وفات "سلمان فارسی" صحابی بزرگوار پیامبر اسلام
خبرگزاری تسنیم : سلمان فارسی از صحابهی بسیار نزدیک پیامبر بزرگ اسلام(ص) و دارای علم ظاهر و باطن و بسیار فاضل و پرهیزکار بوده است.وی تا پایان عمر به مدت ۱۹ سال در این منصب بود.
به گزارش خبرگزاری تسنیم ، به نقل از راسخون مناسبت های تقویم 24 آذر به شرح ذیل است:
تشکیل "مجلس عالی" با شرکت مقامات مملکتی با هدف بررسی اولتیماتوم روسیه به ایران (1290 ش)
پس از اولتیماتوم دولت روس مبنی بر اخراج مستشار اقتصادی بیگانه از ایران و نپذیرفتن مجلس، قوای روس به آذربایجانِ ایران یورش برده و دست به قتل عام و کشتار مردم زدند. در این میان و در حالی که روسیه تهدید به حمله به پایتخت نموده بود، در روز دوم دیماه 1290 ش، یک مجلس عالی و فوقالعاده مشتمل بر نمایندگان مجلس شورای ملی، وزرا، رجال، اعیان و اشراف و مقامات مملکتی در دربار تشکیل شد و جریانات اخیر را که بین دولت ایران و روسیه پیش آمده بود بررسی کردند. در این جلسه، وثوقالدوله وزیر خارجه، از رویه مجلس نسبت به ردّ اولتیماتوم روسیه سخت انتقاد کرد و خواهان نرمش در برابر تهدیدات روسیه گردید. پس از این سخنرانی تصمیم به انحلال مجلس گرفته شد ولی نمایندگان سعی کردند در برابر دیکتاتوری ناصرالملک، نایب السلطنه و لجامگسیختگی صمصمام السلطنه نخست وزیر مقاومت کنند که کاری از پیش نبردند. در این میان با آن که دولت ایران، اولتیماتوم را پذیرفت و شوستر آمریکایی را از خزانهداری کل کشور معزول گردانْد، باز، روس‌ها دست از شرارت و آدمکشی و قتل و غارت برنداشتند و پس از آن که تبریز را در اول دی ماه اشغال کردند، اقدام به اعدام ثقة الاسلام تبریزی از علمای بزرگ تبریز و دیگران نمودند و حکومت آذربایجان را به طور کلی در اختیار گرفتند. دولت هراسناک صمصامالسلطنه، با پذیرش تهدیدات روسیه، هم راه را برای دخالت بیشتر روس‌ها بازگذاشت و هم اقتدار ملی را فدای مصالح گروهی نمود.
تحصّن استادان دانشگاه ها در ساختمان وزارت علوم در تهران (1357 ش)
در دوم دی ماه 1357 ش، دهها تن از استادان دانشگاهها در اعتراض به دخالت نظامیان رژیم شاه در امور دانشگاهها و تعطیل شدن کلاسهای درس به دستور حکومت نظامی، ساختمان وزارت علوم را تصرف کرده و در آن تحصّن کردند. در این تحصن، استادان دانشگاهها خواستار از سرگرفته شدن تدریس و بیرون رفتن نظامیان از دانشگاهها شدند. این اعتراض، با شهادت استاد نجاتاللهی در پنجم دی ماه، بُعد دیگری یافت و گستره انقلاب را وسعت بخشید.
