شد و از محضر استادان نامداری همچون، حضرات آیات: حاج شیخ عبدالکریم حائری یزدی، سید محمدتقی خوانساری، سیدمحمد حجّت کوه کمره‏ای، سید حسین بروجردی و حضرت امام‏خمینی(ره) بهره برد و پس از سالیانی به مدارج بالای فقهی و فلسفی دست یافت. این عالم وارسته و حافظ قرآن کریم در طول سالیان عمر، خود را از تمام قیود و تعلقّات دنیوی به دور نگاه داشته بود و راه زهد و تقوا در پیش داشت. میرزا حسن انصاری همواره از انقلاب اسلامی و رهبری عظیم‏الشأن آن حمایت نموده و از آن به عنوان "نعمت الهی" یاد می‏کرد. این فقیه فرزانه و حکیم وارسته سرانجام در 27 آذر 1375ش برابر با ششم شعبان 1417ق در 86 سالگی وفات یافت و در حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.

درگذشت خطیب شهیر و واعظ کبیر حجت الاسلام و المسلمین "محمدتقی فلسفی" (1377 ش)
حجت‏الاسلام و المسلمین محمدتقی فلسفی در سال 1286ش (1326ق) در خانواده‏ای عالم به دنیا آمد. وی پس از فراگیری ادبیات و سطوح، به آموختن فلسفه و معقول از استادانی همچون میرزا طاهر تنکابنی، میرزا محمود قمی، سیدمحمد کاظم عصار و میرزا مهدی آشتیانی پرداخت و بنیه علمی خود را استوار ساخت. وی پس از آن به وعظ و خطابه روی آورد و در پانزده سالگی اولین جلسه منبرش را در محضر پدر و گروه بسیاری از مردم برپا کرد که تشویق همگان را برانگیخت. از آن پس، نام فلسفی بر سرزبان‏ها افتاد و در نوزده سالگی برای منبر به مجلس شورای ملی دعوت شد. وی پس از اعتراض به کشتار مسجد گوهرشاد، ممنوع المنبر و خلع لباس شد تا اینکه پس از سه سال و با کوشش آیت‏اللَّه کاشانی، منبرش رسماً آزاد گردید. حجت الاسلام فلسفی در منبر و خطبه، روش نوینی را پایه گذاری کرد و تحول عمیقی در فن سخنوری به وجود آورد. او با تتبُّع در اخبار و احادیث و مطالعه پیگیرِ کتاب‏های روانشناسی، جامعه‏شناسی، اخلاق و تعلیم و تربیت و به کارگیری تجربیات و ابتکارات خویش، به یکی از مشهورترین خطیبان پایتخت مبدل شد و در مجالس مهم تهران، اداره منبر را برعهده گرفت. این روحانی مبارز، در طول ده‏ها سال، بارها در منبرهای پرشور خود، رژیم پهلوی را مورد انتقاد قرار داده و در زمان‏های گوناگون به تبعیت از علما به ویژه حضرت امام خمینی(ره)، به مخالفت با رژیم برخاست. وی در این دوران، چندین بار بازداشت شد و بارها ممنوع المنبر گردید. در سال 1350، در مجلس بسیار مهمی، به یاوه گویی‏های دو نفر از سناتورها علیه امام خمینی(ره) پاسخ داد و آشکارا نام امام را برفراز منبر تکرار نمود و از مقام شامخ ایشان تجلیل به عمل آورد. این سخنرانی باعث شد که تا زمان پیروزی انقلاب اسلامی ممنوع المنبر شود ولی این وضعیت باعث عقب‏نشینی وی از مواضعش نگردید. علاوه بر این، حجت‏الاسلام فلسفی، هماره با فرقه بهائیت و کمونیسم و حزب توده مبارزه می‏کرد و در این راه، ترسی به خود راه نمی‏داد. او پس از پیروزی انقلاب اسلامی و پس ازهفت سال ممنوعیت منبر و اندکی پس از ورود امام به ایران، در حضور معظمٌ له و هزاران نفر دیگر، سخنرانی کرد و بار دیگر مورد تایید و تفقد امام قرار گرفت. با پیروزی انقلاب اسلامی، حجت الاسلام فلسفی به رغم کهولت سن، تا پایان عمر خود به فعالیت‏های مختلف و منبرهای روشنگر خویش ادامه داد و لحظه‏ای نیاسود تا این که در 27 آذر 1377 ش برابر با 28 شعبان 1419 ق در 91 سالگی دار فانی را وداع گفت و در حرم حضرت عبدالعظیم در ری به خاک سپرده شد. عمده آثار وی با نام گفتار فلسفی انتشار یافته که کودک از نظر وراثت و تربیت، جوان از نظر عقل و احساسات و بزرگسال و جوان از نظر افکار و تمایلات و الحدیث در 5 جلد از آن جمله‏اند.

