دو رساله عهد قاجاری با موضوع مولوی و مثنوی منتشر می‌شود

جویا جهانبخش، مترجم، مصحح و نسخه‌پژوه، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، از اتمام تألیف و تصحیح دو رساله دوره قاجار در خصوص مولوی و مثنوی خبر داد و گفت: این دو رساله در دوره قاجار به رشته تحریر درآمده‌اند و از جهت بیان آراء و اعتقادات مثنوی‌پژوهان عهد قاجار درباره مولوی و اعتقادات وی بسیار حائز اهمیت است.

وی با بیان این‌که این دو رساله به قلم دو صوفی در دوره قاجار به نگارش درآمده است، به برخی از جزئیات و ویژگی‌های این اثر اشاره کرد و گفت: علاوه بر تصحیح، کار تحشیه و شرح دشواری‌های این دو رساله نیز به اتمام رسیده است، اما زمان دقیق انتشار کتاب به دلیل مشکلات مالی موجود در چاپ و نشر کشور مشخص نیست.

این مصحح و پژوهشگر یادآور شد: حقیقت آن است که مشاهیر فرهنگی ما دو شخصیت دارند و همیشه ما آنها را از رهگذر این دو شخصیت می‌شناسیم: نخست شخصیت حقیقی آنهاست که از آنان سراغ داریم و دیگری شخصیت تاریخی‌ای است که در طول ادوار مختلف تاریخی به شخصیت آنها افزوده شده است.

جهانبخش گفت: بُعد دوم این شخصیت‌ها همان تصوراتی است که از سوی افراد مختلف درباره این چهره‌ها به آنان افزوده می‌شود. به عنوان نمونه از مولوی شش دفتر در مثنوی باقی مانده، اما در طول تاریخ دفتر هفتمی نیز به وی نسبت داده شده است!

وی با بیان این‌که این نوع تصورات تنها محدود به مولوی نیست و ما همانند آن را در مورد ابن‌عربی نیز می‌بینیم، ادامه داد: در جامعه ما به دلیل برخی پسندهای حاکم بر ذهن پژوهشگران، با استنادهای غیر موجه و تصورات نادرست درباره شاعران و شخصیت‌های فرهنگی مواجه هستیم.

این مصحح و نسخه‌پژوه  که به تازگی کتاب «سه گفتار در باب غلوپژوهی» را توسط انتشارات اساطیر منتشر کرده است، تصریح کرد: بسیاری از این تصورات نتیجه مطالعه پژوهشگران بر متون دسته دوم و غیر مستند است، حال آن‌که اگر پژوهش و مطالعه بر منابع درجه اول تمرکز داشته باشد، این نوع ادعاهای اشتباه و تصورات غیر مستند وارد عرصه پژوهش نمی‌شود.

وی ادامه داد: همین تصورات نادرست سبب شده است تا برخی از دانشمندان را بپرستیم؛ به عنوان مثال اگر نگاه‌های انتقادی به متون نوشته شده صورت می‌گرفت، ما با ابن‌عربی‌پرستی در طول تاریخ مواجه نمی‌شدیم.

انتهای پیام/