شهادت شهید محمدعلی شاهمرادی (1365ش)
محمد علی شاهمرادی در سال 1338 در روستای ورنامخواست در یک خانواده مذهبی و متدین دیده به جهان گشود خانواده وی از عشایر بودند و به طبع آن روحیه ی سلحشوری و شجاعت در وجودش موج می زد کارهای شجاعانه ی او باعث شده بود که مورد علاقه همه قرار گیرد به ورزش علاقه مند بود در دوران انقلاب محمد علی به اتفاق دوستانش مبارزه را با نوشتن شعار بر دیوارها و پخش اعلامیه های حضرت امام آغاز کرد پس از پیروزی انقلاب و تشکیل سپاه پاسداران به عضویت سپاه زرین شهر در آمد با شروع جنگ تحمیلی در آغاز سال 1360به جبهه های جنوب اعزام شد و به دارخوین رفت و در عملیات فرمانده کل قوا شرکت نمود که در همین عملیات مجروح شد رشادت های او موجب شد که مسئولیت هـای متعددی به او واگذار گردد در عملیـات فتـح المبین فرمانـده گـردان بود و در عملیـات بیت المقدس فرماندهی یکی از گردانهای عملیاتی را به عهده داشت وی بار دیگر در این عملیات مجروح شد پس از تشکیل تیپ مستقل 44 قمر بنی هاشم (ع)به عنوان مسئول طرح و عملیات وسپس از طرف فرماندهی کل سپاه به قائم مقامی تیپ قمر بنی هاشم (ع) منصوب گردید وی در عملیات والفجر، خیبر ، بدر و کربلای پنج حضور داشت و حماسه های فراوان خلق کرد تا آن که در عملیات کربلای پنج به آرزوی همیشگی خود که همان شهادت و رسیدن به لقاء الله بود دست یافت .
وفات "سلمان فارسی" صحابی بزرگوار پیامبر اسلام (35 ق)
روزبه معروف به سلمان فارسی از اهالی منطقهی جِی در اصفهان بود که در ابتدا آیین زرتشتی و آتشپرستی داشت. وی بر اثر برخورد با دین مسیح به آن گرایش پیدا کرد و در راه عزیمت برای یافتن کیش برتر، راهی شام و سپس حجاز گردید. او را در این زمان به عنوان بردهای خرید و فروش کردند و سالها قبل از هجرت پیامبر اکرم(ص)، در مدینه به کارگری برای یک یهودی مشغول بود. سالیان اولیهی حضور پیامبر در مدینه نیز با این ایام همراه بود و او توفیق حضور در جنگهای پیامبر(ص) را نیافت. سلمان فارسی سرانجام به دین اسلام مشرف شد و پس از آن که پیامبر(ص) او را سلمان نام نهاد از نزدیکترین یاران رسول خدا گردید. سلمان فارسی از صحابهی بسیار نزدیک پیامبر بزرگ اسلام(ص) و دارای علم ظاهر و باطن و بسیار فاضل و پرهیزکار بوده است. از کثرت تَقرُّبی که نسبت به آن حضرت و خانوادهی عصمت و طهارت داشته، پیامبر(ص) دربارهی او فرموده است: "السَّلمانُ مِنّا اهل البیت" سلمان از ما اهلبیت است. طرح حفر خندق در جنگ احزاب از جانب این صحابی بزرگ پیامبر اکرم(ص) بود. پس از رحلت پیامبر اکرم(ص) در زمان خلیفهی دوم به حکومت مداین برگزیده شد و تا پایان عمر به مدت 19 سال در این منصب بود. مرقد شریف این صحابی بزرگ پیامبر اسلام در مدائن، در پنج فرسخی بغداد، نزدیک طاق کسری قرار دارد.
خلع "محمد بن عبدالملک زیات" از وزارت به دستور متوکل عباسی (223 ق)
محمد بن عبدالملک زِیات در دورهی خلافت معتصم و واثق عباسی، وزارت را بر عهده داشت. وی تنوری ساخته بود که در آن میخهای آهنی وجود داشت و او مخالفین را در آن تنور شکنجه میداد. پس از واثق، متوکل عباسی به خلافت رسید. او پس از مدتی ابن زیات را از وزارت برکنار کرد و او را در داخل همان تنور حبس نمود. ابن زیات به مدت 40 روز در داخل تنور محبوس ماند تا این که جان سپرد.