روز وحدت حوزه و دانشگاه
بیست و هفتم آذرماه، یادآور عروج سرخ مجاهدی خستگی‏ناپذیر و عالمی ربانی، آیت‏اللَّه دکتر محمدمفتح است که از پیشروان اندیشه وحدت حوزه و دانشگاه بود. این شهید والامقام در راه تحقق این اندیشه و آرمان بلند که از اندیشه نورانی امام راحل برخاسته بود، تلاش‏های بی‏وقفه‏ای انجام داد و سختی‏های فراوانی را به جان خرید. به پاس خدمات چشمگیر شهید مفتح در راه ایجاد وحدت حوزه و دانشگاه و لزوم ارتباط، همکاری و هم‏فکری این دو قشر اندیشمند و فرهیخته، روز 27 آذر، همزمان با سالروز شهادت این عالم سترگ، با نام روز وحدت حوزه و دانشگاه نام‏گذاری شده است. وحدت حوزه و دانشگاه به عنوان دو پایگاه مهم فکری - فرهنگی جامعه، برای حفظ فرهنگی اصیل در مقابل هجوم ارزش‏های غربی و وارداتی، امری ضروری و اجتناب‏ناپذیر است. وحدت و همکاری میان این دو نهاد، نه یک وحدت فیزیکی و شکلی، بلکه تقارب و یکی شدن در مبانی معرفت شناختی، ارزش‏های فرهنگی و دغدغه‏ها و حساسیت‏های سیاسی - اجتماعی است و همین حالت است که هر یک از این دو قشر را در جایگاه واقعی خود قرار داده است.

شهادت شهید محمود اکبریان (1360ش)
شهید محمود اکبریان، نوزدهم مهرماه 1330ش در بافق چشم به جهان هستی گشود. محمود پس از رسیدن به سن دبستان، تحصیل را آغاز کرد اما به‏سبب گرفتاری و مشکلات نتوانست فراتر از مقطع راهنمایی تحصیلاتش را ادامه دهد و ترک تحصیل کرد. او از خویشان آیت‏الله العظمی شیخ محمدتقی بافقی بود و خصوصیاتی هم‏چون روحیه قوی، بی‌باکی و طرفداری از مظلومان را از این روحانی بزرگوار به ارث برده بود. محمود در زمان انقلاب، برای پیشبرد نهضت اسلامی، زندگی و سرمایه‌اش را وقف این خیزش الهی کرده بود. او پس از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی، جزو نخستین کسانی بود که کمیته انقلاب اسلامی را در بافق تشکیل دادند. محمود، چند ماه بعد از انقلاب ازدواج کرد و سپس برای سرکوبی ضد انقلابیون به کردستان اعزام شد. پس از چندین مرتبه اعزام، به شهرستان بازگشت و با کمک دیگر دوستانش بسیج را تشکیل داد و به آموزش فنون نظامی پرداخت. وی به مدت 5 ماه نیز حفاظت از بیت حضرت امام خمینی (ره) را بر عهده داشت. او درست یک روز پس از به‏دنیا آمدن اولین فرزندش عازم مأموریت شد و در شب عاشورا، به جبهه‌های جنگ در غرب کشور عزیمت کرد و بعد از چهل روز مبارزه دلاورمردانه، روح مقدس شهید محمود اکبریان در روز بیست و هفتم آذرماه سال 1360 هجری شمسی (اربعین حسینی) بر اثر انفجار خمپاره، به آسمان‌ها پرواز کرد.

شهادت شهید محمد حدادی (1361ش)
شهید محمد حدادی در روز دوم فروردین‏ماه سال 1344ش در شهر اشکنان استان فارس در خانواده‌ای مذهبی دیده به جهان هستی گشود. محمد، در هفت سالگی وارد دبستان شد و با شور و شوقی کودکانه به فراگیری علم و دانش پرداخت. در سال‌های پیروزی انقلاب اسلامی، پا به پای مردم مسلمان و روحانیت متعهد محل، در اجتماعات شرکت کرد و پس از به پیروزی رسیدن انقلاب نیز با حضور شبانه‌روزی در گروه مقاومت مسجد ولی‏عصر (عج)، ارادت و اخلاص خود را به مولایش خمینی کبیر (ره) ابراز داشت. به‏دنبال شروع جنگ تحمیلی رژیم بعثی عراق علیه نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و باز شدن درهای بهشت به روی جوانان، راهی جبهه‌های نبرد حق علیه باطل گردید. مشاهده اخلاص و ایمان جوانان تأثیری شگرف بر روحیه‌ محمد نهاده بود. محمد حدادی، سرانجام در تاریخ بیست و هفتم آذرماه سال 1361 هجری شمسی در سن هفده سالگی بال در بال ملائک، از مشهد عین‌خوش به معراج رفت.

ولادت حضرت امام "محمد باقر(ع)" (57 ق)
حضرت امام محمد باقر(ع) امام پنجم شیعیان در مدینه به دنیا آمد. مادرش، فاطمه معروف به ام عبداللَّه، دختر امام حسن(ع) می‏باشد و این امام از پدر و مادر علوی و هاشمی است. ابوجعفر کنیه‏ی ایشان و باقر و باقرالعلوم نیز از القاب آن حضرت می‏باشند. ولید بن عبدالملک، سلیمان بن عبدالملک، عمر بن عبدالعزیز و هشام ابن عبدالملک در زمان حیات آن امام همام حکومت می‏کردند. اولاد آن حضرت را پنج پسر و دو دختر نقل کرده‏اند. در زمان امام باقر(ع) علی‏رغم هرج و مرج موجود به جهت تغییر حاکمیت اموی به عباسی، زمینه‏ای برای قیام علیه دستگاه جور فراهم نبود. با این حال در این میان، قیام عِلمی، ممکن بود. این حرکت علمی امام در حالی صورت گرفت که مُلاّهای درباری که متکی به زر و زور سلاطین بودند، هر یک مذهبی از خود تراشیده، سبب انحراف شده بودند. امام باقر(ع) در آن دوران، مطالب علمی و اسلامی را بازگو می‏کرد و چنان در بسط علوم متبحّر بود که به باقرالعلوم یعنی شکافنده‏ی دانش‏ها، معروف گردید. این تلاش مقدس به حدی بود که شیخ مفید آن را منحصر به فرد می‏داند و میزان ظهور علوم دین، آثار و سنت و علوم قرآن، تاریخ و فنون آداب را در این زمان، بی‏نظیر توصیف می‏کند. اگر به روایات شیعه رجوع کنیم، خواهیم دید که بیشترِ آنها از امام باقر و امام صادق علیهماالسلام است، زیرا امامانِ دیگر، مانند آن دو بزرگوار، برای نشر حقایق مجال نیافته‏اند.

