شبکه های اجتماعی منبع خوب اطلاعاتی برای سازمان‌های امنیتی آمریکا

به گزارش خبرگزاری تسنیم ، پایگاه تحلیلی ژورنال جنگ های کوچک، در گزارشی به قلم «اندرو ماروین» در خصوص «شبکه های اجتماعی» می نویسد: از جنگ جهانی دوم، وزارت امور خارجه ایالات متحده هفت تن از سفیران خود را حین انجام وظیفه از دست داده است. انجام وظیفه با عنوا سفیر در زمان جنگ از افسر جنگی بودن هم خطرناک تر است. در سال 1979، انقلابیون ایرانی تمام سفارت آمریکا در تهران را تسخیر کرده و ساکنان آن را 444 روز در بند خود نگه داشتند. در همان سال شبه نظامیان پاکستانی به سفارت ایالات متحده در اسلام آباد یورش بردند و آنجا را به آتش کشیدند که در طی آن دو تن از پرسنل سفارت کشته شدند.

آمریکا سفیران و فرستاده های زیادی در خارج از خاک خود از دست داده است 
متاسفانه نمونه ها زیاد هستند. بمب گذاری در مقر تفنگداران نیروی دریایی آمریکا در سال 1983 در بیروت در ذهن ها کمرنگ شده اما بمب گذاری اخیر سفارت آمریکا در بیروت هم دوباره یادآور این تراژدی غم بار شد. همین اتفاق باعث شد "اینمن" گزارشی مبنی بر ایجاد «اداره امنیت دیپلماتیک» و «خدمات امنیتی دیپلماتیک» منتشر کند. سازمان خدمات امنیتی دیپلماتیک سفارت خانه هایی بوجود آوردند که ماموران امنیتی منطقه ای داشتند. این اشخاص به عنوان مشاوران امنیتی ارشد سفرا خدمت می کردند و همچنین مجموعه دارایی ها و نیروی دریایی ایالات متحده را کنترل می کردند. بلاشک در بن قاضی تلاش های این افراد کافی نبود و نتوانست از کنسول گری و افراد آن محافظت کند. این مسئله نشان دهنده تهدید و خطر و عدم تامین امنیت کافی از طرف ملت میزبان است.

به خاطر سرمایه گذاری ها و دارایی ها، جامعه پر سر و صدای اطلاعاتی آمریکا نمی تواند در آن واحد همه جا باشد گرچه تمام سعی خود را می کند که بهترین و بیشترین پشتیبانی را از سازمان هایی همچون وزارت امور خارجه داشته باشد. 

بنابر ایمیل هایی که بدست واشنگتن پست رسیده، یک گروه شورشی مسئولیت حمله به کنسولگری را چند ساعت پس از آن برعهده گرفت. این ایمیل های تایید نشده خود سرنخ های مهمی از هویت مهاجمان است، منبع درز این اخبار هم فیسبوک بوده است. کلینتون بسرعت پس از افشای این مسئله اعلام کرد که یک نوشته فیسبوکی، معتبر نیست اما ایده ای که مهاجمان ادعای موفقیت در فضای مجازی می کنند را می توان درست و واقعی قلمداد کرد. تروریست های مسلمان از همان روزهای اول در بین عموم مردم با ویدیوهای وحشتناکی که از سر بریدن هایشان در اینترنت پخش کردند، معروف شده اند. شورشیان سوری به طور مداوم از شبکه های اجتماعی استفاده می کنند. «جو هالیدی» تحلیل گر «موسسه مطالعات جنگ» در صحبت های اخیر گفته که فیسبوک و تویتر دو نمونه از بهترین منابع او برای کسب اطلاعات از «ارتش آزاد سوریه» است. لیبی درصد نفوذ کمتری از اینترنت نسبت به سوریه دارد اما در طی سال 2011، داوطلبان درگیری که از سازمان ملل حمایت می کردند، بصورت موفقیت آمیزی نقض حقوق بشر و تحرکات نظامی را از طریق شبکه ای که از فیسبوک و تویتر استفاده می کردند، دنبال می کرد.

با توجه به اهمیت شبکه های اجتماعی، حتی در کشورهایی که بهره کمتری از فناوری های دیجیتال برده اند، وزارت امور خارجه ایالات متحده، باید به نظارت بر روی شبکه های اجتماعی ادامه دهد تا اگر اتفاقی قرار بود در آینده نزدیک حادث شود، به سفارت خانه ها اعلام کند. این چنین توانایی نمی توانست از حمله بن قاضی جلوگیری کند اما شاید در آینده بتواند مثمر ثمر باشد.