حمله ی آقامحمدخان قاجار به گرجستان (1209 ق)
او پس از قتح کامل جنوب ایران در واقع مقر حکم رانی خویش را در تهران نهاد (آن را دارالخلافه نامید) در حالیکه پایتخت وی هنوز ساری بود؛ والی گرجستان به پشتوانه هم کیشی با روس‌ها اعلام استقلال نمود بنابراین آقا محمد خان در آپریل 1795 (فروردین 1174) برای آراگلی خان نامه‌ای ارسال و اشتباهات گرجیها در طی هشتاد سال گذشته را یاد آوری نمود و اعلام کرد در صورتی که والی گرجستان روابط خود را با روس‌ها قطع و از ایران اطاعت کامل نکند، به آنجا لشکر کشی خواهد نمود ولی آراگلی خان جواب نامه را نداد و خود را برای حمله با آقا محمد خان مجهز نمود . آقا محمد خان به گرجستان لشکر کشی کرد و با وجود مقاومت گرجیها، آقا محمد خان در این نبرد پیروز میدان شد و آراگلی خان به تفلیس فرار کرد و آقا محمد خان قاجار برای یافتن او به تفلیس لشکر کشید . آراگلی خان همراه خانواده و بستگانش از تفلیس فرار کردند و به گرجستان غربی گریختن و آقا محمد خان تفلیس را فتح نمود .آقا محمد خان قاجار فاجعه کرمان را در تفلیس اجرا کرد و دستور به قتل و تاراج مردم داد . عده زیادی از روحانیون را در رود کورا غرق کردند و پنج هزار نفر از گرجیها را اسیر و شهر را ویران نمودند . آقا محمد خان پس از غارت مهمات و ذخایر جنگی آراگلی خان، از شهر خارج شد تا به دنبال آراگلی خان برود ولی با دریافت خبر طغیان اهالی شیروان که مصطفی خان دولو نماینده آقا محمد خان قاجار را به قتل رسانده بودند، به دشت مغان بازگشت . حاکم شیروان با آقا محمد خان پیمان دوستی و اطاعت داد و آقا محمد خان از تنبیه آنان صرف نظر نمود و با پانزده هزار تن از دختران و حتی پسران شهر که آنان را به اسارت گرفته بود به تهران بازگشت. اینان برای سواستفاده جنسی و نیز برای بردگی به ثروتمندان فروخته شدند.
رحلت فقیه نامدار شیعه آیت اللَّه العظمی "سیدابوالقاسمخوئی" (1413 ق)
آیتاللَّه العظمی سیدابوالقاسم خویى فرزند حاج سیدعلی اکبر در شب پانزدهم ماه رجب سال 1317 ق در خانوادهای اهل علم و دانش و تقوی در شهرستان خوی دیده به جهان گشود و در 13 سالگی برای تحصیل علوم اسلامی عازم نجف شد. ایشان از کودکی و نوجوانی به هوش و ذکاوت و استعداد معروف بود. آیتاللَّه خویى در 21 سالگی به درس خارج مشغول شد و از بزرگانی همچون آیات عظام: کمپانی، عراقی، بلاغی، شیخ الشریعهی اصفهانی و آقا سیدابوالحسن اصفهانی اجازهی اجتهاد دریافت نمود. ایشان از جوانی به تدریس همت میورزید و پس از اخذ اجتهاد، درس خارج خود را آغاز کرد. محفل درس آیتاللَّه خویى پرجمعیتترین درس حوزهی نجف بود و فُضلای بسیاری در حلقهی درس این استاد بزرگوار حوزه پرورش یافتند. حضرات آیات عظام: ابوالفضل نجفی خوانساری، میرزا جواد تبریزی، حسین وحید خراسانی، سیدعباس خاتم یزدی، سیدعبدالکریم موسوی اردبیلی، شهید سید محمدباقر صدر، سیدمحمود هاشمی شاهرودی، سید محمدحسین فضل اللَّه و دهها عالم بزرگ از جمله شاگردان این مرجع بزرگ شیعه در طول بیش از 60 سال تدریس میباشند. ایشان در تدریس بسیار چیره دست بود و با توانایى شگرفی آموزش میداد. هنگام تدریس، شمرده، فصیح، منظم و مرتب سخن میگفت و با پرهیز از زیادهگویى و حاشیهپردازی، درس را فشرده و سنجیده ارایه میکرد. از آیتاللَّه خویى بیش از 25 دوره کتاب در موضوعات مختلف بر جای مانده است که مُعجَم رجالُ الحَدیث و تَفصیل الطَّبقات الرُّواة در 23 جلد در علم رجال، نَفَحاتُ الاعجاز فی رَدِّ حُسنِ الایجاز در علوم قرآنی و تکملهی منهاجُ الصّالحین و... از آن جملهاند. معظمٌله همچنین موسسات خیریهای در شهرهای مختلف دنیا دایر کرده است که شامل بناهای مسکونی، مسجد، حسینه، کتابخانه، مدرسه و درمانگاه میباشد. آیتاللَّه خویی سرانجام در سن 96 سالگی در حالی که از یک سال پیش از طرف حزب بعث خونخوار عراق در کوفه تبعید بود، در 8 صفر 1413ق برابر با 17 مرداد 1371 ش دار فانی را وداع گفت و در مسجدالخضراء محل تدریس خود در نجف اشرف مدفون گردید.