تولد "شیخ الرئیس ابوعلی سینا" فیلسوف و دانشمند شهیر ایرانی در بخارا (370 ق)
فیلسوف و پزشک نابغه‏ی مسلمان ایرانی ابوعلی سینا ملقب به شیخ الرئیس، حجة الحق و استاد استادان در بلخ به دنیا آمد. وی با کمک هوش سرشار خود، به سرعت، تعلیمات مقدماتی را آموخت و در ده سالگی کل قرآن را حفظ نمود. ابن سینا پس از فراگیری منطق، هندسه و نجوم، به فلسفه روی آورد و در علوم زمان خود، سرآمد عصر خود گردید. ابوعلی سینابه خاطر درمان نوح بن منصور،پادشاه سلسله‏ی سامانی، توانست به کتابخانه‏ی دربار او راه یابد واز آن بهره ببرد. ابن سینا مدتی را نیز به مشاغل دیوانی از جمله وزارت گذراند. با این حال، مطالعه و تالیف کتاب از هر کاری برای ابن سینا مطلوب‏تر بود. او نگارش کتاب را از 21 سالگی شروع کرد و در مدت 58 سال زندگی خود، آثار پر ارزشی بر جای گذارد که هنوز مورد استفاده‏ی مجامع علمی واقع می‏شود. از جمله کتاب‏های ابن سینا، قانون و شفا و اشارات است. این دانشمند در سال 428 ق وفات یافت و در همدان مدفون گشت.

وفات "سیده نفیسه" عالمه‏ ی اسلامی (208 ق)
سیده نفیسه، دختر حسن بن زید بن حسن بن علی بن ابی‏طالب همسر اسحاق مُؤْتَمَن و از زنان محدّثه می‏باشد. او در سال 145 ق درمکه متولد شد و در مصر اقامت گزید. پس از وفات شافعی، عالم بزرگ مسلمان، جنازه‏اش را به خانه‏ی آن بانوی مجلّله برده و در آن‏جا نماز خواندند. سیده نفیسه در مصر دار فانی را وداع گفت و مقبره‏اش زیارتگاه گردید.

تولد "جوزف هنری" مخترع و دانشمند معروف امریکایی(1797م)
جوزف هِنْری، دانشمند شهیر امریکایى در 17 دسامبر 1797م در مزرعه کوچکی در ایالت نیویورک امریکا به دنیا آمد. وی در ابتدا بیشتر اوقاتش را به کار در مزرعه و کمک به خانواده می‏گذراند و گاهی در اوقات بیکاری کتاب می‏خواند، اما شوق فراگیری دانش، او را به سمت علم رهنمون کرد و با دلبستگی خاص به تئاتر، هنر و ادبیات، وارد آکادمی شد. هِنْری در این زمان روزانه شانزده ساعت کار می‏کرد و علاوه بر تحصیل، به تدریس نیز می‏پرداخت. وی پس از چندی به استادی ریاضی و فلسفه منصوب شد و در کنار آن، کار علمی خود را پیرامون و مغناطیس جریان برق متمرکز کرد. در این هنگام بود که یک آهن‏ربای الکتریکی ساخت که قادر بود یک تُن بار را بلند کند در حالی که آهن رباهای آن زمان، تنها قادر به نگهداشتن سه کیلوگرم بودند. هنری از آن پس به فکر تولید برق از مغناطیس افتاد و در این راه موفقیت‏هایى به دست آورد ولی هم‏چون موضوع آهن ربا، نتایج کار خود را منتشر نکرد و دیگران بدون اطلاع از یافته‏های علمی جوزف هنری، با تحقیقات خود به این نتایج رسیدند. او پس از چندی دستگاه تقویت رِلِه را ابداع کرد و از آن به منظور اختراع اولین دستگاه تِلگراف استفاده نمود. هنری هم‏چنین پس از چندی اساس ترانس فورماتور مبدل را تشریح کرد و به جای آگاه کردن دیگران و ثبت این اختراعات، آن‏ها را پنهان نمود و بازْ، دیگران، خودْ، این نتایج را به دست آوردند. آخرین خدمت علمی هنری، در سال 1842م انجام گرفت. او در این سال انتقال امواج رادیویى را عملاً به ثبوت رساند و تحولی در این زمینه ایجاد کرد. هنری در اواخر عمر اداره هواشناسی امریکا را تأسیس نمود. و با اطلاعاتی که از سوی پانصد نفر از صاحب‏نظران از سراسر کشور به دستش می‏رسید توانست نقشه‏های هواشناسی زیادی چاپ کند و پیش‏بینی‏های هواشناسی را آغاز نماید. رصدخانه این سازمان علمی، تحقیقات جالبی درباره خورشید انجام داد و هِنْری از کسانی بود که در مورد دمای لکه‏های خورشیدی به تحقیق پرداخت. او ثابت نمود که دمای این لکّه‏ها به مراتب کمتر از حرارت نقاطی است که در اطراف خورشید هستند. جوزف هنری یکی از خدمت‏گزاران بزرگ جهان علم بود که خدمات برجسته‏اش در زمینه برق و مغناطیس، در خور اهمیت و ارزش است. در الکتریسیته مبحث مهمی است که درباره اندازه‏گیری مقدار میدان مغناطیسی و مقدار جریانی که این میدان را تولید می‏کند گفتگو می‏نماید. این اندازه‏گیری را القاء و واحد آن را به افتخار این دانشمند بزرگ، هِنری نامیده‏اند. جوزف هنری سرانجام در سال 1878م در هشتاد سالگی در گذشت و چهل سال پس از مرگش، دنیای علم کاملاً به خدمات او پی برد.

