تحلیل اندیشکده بلفر درباره گزینه جان کری در وزارت خارجه آمریکا

به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از اشراف، «اندیشکده بلفر» به قلم «دیوید ایگناتیوس» نوشت: وزارت امور خارجه تحت وزارت «جان کری» چگونه خواهد شد؟ این سؤال، بعد از اینکه «سوزان رایس»، سفیر سازمان ملل روز چهارشنبه تصمیم شگفت‌انگیز خود مبنی بر کناره‌گیری از کاندیداتوری را اعلام کرد و «جان کری» کاندید احتمالی شد، مطرح شده است.

� «کری» گزینه مناسبی برای وزارت خارجه امریکاست�

او شخصیتی شناخته‌شده برای آمریکا و جهان است. وی سه دهه عضو «کمیته روابط خارجی سنا» بوده است. این آشنائی می‌تواند شایستگی به همراه بیاورد: چهره‌ای تکیده، رفتاری اشرافی، و داشتن موقعیت کسی که در انتخابات ریاست جمهوری رقابت کرده است. اما این واقعیت که «کری» شخصی شناخته شده با شخصیتی قابل اعتماد و قابل پیش‌بینی است یک نقطه قوت برای وی محسوب می‌شود.

اول اینکه او می‌داند جهان شلوغ و آشفته است و باید کار را با کشورهای عربی درگیر هرج و مرج شروع کرده و باید رهبری دیپلماتیک آمریکا را قوی‌تر کند. زمانی که انقلاب‌های عربی در سال 2011 شروع شد، رئیس جمهور «اوباما» به درستی این تصمیم را اتخاذ کرد که تلاش نکند این انفجار را تحت کنترل درآورد. اما در حال حاضر در حال ورود به دوره‌ای جدید هستیم، اکنون زمانی است که اعراب به کمک بیشتر آمریکا در ائتلاف منافع خود نیاز دارند. «کری» که به قدر کافی به خاورمیانه سفر داشته و از منطقه شناخت پیدا کرده است، گزینه خوبی برای تحولات اعراب خواهد بود.

� «اوباما» نیاز به یک مأمور سری قابل اعتماد در وزارت خارجه دارد�

دوم اینکه «کری» از اهمیت دیپلماسی مخفیانه به خصوص در حال حاضر مطلع است. برای پیشرفت در میانجیگری در تحولات سیاسی سوریه، بررسی گزینه‌های مذاکراتی با ایران و ارزیابی چشم‌اندازها برای مذاکرات صلح اسرائیل و فلسطینی‌ها، «اوباما» نیاز به یک مأمور سری رازدار دارد. «کری» قبلاً این نقش را به طور موفق برای وی در افغانستان و پاکستان بازی کرده است. این برای یک وزیر امور خارجه دشوار است که به صورت «آرام و مخفیانه» عمل کند، اما «کری» می‌داند که این امر در حال حاضر اهمیت دارد. او آنقدر سفر داشته که بتواند از دست مسافرت‌های رسمی فرار کند.

سوم اینکه هرچند «کری» گاهی اوقات لجوج و سرسخت می‌شود، اما به طور شگفت‌آوری تمایل دارد عقیده عمومی به خصوص درباره مداخله در کشورهای دشمن آمریکا را به چالش بکشد. این تمایل خلاف‌گرائی می‌تواند برای وی یک مزیت باشد، به خصوص برای اینکه تمایلی مخفی است: «کری» با رفتار بی‌احساس و خشکش راحت‌تر می‌تواند فرصت‌های دیپلماتیک به دست آورد تا دیگر کاندیدهای احتمالی، به خصوص در مقایسه با «رایس» که جوان تر و کم‌تجربه‌تر است.

� نقطه ضعف «کری» این است که مانند «هیلاری کلینتون» روابط شخصی نزدیکی با «اوباما» ندارد�

نقطه ضعف «کری» این است که مانند «هیلاری کلینتون» روابط شخصی نزدیکی با «اوباما» ندارد. برای درک مزایای محرم راز بودن رئیس جمهور، دولت «جورج دبلیو بوش» را به خاطر بیاورید. «کالین پاول» یک سرباز مجرب و برجسته بود، اما نتوانست جایگاهی مانند جانشین خود، «کاندولیزا رایس» را به دست بیاورد که محرم اسرار «بوش» بود.