درگذشت خانم "جورج اِلْیوُتْ" نویسنده معروف انگلیسی (1880م)
ماری آن ایوانْسْ معروف به جورج الیوت، داستانسرای پرآوازه انگلیسی در 22 نوامبر 1819م در این کشور به دنیا آمد. وی در 16 سالگی مدرسه را رها کرد و به اداره خانه و املاک پدر پرداخت. او زبانهای یونانی، لاتینی، آلمانی و ایتالیایى را فرا گرفت و به فرهنگ خویش وسعت بخشید. الیوت در جوانی بر اثر تزلزل مذهبی، از انجام فرایض دینی دست باز داشت و باورش را نسبت به مسیحیت از دست داد، با این حال، هرگز ریشههای عمیق اخلاقی در وجودش سستی نیافت. الیوت کار ادبی را با ترجمه کتاب زندگی مسیح(ع) در دهه 1840م آغاز کرد که در تیراژ زیادی به چاپ رسید. الیوت در برخی کارهای بعدی خود به این نکته تاکید میکرد که بشر به هنگام رنج بردن، تنها از راههای داشتن و بذل محبت و کمک به دیگران میتواند دردهای خود را تسکین بخشد. وی در داستانهای خود، همدردی صمیمانهای با مردم تیرهروز ابراز میکند. زندگی، بحرانهای روحی و عذابهای وجدانی آنان را شرح میدهد و از راه واقعبینی و تحلیل دقیق خصوصیتهای اخلاقی مردم شهرستان و طبقههایى که با زبان و افکارشان از نزدیک آشناست در بیانی طنزآلود و پرجاذبه، به داستاننویسی در انگلستان غنای فراوان میبخشد. در واقع جورج الیوت را میتوان راهگشای داستاننویسی جدید در انگلستان به شمار آورد. وی در نگارش داستانهای خود، بیشتر از یک نویسنده، یک نقاد روشنگر و موشکاف بود و در زندگی خصوصی خود نیز، بیشتر از آنکه یک نویسنده به چشم بیاید، یک آموزگار بود. درباره آثار جورج الیوت، نقدهای فراوانی شده است و او را تنها کسی دانستهاند که مقامی پس از چارلْزْ دیکنزْ، نویسنده شهیر هم وطنش پیدا کرده و نفوذی غیرقابل انکار بر نویسندگان پس از خود نهاده است. از جورج الیوت آثار متعددی برجای مانده که مطالعهای در زندگی شهرستان در 4 جلد، رامُله در 3 جلد، آسیای روی نهر در 3 جلد و آدام بید در 3 جلد از آن جملهاند. ماری آن اِیوانْسْ معروف به جورْج الیوت، سرانجام در 22 دسامبر 1880م در 61 سالگی درگذشت.
پایان جنگ میان امپراتوری روم و کارتاژ (146 سال قبل از میلاد)
کارتاژ از مهمترین کوچنشینهای فینیقی بود که بنا به روایات قدیم، از سال 814 قبل از میلاد بنا شد. کارتاژها به دلیل دارا بودن موقعیت استراتژیک و قرار گرفتن در کنار دریا و در اختیار داشتن بندرهای خوب و مناطق حاصلخیز، به زودی شروع به پیشرفت نمودند. در آغاز، کارشان منحصر به تجارت بود اما در ادامه با تجهیز نیروی دریایى و ساخت کشتی، به توسعه قلمرو خود پرداختند و به تدریج در سیسیل، ساردنِی، سواحل شمالی افریقا و اسپانیا استقرار یافتند. روابط امپراتوری روم و کارتاژ در ابتدا دوستانه بود اما در پی جنگ کارتاژها با یکی از متحدان روم و تصرف سرزمین آنها، جنگ بین رومیها و کارتاژ آغاز شد. به طور کلی بین روم و کارتاژ، سه جنگ به وقوع پیوست که سومین و آخرین دوره جنگهای تاریخی و خونین میان آن دو در 22 دسامبر 146 ق.م، با پیروزی روم و اضمحلال حکومت کارتاژها به پایان رسید. جنگهای این دو امپراتوری به نام جنگهای پونیک معروف است و در اولین دوره آنها، رومیها و در دومین دوره، کارتاژها پیروز شده بودند و با پیروزی رومیها، در جنگ سوم، امپراتوری کارتاژ عملاً متلاشی شد.