صدور فرمان "میلان" توسط "ناپلئون بُناپارت" پادشاه فرانسه (1807م)
با گذشت حدود هفت سال از فرمان‏روایى ناپلئون بُناپارت بر فرانسه، اختلافات و درگیری‏های فرانسه با انگلستان که از چند قرن قبل از آن آغاز شده بود، ادامه یافت. پیش از آن، ناپلئون در سال 1799م با بستن مرزهای فرانسه بر روی کالاهای انگلیسی گام نخست را در فشار بر بریتانیا آغاز نمود. وی آن گاه با همکاری روس، اتریش و پرتغال به سوی هدف خود در حذف کشتی‏ها و بازرگانی انگلستان از قاره اروپا ادامه مسیر داد. در این راستا، ناپلئون هرگونه تجارت با انگلستان را ممنوع کرد و ورود کالاهای انگلستان به آن منطقه را، به مصادره تهدید نمود. انگلستان نیز در واکنش به این وضع، دریافت جواز توسط کشورهای بی‏طرف برای تجارت با قاره اروپا را الزامی اعلام کرد. در پاسخ به این اقدام انگلستان، ناپلئون بُناپارت فرمان‏هایى از جمله فرمان میلان را در هفدهم دسامبر 1807م صادر نمود که بر اساس آن، همه کشتی‏های بی طرف تهدید می‏شدند که در صورت پذیرش دستورهای انگلستان، به عنوان اموال انگلستان، مصادره خواهند شد. اقدام ناپلئون در صدور فرمان میلان، در حقیقت، به کارگیری سلاح محاصره در یک نبرد اقتصادی به شمار می‏رفت و هدف آن از یک‏طرفْ، وادار ساختن بریتانیا به تسلیم، از راه مسدود کردن تجارت آن کشور بود و از سوی دیگر، به منزله حمایت از صنایع فرانسه تلقی می‏گردید. ناپلئون هم‏چنین از دولت‏های اروپایى دست نشانده خود خواست تا روابط تجاری خود را با انگلیس قطع کنند. بدین ترتیب، ناپلئون جزیره انگلیس را در خشکی و دریا محصور کرد و کشتی‏های فرانسوی و متحدان فرانسه اجازه یافتند تا کشتی‏های انگلیسی را مورد تهاجم قرار دهند. با این فرمان، نفوذ سیاسی و تجاری انگلیس در مناطق خشکی اروپا کاهش یافت و اوضاع بازرگانی و صنعت انگلستان را به میزان یک بحران اقتصادی که با خشک‏سالی همراه بود مواجه ساخت. با این حالْ شکست نهایی ناپلئون در سال 1815م خط پایانی بر این گونه قراردادها کشید.

درگذشت "سیمون بولیوار" قهرمان معروف امریکای جنوبی(1830م)
سیمون بولیوار، سردار و سیاست‏مدار معروف امریکای جنوبی در بیستم آوریل 1783م در شهر کاراکاس در ونزوئلا به دنیا آمد. وی پس از طی دروس متوسطه، برای ادامه تحصیل راهی مادرید در اسپانیا گردید و در رشته حقوق فارغ التحصیل شد. بولیوار که در اواخر انقلاب کبیر فرانسه در آن کشور به سر برده بود، پس از بازگشت به کشورش درصدد برآمد تا کشور خود و مناطق امریکای جنوبی را که در زیر یوغ استعمار اسپانیا بودند، آزاد سازد. از این رو، مبارزات خود را از سال 1813م آغاز کرد و طی سال‏های متمادی و جنگ‏های پیاپی، قدرت اسپانیا را در منطقه درهم شکست. بولیوار در جریان این مبارزاتْ بر آزادی تمامی مناطق امریکای جنوبی تاکید می‏ورزید و به دنبال استقلال کشورهای این منطقه بود. در این جنگ‏ها، وی ممالکی را که امروزه اکوادور، پرو و کلمبیا نامیده می‏شود از چنگ اسپانیا خارج ساخت و به استعمار سی‏صد ساله آنان پایان داد. بولیوار از آن پس خود به ریاست جمهوری این مناطق انتخاب گردید. در سال 1825، آزادی پروی علیا از طرف بولیوار اعلام شد و به همین جهت، این کشور را بولیوی نام نهادند. این مبارزات، از بولیوار شخصیتی محبوب و الگو ساخت و علاوه بر سرمشق‏گیری جوانان از او، وی به مظهر مبارزه ضد استبداد در جهان غرب نیز شهرت یافت. او سرسختانه طالب آزادی، عدالت و دموکراسی بود و از این رو در جریان مبارزات خود، لقب آزادی بخش گرفت. با این حال، خودخواهی و فرقه‏گرایى‏ها، مانع از تحقق رؤیای بولیوار در ایجاد فدراسیونی متحد در امریکای جنوبی شد و بروز برخی مخالفت‏ها، وی را به استفاده از روش‏های دیکتاتوری ناچار ساخت. این مسئله به کاهش محبوبیت بولیوار انجامید و باعث شد که در سال 1830م از قدرت کناره‏گیری کند. وی تمام ثروت سرشار و ارثیه هنگفت پدر را در راه پیشرفت انقلاب و آزادی گذاشت تا این‏که در هفدهم دسامبر 1830م در 47 سالگی بر اثر بیماری سل درگذشت. در حال حاضر نیز، سیمون بولیوار در امریکای لاتین به ویژه ونزوئلا به عنوان قهرمان ملی، معروف است. بولیوار از دید معاصرانش، رهبری برجسته در مبارزه برای استقلال سیاسی امریکای لاتین بود که تقریباً با دست خالی قادر شد بر همه موانع و ناکامی‏هایی که در راه اداره کردن و حفظ مبارزه دشوار پانزده ساله با اشغال‏گران اسپانیایی وجود داشت فائق آید و سلطه آنان را بر امریکای لاتین پایان بخشد.

