همه مردم در سینمای ایران حق و سهم دارند/ سینما باید مردمی شود

سید رضا میرکریمی، کارگردان برجسته سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم درباره تلاش چند سال اخیرش در گسترش محدوده روایت به تمام ایران گفت: چیزی به نام عدالت رسانه‌ای باید یکی از اهداف اساسی سینمای ایران باشد، باید از پایتخت دور شوریم و با فرهنگ ها و جغرافیای متفاوت کشور آشنا شویم و از آن استفاده کنیم.

میرکریمی افزود: به هرحال وقتی چرخه ای را برای خودمان ایجاد می کنیم که اقتصاد سینما آن را به ما دیکته می کند و ما را وادار می کند که از مسیرهای کم هزینه تر وارد شویم، باید فکر کنیم چطور باید از این محدودیت ها خارج شویم و حوزه هایی که کمتر به آن توجه شده را پوشش دهیم.

کارگردان فیلم «یه حبه قند» ادامه داد: یکی از دلایل اصلی ساخت سه فیلم «یه حبه قند»، «خسته نباشید» و « تاج محل» هم همین تلاش برای گسترش این محدوده روایت است. علاوه بر اینکه این مساله راه برون رفتی از تکرار موضوعی و لوکیشنی است. روز به روز هم مشکلات کار در پایتخت بیشتر و بیشتر می شود.

میرکریمی عنوان کرد: یکی از دلایل اصلی ثابت بودن حضور در تهران نگرانی‌های بی‌مورد بابت خروج از تهران و حضور در شهرستان‌هاست.اما به نظرم این مساله چندان سخت و پیچیده نیست که بخواهیم نگران خروج از پایتخت باشیم؛ وقتی«خیلی دور،خیلی نزدیک» را ساختم، براساس آماری که به دست آوردم، حداکثر حدود 10 فیلم با لوکیشن کویر از ابتدای شروع سینما تا به حال در کشورمان ساخته شده بود در حالی که بیش از سه پنجم خاک کشور ما را کویر تشکیل می دهد.

در عین حال میرکریمی معتقد است که به برخی از مناطق خارج از تهران توجه شده است، اما توجهی که توجیه منطقی ندارد: "ما تا به حال ده ها فیلم در منطقه شمال کشور ساخته ایم که از لحاظ مکانی نوار کوچک و باریکی در کشور است و جمعیتش هم به این نسبت زیاد نیست."

این کارگردان و تهیه کننده  افزود: این تصوری که در خصوص انجام یک کار و هزینه های آن وجود دارد، جلوی این ریسک را گرفته است.در حالی که اگر این اتفاق بیفتد و تجربه شود معلوم می‌شود که اتفاقا کار کم‌هزینه‌تر و سریع‌تر هم انجام می‌شود.

میرکریمی در نهایت گفت: باید باور کنیم که قسمت های مختلف کشورمان دیدنی است و باید باور کنیم که همه مردم حق و سهمی در سینمای ایران دارند و باید به آن‌ها توجه کرد تا سینما مردمی شود. همه مردم کشور حق دارند در رسانه های مهم کشورشان حضور داشته باشند و ما در سینما باید این وسیله را فراهم کنیم 

سه سال پیش تجربه منحصر به فرد و موفق میرکریمی در ساختن فیلمی در خارج از تهران و نمایشی دقیق از زندگی یک خانواده پرجمیعت یزدی با همه آداب و رسومشان در « یه حبه قند» نشان دادکه وجه پررنگ اخلاق و عدالت در فیلم های میرکریمی در روند جریان فیلمسازی اش هم به شدت تاثیر گذار است.

میرکریمی برای یک خانواده یزدی فرصت ایجاد کرده بود تا با عالی ترین جذابیت بصری قصه خودشان، نوع نگاهشان به دنیا و سبک زندگی خاصشان را برای سینمای ایران تعریف کنند. در « یه حبه قند» اثری از نگاه مرکزگرای مد روز سینمای ایران، برج ها و آپارتمان های بلند تهرانی، نوع زندگی مدرن شده و سرعت یافته تهرانی، سبک زبانی خاص تغییر یافته این سالهای زبان فارسی در تهران و همه دیگر شیوه های زیست و نگاه اقلیت اکثریت نمای تهرانی نبود و جایگزین همه آنها نوع تفکر و نگاه و زندگی بکر و دست نخورده شهرستانی معاصر شده بود.

نگاه میرکریمی در جشنواره دو سال قبل  با دو فیلمی که تهیه کنندگی آنها را به عهده گرفته بود ادامه پیدا کرد تا نمونه های قابل توجه و آبرومندی از سینمای شهرستان ها در سینمای ایران به وجود آید.«خسته نباشید» و «تاج محل» دو فیلم قابل قبول امسال جشنواره بودند که هر دو در فضای غیر از تهرانی روایت می شدند و اتفاقا نمونه های خوبی در روایت فرهنگ شهرستانی ها بودند.

اقباشاوی کارگردان تاج محل قبل از نمایش فیلم در گفتگو با خبرگزاری تسنیم گفته بود که قصد داشته است فیلمش را در تهران بسازد و میرکریمی او را به ساختن فیلم در آبادان مجاب کرده است و در مقابل همه مشکلات فیلم های شهرستانی مثل نداشتن بازیگر چهره و ... به او تضمین موفقیت فیلم را داده است.

رضا میرکریمی علاوه بر فیلم های ماندگاری که سینمای ایران به یادگار گذاشته است در حال به وجود آوردن جریانی مهم و اساسی در تاریخ سینمای ایران است. اگر همه این سال ها شهرستانی ها نظاره گر سینمایی بودند که ربطی به آنها نداشت و روایتی از یک طبقه متوسط به بالای تهرانی به صورت مداوم در آن تکرار می شد حالا می توانند سینما را سینمای ایران بدانند و اگر در همه این سالها نوک تیز انتقاد معتقدان به مفهومی به نام عدالت رسانه ای به سمت سینما و تلویزیون ایران روانه شده بود با گذر روزهای جشنواره فجر سی و یکم حالا سینما می تواند کمی سرش را بالاتر بگیرد. سینمایی که میرکریمی دارد و سینمایی که مرکزگرایی حاد در آن وضعیت را تبدیل به شرایطی کرده است که ساختن فیلم شهرستانی در آن تبدیل به یک ارزش شده است.

انتهای پیام/