وقوع زلزله بزرگ در جزیره سیسیل در دریای مدیترانه (1693م)
در جریان زلزله بزرگ جزیره سیسیل واقع در جنوب ایتالیا در 22 دسامبر 1693م، سه شهر بزرگ این جزیره به کلی ویران شد و به شهرهای دیگر نیز خسارات فراوانی وارد آمد. این زلزله پرتلفاتترین زلزله در تاریخ ایتالیا محسوب می‌شود که در جریان آن، بیش از هشتاد هزار نفر از مردم این جزیره کشته شدند.
آغاز مذاکرات صلح روسیه و آلمان در جریان جنگ جهانی اول (1917م) (ر.ک: 3 مارس)
خروج قوای مهاجم فرانسوی و انگلیسی از مصر پس از پایان جنگ سوئز(1956م)
پس از حمله رژیم صهیونیستی به شبه جزیره سینا، تهاجم هوایى مشترک فرانسه و انگلیس علیه مصر نیز در اوایل نوامبر سال 1956م آغاز شد که در نتیجه این حملات، بسیاری از تاسیسات بندری کانال سوئز تخریب شد. دلیل اصلی این حملات که بعدها به جنگ کانال سوئز معروف گردید، اعلام ملی شدن این کانال توسط جمال عبدالناصر رئیس جمهور وقت مصر بود. تجاوز نیروهای انگلیس و فرانسه و اسرائیل به خاک مصر در سراسر جهان با نفرت و انزجار روبرو شد و حتی در خود فرانسه و انگلیس هم مخالفتهای شدیدی را برانگیخت. نیروهای متجاوز سرانجام تحت فشار افکار عمومی جهان، به تصمیمات سازمان ملل متحد گردن نهاده و عملیات نظامی علیه مصر را متوقف ساختند. پس از آن، نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد از روز پانزدهم نوامبر 1956م در طول کانال سوئز مستقر شدند و عملیات تخلیه نیروهای متجاوز از خاک مصر، پنجاه روز پس از آغاز تهاجم آنان، تا روز 22 دسامبر 1956م پایان یافت.
انتخاب "کورتْ والْدْهایْمْ" به عنوان چهارمین دبیر کل سازمان ملل متحد (1971م)
کورْتْ والْدْهایْمْ، چهارمین دبیر کل سازمان ملل متحد در 21 دسامبر 1918 م درجنوب اتریش به دنیا آمد. وی در دانشگاه ویِن تحصیل نمود و در سال 1945م به عنوان دیپلمات وارد وزارت خارجه اتریش شد. والدْهایْم از آن پس به ترتیب در پُستهای سفیر اول اتریش در پاریس، ناظر در سازمان ملل، سفیر اتریش در کانادا، سفیر اتریش در سازمان ملل و وزیر امور خارجه اتریش خدمت کرد و از 22 دسامبر 1971 م، در سن 53 سالگی برای یک دوره پنج ساله به دبیر کلی سازمان ملل متحد منصوب شد. وی کار خود را در این پست از اول ژانویه 1972م آغاز کرد و در سال 1977م مجدداً در سمت خود ابقا گردید. در مورد والدهایم میتوان گفت زنی که والدهایم به عنوان دبیرکل سازمان ملل متحد انتخاب شد، صهیونیستها همواره با تبلیغات علیه او کوشیدند تا چهره ضد صهیونیستی وی را مخدوش سازند. حمله نظامی سال 1982 نیروهای رژیم صهیونیستی به جنوب لبنان با واکنش شدید والدهایم روبرو شد و کشتار صبرا و شتیلا و قتلعام آوارگان فلسطینی در این دو اردوگاه، به شدت از جانب والدهایم محکوم گردید. والدهایم با سخنان و موضعگیریهای ضد صهیونیستی خود، اسرائیلیها را اشغالگرانی معرفی کرد که با زور سرنیزه، خانههای فلسطینیان را غصب کردهاند. والدهایم در مقایسه با دبیرکلهای پیشین سازمان ملل، از درایت سیاسی بیشتری برخوردار بود و در طول ده سال دبیر کلی سازمان ملل، نسبت به بحرانهای سیاسی جهان بیش از سایر رؤسای قبلی این سازمان به