تولد "هَمْفْری دِیوی" شیمی‏دان شهیر انگلیسی و پدر الکتروشیمی (1878م) (ر.ک: 29 مه)
همفری دیوی دانشمند انگلیسی در هفدهم دسامبر سال 1778 در پنزانس انگلیس به دنیا آمد. دیوی پسر ارشد خانواده اش بود که از طبقه متوسط جامعه بودند. او تحصیلات ابتدایی را در مدرسه گرامر که در نزدیکی پنزانس بود آغاز کرد و آغاز تحصیلاتش در سال 1793 بود. دیوی هنگامی که نزدیک داروفروش جراح شاگردی می کرد برنامه خودآموزش شامل الهیات، جغرافیا، هفت زبان و تعدادی موضوع های علمی برای خود طرح ریزی کرد. به مطالعه فلسفه پرداخت و از طریق آثار نیکلسون و لاووازیه شیمی آموخت. او بسیار مهربان و سرزنده بود و قوه تخیل قوی داشت. او دوستدار ترکیب کردن کلمات برای ساختن شعر بود. همچنین آتش بازی، ماهیگری، دویدن و جمع آوری مواد معدنی از دیگر تفریحات او بود. یکی از عادات و علایقش بود که یک جیبش را با قلاب ماهیگیری پر کند و جیب دیگرش را با نمونه های سنگ که جمع کرده بود. او هرگز علاقه قلبیش به طبیعت را از دست نداد. در جوانی بسیار بی ریا و ساده دل بود. او با دیویس ژیلبرت دوست صمیمی بود. بعدها ژیلبرت (رئیس جمهور جامعه سلطنتی) (30-1827) به او پیشنهاد داد که از کتابخانه اش استفاده کند و به او یک لابراتوار شیمی داد که در آن دوران بسیار نادر و عالی بودو او در آنجا با طبیعت گرما، نور و الکتریسیته آشنا شد. او در لابراتوار کوچکش گاز نیترواکسید (گاز خنده آور) را آماده و استنشاق کرد و ادعا کرد که این گاز خواص بیهوش کننده دارد. در سال 1807 او به عنوان منشی جامعه سلطنتی برگزیده شد. در سال 1815 دیوی لامپ بی خطری اختراع کرد که نامش را در تاریخ زنده کرد. این دانشمند انگلیسی در فیزیک و شیمی تحقیقات جالب و جامعی کرد. سدیم، پتاسیم، کلسیم،‌ باریم، منیزیوم و استرانسیم را جدا کرد. مطالعاتی در باب گاز خنده آور کرد. در الکتروشیمی بررسی های عالمانه ای کرد. چراغ بی خطری را که دیوی اختراع کرد خطر انفجار در معادن ذعال سنگ را از بین برد. اگرچه شیمیدانان از زمان درازی احتمال داده بودند که خاکهای قلیایی اکسید فلزهایی باشند با این حال طبیعت سود و پتاس تا اوایل قرن نوزدهم مورد بررسی قرار نگرفته بود. حتی لاووازیه در این مورد نظر مشخصی نداشت. او نمی دانست که جزء اصلی سود و پتاس چیست و حدس می زد که ازت یکی از اجزای تشکیل دهنده مواد است. به نظر می رسد که این اشتباه از شباهت میان نمکهای سدیم و پتاسیم با نمکهای آمونیوم مایه گرفته است. امتیاز تعیین این اجزا از آن دیوی است. ابتدا ناکامی عرصه را بر وی تنگ کرده بود به این معنی که نمی توانست به کمک یک پیل گالوانیک از سود و پتاس فلز استخراج کند. به زودی وی به خطای خودش پی برد و فهمید که با به کار بردن محلول آبی اشباع شده وجود آب مانع از تجزیه نمکها می شود. در اکتبر سال 1807 دیوی تصمیم گرفت که پتاس را بی آب ذوب کند و به محض اینکه با این مذاب، الکترولیز را شروع کرد دانه های کوچک مشابه جیوه و دارای جلای فلزی در روی قطب منفی که در ماده مذاب قرار داشت ظاهر شدند. برخی از دانه ها فوراً به حالت انفجاری سوختند و شعله درخشانی پدید آوردند. در حالیکه بقیه آنها آتش نگرفتند بلکه کدر شدند و با قشر نازک سفیدی پوشیده شدند. دیوی از تجربه های متعددی که در این زمینه کرد نتیجه گرفت که آن دانه ها همان ماده ای هستند که وی در جستجویش است و این ماده هیدروکسید پتاسیم است که شدیداً قابل اشتعال می باشد. دیوی آن فلز را به دقت مورد بررسی قرار داد و متوجه شد که وقتی با آب ترکیب می شود شعله حاصل از واکنش، ناشی از سوختن هیدروژن آزاد شده از آب است. وقتی دیوی بر روی فلز تهیه شده از هیدروکسید پتاسیم بررسی های لازم را انجام داد به فکر جستجو در هیدروکسید پتاسیم افتاد و با به کار بستن همان روش قبلی موفق به جدا کردن فلز قلیایی دیگر شد. در زمان کوتاهی این دانشمند بررسی دقیق خواص پتاسیم و سدیم را به انجام رسانید. برخی شیمی دانان درباره طبیعت عنصری سدیم و پتاسیم تردید داشتند و تصور می کردند که آن دو ترکیبات قلیایی ها با هیدروژن هستند تا سرانجام گی لوساک و تنار به طور قطعی ثابت کردند که آنچه را که دیوی به دست آورده است در حقیقت عناصر ساده می باشند. منیزیم فلزی را نخستین بار در سال 1808 دیوی به دست آورد. وی برای این کار به همان روشی متوسط شد که برای تهیه سدیم و پتاسیم گرفته بود. گذشته از این عناصر دیوی موفق به کشف کلسیم- باریم و استرانسیم نیز شد. وی ثابت کرد که عناصر شیمیایی به عنوان «مواد اصلی» قدرت اسیدی یا قدرت قلیایی عمل نمی کنند و نتیجه گرفت که خواص شیمیایی تابعی از آرایشهای نسبی و نیز تابعی از ترکیبات ماده اند. دیوی نشان داد که اکسیژو در واکنشهایش با اسید اوکسی موریاتیک هرگز بدون وجود آب تولید نمی شود و این اسید را جزو عناصر قرار داد و آن را «کلر» نامید. او ماهیت و خواص اساسی ید را روشن ساخت. فقط با کار سه ماهه در مورد گاز انفجاری آتشدمه، تأیید کرد که عنصر اصلی تشکیل دهنده آن متان است و فقط در دماهای بالا آتش می گیرد. از میان کلیه کسانی که درباره پیل ولتا کار کرده اند دیوی همواره تیز هوشتر از همه بود. او از آغاز به نظریه واکنش شیمیایی تولید برق معتقد شد و سرانجام ثابت کرد که در پیلهای برقکافت (الکترولیت) جریان برق ترکیبها را به عنصار متشکله خود تجزیه می کند و اجسام جدیدی را با ترکیب بوجود نمی آوردو وی همچنین رئیس مؤسسه «گاز درمانی» تامس بدوز در کلیفتن شد. پس از پنج سال که اولین کتاب شیمی خود را قرائت کرد در «مؤسسه پادشاهی» به تدریس و سخنرانی در شیمی مشغول شد و آنجا را به مرکزی برای تحقیقات پیشرفته تبدیل کرد و خود نیز بیشتر حیات شغلیش را در آنجا گذرانید. دیوی در رساله ای قدیمی به نظریه گرمایی (caloric) لاووازیه به علت وارد کردن مواد تخیلی و واژه ذهنی «گرمایی» حمله کرد و نظریه ای پرداخت که در آن گرما همچون حرکت و نور به عنوان ماده انگاشته می شد. به جای واژه «گرمایی» عبارت «حرکت رانشی» را پیشنهاد داد. دیوی سرانجام در 29 مه سال 1829 درشهر ژنو سوئیس درگذشت در حالیکه 51 سال داشت .

