تلاش مرداک برای خرید ریاست جمهوری آمریکا

به گزارش خبرگزاری تسنیم ، جاناتان کوک در مطلبی در "گلوبال ریسرچ" به لاپوشانی پیشنهاد روپرت مرداک به  دیوید پترائوس برای  نامزدی در انتخابات سال 2012 ریاست جمهوری از سوی رسانه های غربی اشاره می کند، و می نویسد: این عمل حکایت از آن دارد که روزنامه نگاران غربی حق خروج از خطی که اربابان آنها ترسیم کرده اند را ندارند.

وی می نویسد: کارل برنشتاین که با کتاب "همه مردان رئیس جمهور" به شهرت رسید، روز شنبه دست به افشاگری در گاردین زد، اما این افشاگری به شیوه ای که معمولا وی چنین کاری را انجام می دهد، نبود. برنشتاین به ماجرائی اشاره می کند که اولین بار در اوائل این ماه در واشنگتن پست توسط "باب وودوارد" همکار روزنامه نگار سابقش فاش شد و این ماجرا پیشنهاد روپرت مرداک غول رسانه ای برای "خریدن ریاست جمهوری آمریکا" با استفاده از ترغیب پترائوس برای  شرکت در  انتخابات سال 2012 بود.

یک مکالمه ضبط شده نشان می دهد که مرداک در اوائل سال 2011 راجر آیلس، رئیس مهمترین رسانه آمریکا یعنی فاکس نیوز، را به افغانستان فرستاد تا ژنرال پترائوس، فرمانده پیشین نیروهای آمریکا، را برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری 2012 بعنوان رقیب  اوباما ترغیب نماید. مرداک وعده تامین مالی مبارزه  انتخاباتی  پترائوس را داد و فاکس نیوز را مامور پشتیبانی از ژنرال نمود.

تلاشهای مرداک برای وارد کردن مرد مورد نظرش به کاخ سفید با شکست مواجه شد چرا که پترائوس تصمیم به عدم شرکت در این رقابت ها گرفت. پترائوس در این مکالمه ضبط شده می گوید که "بگویید، من این کار را نخواهم کرد ... اما اگر تصمیم به مشارکت گرفته بودم پیشنهادش را قبول می کردم".

برنشتاین وحشت زده شده است، نه تنها به خاطر حمله مستقیم به دموکراسی بلکه به خاطر این واقعیت که واشنگتن پست از این فرصتی که به طور اختصاصی به دست آورده بود در سطح جهانی استفاده نکرد. در عوض آنها آن را در قسمت "سبک زندگی" این روزنامه دفن کرده و از آن بعنوان "یک ماجرای رسانه ای پر سر و صدا ... که عایدی زیادی نداشت" یاد کردند.

بخش اعظم دیگر رسانه های آمریکا هم مانند واشنگتن پست این ماجرا را یا نادیده گرفتند و یا آن را چندان مهم ندانستند. شاید بتوان فرض کرد که برنشتاین مطلبش را بعنوان هشداری پنهانی برای  وودوارد نوشت  تا به این وسیله ناخرسندی و خشم خود را از اینکه واشنگتن پست نتوانست از این داستان یک رسوایی سیاسی ایجاد کرده و فروش خود را افزایش دهد ابراز کند.

این دو احتمالا انتظار داشتند که این ماجرا، به موازات تحقیقات در بریتانیا که کنترل مرداک بر سیاستمداران و پلیس آنجا را فاش ساخته بود، سبب برانگیخته شدن جلسات استماع در کنگره در زمینه سوء استفاده این غول رسانه ای  از قدرت شود.

آنگونه که برنشتاین مشاهده کرده است: "ماجرای مرداک(در بریتانیا و آمریکا) یکی از مهمترین و موثرترین ماجراهای سیاسی- فرهنگی 30 سال اخیر می باشد، یک داستان بی نظیر و ادامه دار".
آنچه برنشتاین نمی تواند درک کند این است که چرا اربابان رسانه ایش موضوعات را شبیه وی نمی بینند. ولی در واقع، هیچ یک از توضیحات برنشتاین برای این ناکامی متقاعد کننده نیست.

ماجرای پترائوس دقیقا بدین جهت برای رسانه ها جنجال آمیز است که نمای بیرونی سیاست دموکراتیک آمریکا را از هم می درد، تصویری که با دقت به گونه ای تهیه شده که رای دهندگان آمریکایی را به انتخاب رییس جمهورهای مورد نظرشان ترغیب می کند و در نهایت جهت آینده سیاسی این کشور را تعیین می نماید.

در عوض، این ماجرا معمای آن بازی انتخاباتی را عیان می کند، ماجرایی که در آن نخبگان قدرتمند سیستم را از طریق پول و رسانه هایی که در اختیار دارند دستکاری می کنند تا انتخاب رای دهندگان را به دو نامزد تقریبا یکسان محدود نمایند. آن نامزدها در 80 درصد موضوعات دیدگاههای یکسانی دارد. حتی در جایی که سیاست هایشان فرق کند، بیشتر این تفاوتها به سرعت در پشت صحنه به وسیله نخبگان قدرت از طریق فشاری که گروههای لابی، رسانه ها، و وال استریت وارد می کنند رفع می شوند.

اهمیت ماجرای وودوارد این نیست که مرداک خطری برای دموکراسی است، بلکه بیشتر از جهت کنترل و غلبه وی و بنگاههای جهانی مانند واشنگتن پست بر آنچه که می بینیم و می شنویم است  و همین عیان کننده سیستم سیاسی ایالات متحده است.

غم انگیزترین طنز این موضوع این است که ژورنالیست هایی که در این شرکت های رسانه ای  کار می کنند نمی توانند چیزی فراتر از پارامترهایی که توسط اربابان رسانه ایشان تنظیم شده را ببینند و این حتی شامل موفق ترین فعالان این حوزه  همچون وودوارد و برنشتاین نیز می شود.
انتهای پیام/