افکار عمومی مردم جهان توجه داشت. در زمان او، یاسر عرفات رهبر سازمان آزادی بخش فلسطین برای نخستین بار در طول عمر سازمان ملل توانست در سال 1974م وارد جلسه مجمع عمومی این سازمان شود. به همین سبب صهیونیستها در بهار 1986م تبلیغات فراوانی علیه والدهایم به راه انداختند تا مانع از موفقیت او در انتخابات ریاست جمهوری اتریش شوند. با این حال، علی رغم تبلیغات گسترده صهیونیستها در سطح جهان، والدهایم به ریاست جمهوری اتریش رسید. پیروزی والدهایم در این انتخابات، یک شکست سیاسی بزرگ برای صهیونیسم جهانی و امریکا محسوب شد. او در دوران مسئولیت خود در اتریش، همچنان زیر هجوم تبلیغاتی گسترده قرار داشت، به گونهاییکه حتی کشورهای اروپایى زیر فشار لابی صهیونیستها، از دعوت کورت والدهایم به کشورهایشان خودداری میکردند. والدهایم در 27 ژانویه 1982م در مراسم باشکوهی، مدال صلح سازمان ملل را به پاس تلاشهای مداومش در راه صلح و امنیت جهانی دریافت کرد. والدهایم در نهایت در انتخابات سال 1992م از رقیب انتخاباتی خود شکست خورد و پس از نزدیک به پنجاه سال، از فعالیتهای سیاسی کنارهگیری کرد.
سقوط حکومت دیکتاتوری "نیکلای چائوشِسْکو" در کشور رومانی (1989م)
نیکُلای چائوشِسْکو، رئیس جمهور پیشین رومانی، از دسامبر1967م به ریاست شورای دولتی این کشور منصوب گردید و علیرغم قرار داشتنِ رومانی در بلوک شرق، از مخالفان سرسخت اصلاحات سیاسی در بلوک کمونیسم به شمار میرفت. وی در سال 1974م از سوی کمیته مرکزی حزب کمونیست رومانی به ریاست جمهوری این کشور انتخاب شد. وی در طول سالهای زمامداریش در رومانی، با مهارت بسیاری سعی در ایجاد موازنه بین شرق و غرب داشت. با این حال چائوشسکو همچون سایر حاکمان کشورهای سوسیالیستی اروپا، در رومانی، دیکتاتوری حزب کمونیست را برقرار کرده بود. برنامههای اقتصادی او از اوایل دهه 1980، موجب تشدید مشکلات اقتصادی در رومانی شد و به تدریج اعتراضها و تظاهرات مردم را برانگیخت. مقاومت چائوشسکو در مقابل انتظارات مردم و جامعه جهانی برای اصلاحات سیاسی و اقتصادی در رومانی در اواخر دهه 1980، وی را منزوی کرد. در سال 1987م، مشکلات زندگی و شرایط سخت کاری به اعتصابات و راهپیمایىهایى منجر شد که به وسیله پلیس سرکوب شد. در پایان سال 1989م، رویارویى مردم ناراضی رومانی و پلیس، کشتهها و زخمیهای زیادی برجای گذاشت و دولت وضعیت فوقالعاده اعلام کرد ولی گروهی از نظامیان با پشتیبانی گسترده مردم، دست به کودتا زدند و چائوشسکو را پس از 24سال زمامداری، در 22 دسامبر 1989م سرنگون کردند. در نهایتْ چائوشسکو و همسرش، سه روز بعد، پس از یک محاکمه سریع، به جرم نسل کشی و فساد اقتصادی، اعدام شدند. در طی این کودتا، هفتاد هزار نفر نیز کشته شدند. (ر.ک: 25 دسامبر)
روز استقلال کشور "جزایر مارشال" از ایالات متحده امریکا (1990م)