پرواز اولین هواپیمای موتوردار جهان توسط برادران رایْتْ (1903م)
در هفدهم دسامبر 1903م اولین هواپیمای موتوردار جهان، پس از بارها آزمایش و تجربه، سرانجام با موفقیت از زمین برخاست و نزدیک به یک دقیقه در فضا پرواز کرد. این هواپیما توسط دو برادر به نام‏های ویلبِر و اُرْویل رایْتْ، ساخته شد و در ایالت کارولینای شمالی امریکا آزمایش گردید. برادران رایت در ابتدا دوچرخه‏ساز بودند و با مشاهده پرواز هواپیماهای بدون موتور به پرواز علاقه‏مند شدند و سرانجام با پشتکار فراوان، موفق به ساخت و پرواز اولین هواپیمای موتوردار جهان گردیدند. آنها توانستند ماشین پرنده‏ای سنگین‏تر از هوا و دارای حجم بزرگ را ساخته و مورد آزمایش قرار دهند. نخستین پرواز، 12 ثانیه به طول انجامید و آزمایش دیگری که در همان روز انجام شد، زمان بیشتری را دربرگرفت. هواپیمای برادران رایت که با سلامت فرود آمد، دارای دو بال و و ملخ بود و اولین هواپیمای موتوری به حساب می‏آید که انسان با آن پرواز کرد.