چنانچه «اوباما» آن طور که منابع کاخ سفید پیش‌بینی کرده‌اند عمل کند و «کری» را نامزد وزارت خارجه کند، این دو باید روابط بهتری با هم برقرار کنند. طبق شایعات واشنگتن، «اوباما» زمانی که «کری» نقش «میت رامنی» را در ساعات طولانی آماده‌سازی برای مناظره بازی می‌کرد، وی را فردی پرچانه یافته. شاید لازم باشد «اوباما» و «کری» با هم بسکتبال بازی کنند، به پیک‌نیک بروند تا روابط بهتری میان آن‌ها ایجاد شود.

� نظرسنجی‌هایم حاکی از آن است که «کری» گزینه مطلوب اکثریت است�

دیوید ایگناتیوس» می‌نویسد: طی چند هفته گذشته من از متخصصین سیاست خارجی و دیپلمات‌ها درباره گزینه مطلوبشان برای وزارت خارجه سؤال کرده‌ام. به استثناء مقامات کاخ سفید و چند دیپلمات، نظرسنجی من نشان داد که «کری» گزینه مطلوب اکثریت است. این یافته تا حدودی اعتماد این افراد به «کری» را نشان می‌دهد و تا حدودی نشان دهنده احتیاط‌ها درباره «رایس» است که شهرت کمتر و دشمنانی دارد. این اظهارنظرها می‌تواند نشان دهنده تعصبات و جانب‌داری‌ها علیه «رایس» نیز باشد، اما نشان می‌دهد که افراد اعتمادی واقعی به «کری» دارند.

نامه انصراف «رایس» جنجال‌آفرین بود. جمهوری خواهان علیه وی اعتراض کردند و نقش وی به عنوان سخنگوی دولت درباره حمله به کنسولگری بن غازی را، همان طور که خودش گفته بود به عنوان یک «حواس‌پرتی غیر مسئولانه» مورد حمله قرار دادند. اما وی در این مورد حق داشت که با این کار جنگی «طولانی، مختل‌کننده و پرهزینه» ایجاد می‌شد. این کار کشور را به حاشیه می‌برد.

� کری می‌تواند آن سیاستمدار کم نظیری باشد که دیر شکوفا شده است�

شاید بهترین مورد درباره «کری» این است که وی قابل اعتماد است. گاهی اوقات خوب است کاندیدی با ریسک و مزیت بالا انتخاب شود، که این گزینه می‌توانست «رایس» باشد. اما شرایط کنونی با قبل فرق دارد. حالا با جهانی متغیر روبرو هستیم؛ قدرت و ایستادگی آمریکا را باید به دوستان و دشمنان آمریکا یادآوری کرد. در پیش رو چشم‌اندازی از دیپلماسی فشرده با ایران، سوریه، مصر، روسیه، اسرائیل و فلسطین را داریم.

«کری» می‌تواند آن سیاستمدار کم یابی باشد که دیر شکوفا شده. ناشیگری‌هایی که بسیاری در زمان کاندیداتوری وی برای ریاست جمهوری در سال 2004 از او دیدند اکنون دیگر از بین رفته؛ او این تجربه‌ها را دارد که در زندگی ناامید شده، رقابت ریاست جمهوری را از دست داده، معاونت ریاست جمهوری و وزارت خارجه در سال 2008 را از دست داده است. حالا «کری» می‌خواهد وزارت امور خارجه را در دست بگیرد و آن را پیش ببرد، نه فقط به عنوان فردی جاه‌طلب که می‌خواهد به فتحی دیگر در زندگی خود دست یابد، بلکه چون فکر می‌کند می‌تواند به خوبی از عهده این کار برآید. او ممکن است گزینه خوبی برای این وزارتخانه به نظر آید، اما می‌تواند گزینه موفقی نیز باشد.

انتهای پیام/