مجمع الجزایر مارشال در منطقه اقیانوسیه قرار دارد و مساحتی حدود یک میلیون کیلومتر مربع از آبهای اقیانوس آرام را دربرگرفته است. این مجمع الجزایر به عنوان یک کشور، از دو رشته جزایر به نامه‌ای راتاک و رالیک تشکیل شده است. در قرن شانزدهم، دریانوردان اسپانیایى، این جزایر را کشف نمودند و استعمارگران اسپانیا بیش از سه قرن آن را در اختیار داشتند. از سال 1850 نفوذ آلمان نیز در این مناطق آغاز شد اما در جریان جنگ اول جهانی، جزایر مارشال به تصرف ژاپن درآمد. جامعه ملل نیز در سال 1920م قیمومیت این جزایر را به ژاپن واگذار نمود. جزایر مارشال در جنگ جهانی دوم، به تصرف نیروهای امریکا درآمد و سازمان ملل نیز قیمومیت امریکا را تأیید نمود. از سال 1965م تمایلات استقلالطلبانه در این جزایر رو به گسترش نهاد. در سال 1979م این کشور صاحبِ دولتی خود مختار گردید و در اولین روز ماه مه همان سال قانون اساسی آن تصویب شد تا اینکه جزایر مارشال در 22 دسامبر 1990 به استقلال دست یافت. با این حال تعدادی از جزایر این کشور به علت انجام آزمایشات هستهای، دفن زبالههای هستهای و انهدام گازهای سمّی در آن، غیرقابل سکونت گشته و بسیاری از ساکنان بومی آن دچار بیماریهای گوناگون شدهاند. مساحت خشکیهای جزایر مارشال حدود 181 کیلومتر مربع است که بیش از 51 هزار نفر را در خود جای داده است. پیشبینی شده است جمعیت آن تا سال 2020 به حدود 70 هزار نفر بالغ گردد. پایتخت این کشور، ماجورو و شهر مهم آن، ابیه است. حدود 90 درصد مردم این جزایر نژاد بومی داشته و دین اکثریت آنها مسیحی میباشد، گرچه مذاهب بومی نیز رواج دارد. واحد پول جزایر مارشال دلار امریکاست و نوع حکومت آن جمهوری با دو مجلس قانونگزاری است. همچنین اول ماه مه، سالروز تصویب قانون اساسی جزایر مارشال، به عنوان روز ملی این کشور نامگذاری شده است.
انتقال قدرت به دولت موقت افغانستان پس از حمله امریکا به این کشور (2001م)
پس از وقایع یازدهم سپتامبر 2001م در امریکا، تهاجم نظامی نیروهای امریکا و انگلیس به افغانستان شروع شد و بمباران هوایى شهرهای افغانستان و مراکز تسلیحاتی و آموزشی گروه طالبان و گروه القاعده در خاک این کشور آغاز گردید. در پی چندین هفته بمباران و موشک باران هواپیماهای امریکایى و انگلیسی، نیروی جبهه متحد شمال به سمت کابل پیشروی کرده و این شهر را آزاد کردند. از این پس گفتگوهایى تحت نظارت سازمان ملل و با حضور چهار گروه عمده افغان برای به دست گرفتن قدرت در افغانستان در شهر بن آلمان صورت گرفت تا اینکه دولت موقت این کشور در 22 دسامبر 2001م، به سرپرستی حامد کرزای زمام امور افغانستان را در دست گرفت. بعد از روی کار آمدن دولت موقت، ادامه حکومت کرزای، در همایش سران افغانستان، موسوم به لوی جرگه که در 13 ژوئن سال بعد برگزار گردید، مورد تأیید قرار گرفت. یکی از وظایف این دولت ایجاد امنیت و فراهم آوردن شرایط مناسب جهت برگزاری انتخابات و تعیین دولت رسمی اعلام گردید. اما ادامه حضور بیگانگان و به ویژه نیروهای اشغالگر امریکایی باعث شد تا مردم افغانستان، تحقق دموکراسی در این کشور را غیرممکن بدانند. چندی پس از آن، قانون اساسیِ افغانستان به تصویب رسید و در روز 9 اکتبر 2004م، انتخابات ریاست جمهوری افغانستان در فضایی مبهم و به نفع کرزای صورت گرفت. (ر.ک: 8 اکتبر)
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم : انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.