تهاجم نظامی امریکا و انگلیس به عراق (1998م)
پس از شکست عراق در برابر حمله نظامی امریکا و متحدان غربی آن و خروج مفتضحانه ارتش عراق از کویت، در اوایل دهه 1990م، کمیسیونی زیر نظر شورای امنیت تحت عنوان آنْسْکامْ، مامور شناسایى و نابود ساختن سلاح‏های هسته‏ای و تجهیزات کشتار جمعی عراق در زمینه‏های موشکی، شیمیایى و میکروبی گردید. از سوی دیگر مناطق کردنشین شمال عراق و مناطق جنوبی این کشور، مناطق ممنوعه پروازی اعلام شدند و قطعنامه‏های متعددی تحت نفوذ امریکا علیه عراق توسط شورای امنیت صادر شد. اما در طول سال‏های 1993م به بعد، امریکا چندین بار بدون اخذ مجوز از سازمان ملل و شورای امنیت، عراق را مورد تهاجمات نظامی خود قرار داد. بهانه‏های امریکا و متحدانش در این حملات، عدم اجرای قطعنامه‏های شورای امنیت توسط حکومت صدام حسین، دیکتاتور سفاک این کشور بود. در همین راستا، یکی از تجاوزات مهم امریکا و انگلیس به عراق، در 17 دسامبر 1998م روی داد که طی آن هزاران تُن بمب و موشک بر شهرها و مراکز اقتصادی، اجتماعی و نظامی این کشور فرو ریخته شد و ده‏ها هزار نفر از مردم بی‏گناه عراق نیز کشته، زخمی و بی‏خانمان شدند. این یورش وحشیانه که بدون مجوز سازمان ملل و شورای امنیت صورت گرفت عکس‏العمل‏های متفاوتی در جهان ایجاد کرد و بار دیگر خوی سبوعانه امریکا را به جهانیان نشان داد. در این میان تحلیل‏گران امریکایى، هزینه بمباران چهار روزه عراق توسط امریکا را پانصد میلیون دلار تخمین زدند. حملات هوایى امریکا و متحدانش علیه عراق تا چهار سال بعد به طور متفاوت و پراکنده ادامه یافت تا این‏که در آوریل سال 2003م در پی حملات گسترده زمینی و هوایى که به مدت 20 روز به طول انجامید، رژیم بعثی این کشور سرنگون شد. گرچه سقوط صدام باعث آزادی مردم عراق از خفقان ایجاد شده توسط حزب بعث گردید اما امریکا و متحدینش که در طول بیش از ده سال، در مورد سلاح‏های هسته‏ای و تجهیزات کشتار جمعی در عراق، تبلیغات فراوانی علیه رژیم صدام به راه انداخته بودند، نتوانستند بعد از اشغال عراق، هیچ‏گونه سلاح هسته‏ای در معرض افکار عمومی قرار دهند.

مرگ "اُرْویلْ رایْتْ" سازنده اولین هواپیمای موتوردار جهان (1948م)
اُرویلْ رایت، مبتکر امریکایى و یکی از سازندگان اولین هواپیمای موتوردار جهان در شانزدهم نوامبر 1871م در ایالت اوهایو در امریکا به دنیا آمد. اُرویل که چهار سال از برادرش ویْلبِر کوچک‏تر بود. آنها فرزندان کشیشی بودند که وی به سبب تنگ‏دستی نمی‏توانست وسیله تحصیل آنان را فراهم آورد. از این رو این دو برادر که به کارهای فنی و ساختمان موتورها و ماشین‏ها علاقه‏مند بودند یک کارگاه دوچرخه سازی تأسیس کردند. زمانی که اُرْویل رایْتْ، هفت ساله بود، شخصی یک اسباب سازی به شکل بالگرد به وی داد که پس از کوک کردن، کمی به هوا می‏رفت. این بازی‏چه چنان اُرویل را شیفته خود ساخت که بر آن شد خودْ، بالگرد بزرگ‏تری بسازد. اُرویل می‏پنداشت اگر بتواند بالگرد بزرگی بسازد خواهد توانست با آن پرواز کند. علاقه روز افزون او به پرواز باعث شد که هر روز بادبادکی درست کند و آن را به پرواز در آورد. از این رو به زودی به ساختن بادبادک‏های جعبه‏ای که می‏توانستند بسیار بالا بروند، توفیق یافت. اُرویل پس از آنکه از جریان ساخت بالن‏های پرنده در آلمان مطلع شد، با کمک برادرش ویلبر، هواپیمای بی‏موتور کوچکی ساخت و آن را به پرواز درآورد، ولی آنان پس از چندی متوجه شدند که با این وسیله کسی قادر به پرواز نخواهد بود چرا که این هواپیما فقط تابع جریان باد است. از این رو به تکمیل بادبادک جعبه‏ای خود پرداختند. تکمیل این بادبادک باعث ساخت هواپیمای بی‏موتور دیگری گردید که تا حدودی قابل کنترل بود. برادران رایْت در سال 1899م با این هواپیما پرواز کردند. با این حال از تلاش دست بر نداشتند و بالاخره پس از زحمات فراوان، بر روی هواپیمای خود موتور نصب کردند. سرانجام در روز هفدهم دسامبر 1903م آرزوی دیرینه آنان تحقق یافت و اولین هواپیمای موتوردار جهان به مدت 59 ثانیه در آسمان پرواز کرد. پس از این پرواز، برادران رایت شهرتی فراگیر یافتند، با این حالْ باز هم برای تکمیل اختراع خود تلاش کردند تا این‏که در پروازهای بعد، موفق به ثبت رکورد پرواز 56 دقیقه در آسمان گردیدند. هر چند ویلبر رایت در سال 1912م درگذشت ولی اُرویل مدت‏ها بعد از او دنباله اختراع بزرگ خود را گرفت و در تکمیل بیشتر آن کوشید و جهان را با دنیای هواپیما آشنا کرد. اُرویل رایت پس از ده‏ها سال تلاش خستگی‏ناپذیر سرانجام در 17 دسامبر 1948م، درستْ 45 سال پس از آزمایش موفقیت‏آمیز اولین پرواز هواپیمای موتوردار جهان، در اوج شهرت و افتخار در 77 سالگی درگذشت. ساخت هواپیماهای غول پیکر و سریع امروزی و جابجایی فوری بار و مسافر در اقصی نقاط عالم، مرهون تلاش‏های فراوان برادران رایت می‏باشد.