تجزیه و تحلیل ها و استخراج اطلاعات از شبکه های اجتماعی روبه روز قدرت بیشتری می گیرد
تجزیه و تحلیل شبکه های اجتماعی روز به روز هوشمندانه تر می شوند. ابزارهای تجاری زیادی وجود دارند که تحلیل های عمقی انجام می دهند، تحلیل هایی که علایق و زمان استفاده از  سرویس های مختلف را در واقعیت نشان می دهند. به علاوه ردیابی خود انبار کاه، بعضی از ابزارهای شبکه های اجتماعی می توانند سوزن را در خود انبار کاه بیابند. این ابزار، شبکه های اجتماعی را در یک گستره صنعتی تحت نظارت قرار می گیرند و می تواند هشدارهایی در زمان فعالیت های وبلاگ ها و یا شبکه های اجتماعی همچون تویتر بدهد. در زمان رخداد طوفان سندی، «تیم پشتیبانی عملیات های مجازی» همانند «سافولک کاونتی» نیویورک توانست به سرعت از آنها استفاده کنند و به درخواست اطلاعات در مورد وجود پناهگاه، سیستم های ارتباطی و وجود بنزین برای قربانیان پاسخ دهد. الگوریتم های کامپیوتری روی پارامترهای مشخصی برای تک تک کشورها می تواند همان کار را برای سفارت خانه ها انجام دهد.

سیاست گذاران باید با این فناوری تجاری هماهنگ شوند تا بتوانند علائم بیشتری از طریق کانال شبکه های اجتماعی دریافت کنند. هزینه این گونه سیستم ها در مقایسه با هزینه خرید سنسورها در جوامع اطلاعاتی بسیار کمتر به نظر می رسند. همچنین نظارت بر  شبکه های اجتماعی ذاتاً انعطاف پذیر است. در زمانی که پهبادها و خدمه بازیابی آنها به چندین روز احتیاج دارند تا از یک فرودگاه به فرودگاه دیگر بروند، نظارت بر شبکه های اجتماعی می تواند به سرعت یک فاجعه طبیعی در یک کشور را به یک ناآرامی و آشفتگی در جایی دیگر تبدیل کند.

البته استفاده صرف از شبکه های اجتماعی برای اهداف اطلاعاتی کافی نیست
مطمئناً استفاده از شبکه های اجتماعی نمی تواند تمام مشکلات را حل کند. الگوریتم های کامپیوتری باید آموزش ببینند. عبارت “Houston rockets” که در یک تویت نوشته شده بود می تواند به یک حمله تروریستی و یا شاید هم یک تیم بسکتبال بازگردد. انسان ها باید در همین حلقه باشند. زبان شناسی و مخصوصاً آنهایی که با اصطلاحات عامیانه در یک زبان خارجی بیشتر در ارتباط هستند، می توانند نقش کلیدی دیگری در ادغام اطلاعات، تحلیل ها و شبکه های اجتماعی بازی کنند. دست آخر هم نیرنگی وجود خواهد داشت. سالن های آزادی همچون تویتر می توانند محلی برای حقه بازی و گزارش های غیر واقعی باشند. این نگرانی وجود دارد، اما مسئله تازه ای برای اطلاعاتی های حرفه ای که مدت مدیدی با دروغ هایی که در واقعیات استتار شده اند، نیست. هر سیستم اطلاعاتی باید در مقابل دروغ و حقه بازی مورد آزمایش و بررسی قرار بگیرد. درحقیقت شبکه های اجتماعی دارای عنصر ذاتی تثبیت کننده که خودش خود به خود حقایق را بررسی می کند، است. در خلال اتفاقات مربوط به طوفان سندی، یک تحلیل گر صندوق های سرمایه گذاری به نام «شاشانک تراپاتی» یک سری دروغ در تویتر تحت اسم @comfortablysmug منتشر کرد. بیانیه او که در مورد بازار بورس نیویورک بود، ساعت ها باعث افت بازار آنجا شده بود.

تنها تجربه و بکارگیری می تواند ظرفیت های کامل اطلاعات شبکه های اجتماعی را مشخص گرداند. حالا زمانی است برای جامعه و بخصوص برای وزارت امور خارجه که بر روی این قابلیت ها سرمایه گذاری کنند. ناتوانی ردیابی و کسب اطلاعات از شبکه های اجتماعی همچون تویتر باعث می شود که جوامع اطلاعاتی کور و کر باشند و از بسیاری از مکالمات و صحبت های در حال وقوع غافل بمانند.

انتهای پیام/