کشته شدن 25 هزار نفر در جریان توفان و گردبادِ سهم‏ناک پاکستان (1965م)

تبعید صدها فلسطینی به جنوب لبنان توسط رژیم صهیونیستی (1992م)

رژیم صهیونیستی از همان آغاز شکل‏گیری، برای انجام عملیات تروریستی و قتل و غارت فلسطینیان، بهانه‏های مختلفی را مطرح می‏ساخت و در توجیه اعمال ضدبشری خود به آن‏ها تمسک می‏جست. گرچه رژیم غاصب صهیونیستی برای اقدامات ضدانسانی خود، نیازمند دلیل نبود. در همین راستا در 17 دسامبر 1992م، رژیم صهیونیستی به بهانه کشته شدن یک پلیس مرزی خود، 415 تن از رهبران و اعضای سازمان‏های جنبش جهاد اسلامی و جنبش مقاومت اسلامی فلسطین (حماس) را از فلسطین اشغالی اخراج نمود و به جنوب لبنان تبعید کرد. پس از آن که دولت لبنان در مخالفت با این اقدام غیرانسانی، حاضر به پذیرش تبعیدیان فلسطینی نشد، مبارزان فلسطینی در سرمای زمستان و بدون داشتن وسایل و آذوقه، در شرایط ناگواری قرار گرفتند. این اقدام خشم جهان اسلام و سایر کشورها را برانگیخت و شورای امنیت با صدور قطعنامه 977، این عمل را محکوم کرده و خواستار بازگشت تبعیدیان فلسطینی به سرزمین خود شد. سرانجام بر اثر فشارهای بین‏المللی، رژیم صهیونیستی با بازگشت تبعیدیان فلسطینی به مناطق اشغالی موافقت کرد. هر چند برخی از رهبران فلسطینی در هنگام بازگشت، بار دیگر دستگیر شدند، امّا این امر روحیه مردم فلسطین را برای مقاومت بیشتر در برابر صهیونیست‏های اشغال‏گر تقویت نمود.

روز ملی "بوتان"
مردم بوتان از قرن شانزدهم میلادی، تحت یک حکومت مذهبی زندگی می‏کردند. در گذشته، اقوام و گروه‏های ساکن در بوتان، رقابت طولانی برای به دست گرفتن قدرت داشتند اما در سده هفدهم، این گروه‏ها تحت رهبری واحد، با هم متحد شدند و سمت رهبری روحانی و دنیوی در دست یک فرد قرار گرفت. درنهایت در هفدهم دسامبر 1907م، رگون وانگ‏چوک، نظام سلطنتی موروثی را در بوتان برقرار کرد و خود به پادشاهی نشست. کشور پادشاهی بوتان با 47 هزار کیلومتر مربع مساحت در مرکز آسیا و در همسایگی هند و چین واقع شده است. جمعیت بوتان در حدود 800 هزار نفر است که اکثراً پیرو آیین بودا و درصدی نیز هندو مسلک می‏باشند. تیمپو پایتخت بوتان و نگول‏تروم واحد پول این کشور است. پیش بینی جمعیت بوتان تا سال 2025 بیش از 1/5 میلیون نفر خواهد بود. زبان رسمی در کشور بوتان تبتی است. هفدهم دسامبر سال‏روز تاج‏گذاری پادشاه اوگن وانگ‏چوک در 1907 به عنوان روز ملّی بوتان نام گرفته است. بوتان در سال 1971م به عضویت سازمان ملل متحد درآمد. نظام حکومت این کشور، پادشاهی با یک مجلس قانون‏گزاری است. با وجود آنکه سرزمین بوتان میان دو کشور بزرگ چین و هند قرار گرفته و دارای بلندترین کوه‏های جهان است، با این حال، برای دیگر نواحی جهان چندان شناخته شده نیست.

تولد لوود ویک وان بتهوون ، موسیقیدان آلمانی(1770م)
در چنین روزی در سال 1770 میلادی لوود ویک وان بتهوون موسیقیدان آلمانی در شهر بن به دنیا آمد . یوهان ، پدر بتهوون خواننده بود . بتهوون از چهار سالگی با پیانو آشنا شد وتا نه سالگی همه قواعد موسیقی را آموخت. وی در دوازده سالگی به عضویت ارکستر درابر کلن در آمد . او در هفده سالگی جزء شاگردان موتسارت شد و پس از مرگ موتسارت به شاگردی هایدن در آمد . لوود ویک در دوران جوانی چندین بار دچار ماجراهای عاشقانه شد اما هیچگاه ازدواج نکرد . او در سن 32 سالگی به عارضه کم شنوایی دچار شد و در سن 33 سالگی شنوایی خود را تقریبا از دست داد . نخستین اثر بزرگ بتهوون سمفونی شماره سه در سال 1804 ساخته شد . همچنین نخستین اپرای بتهوون به نام فید لیو با موفقیت روبرو شد. سمفونی های چهارم و پنچم و ششم را در همین سالها بوجود آورد تا این که در سال 1819 به کلی کر شد . در سال 1823 ، بتهوون سمفونی شماره نه (کرال) و میساسولمیسیس دو اثر بزرگ خود را در موسیقی سمفونیک و آوازی ایجاد کرد و این آهنگها یک افتخار ابدی برای او باقی گداشتند. بتهوون از شدت تنگدستی قصد داشت سمفونی شماره نه خود را تنها در ازای پنجاه لیره به انجمن فیلارمونیک لندن بفروشد. وی دراثر بیماری در بیست وششم مارس 1826 چشم از جهان فرو بست.

انتهای پیام/
تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.