هاشمی: شعر صرافان هویدای معرفت اوست
خبرگزاری تسنیم : هاشمی با بیان اینکه تدوین و چینش شعر حائز اهمیت است و صرافان نسبت به اهل‌بیت(ع) معرفت خوبی دارد، می‌گوید: این نکته از اشعار او قابل درک است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، مراسم نقد و بررسی مجموعه شعر آیینی "مولای گندمگون" با حضور قاسم صرافان صاحب اثر و آقایان آرش شفاعی منتقد، روزنامه نگار و شاعر معاصر و جواد هاشمی شاعر و محقق و همینطور حسین قرایی، پژوهشگر معاصر دیروز بعد از ظهر در موسسه رسانه‌ای هنری اوج برگزار شد.
پس از پایان صحبت‌های آرش شفاعی، حسین قرایی با ذکر این نکته که صرافان بیشتر در شعرش حب و عشق را به کار گرفته از شفاعی تشکر کرد و از جواد هاشمی خواست تا نظراتش را درباره این کتاب بازگو کند.
اولین نکته‌ای که هاشمی به آن متذکر شد این بود که:"تدوین یا چینش شعر حائز اهمیت است مانند
نیم سیب از آن او و نیم دیگر مال تو
از گلستان خدا یاس معطر مال تو ...
یا در غزل دیگری قافیه در بیت اول و ردیف در بیت دوم نباید کنار هم باشند. یا در غزل ص121 ردیف مثنوی در سه بیت یکی شده نباید اینگونه باشد. البته این کاملا سلیقه‌ای است. این از ابیات مصداقی است که در صحبت جناب شفاعی پیرامون مثنوی‌ها بود."
وی نکته دیگری را اینطور بیان کرد که بیت آخر در ص8 معرفت شاعر را می‌رساند. هاشمی می‌گوید:
شرط صله آنست که من شعر بگویم
این شعر سراپا همه اکرام شما بود
که شاعر بر این مطلب توجه دارد که شعر مذهبی و آیینی توفیقی از جانب دیگری است.
وی افزود: دیگر نکته برجسته این کتاب پرداختن به اشخاصی است که تا قبل از این اشعار نادری راجع‌به آن‌ها وجود داشت. مانند حضرت معصومه، عبدالله پدر پیامبر، آمنه، حضرت ام کلثوم و حتی نسبت به شخص احمد بن موسی(شاهچراغ)که در ص122 به او اشاره شده است.
هاشمی پس از توضیحاتش متذکر شد که یکی ازقافیه‌های شعر صرافان به نظر او اشکال دارد.
کعبه و حج فقیران بود می‌دانی چه کرد؟
آمد و ذیقعده در تقویم ما ذیحجه کرد
که "چه" و "ذیحجه" با هم قافیه نمی شود.
و در پایان، هاشمی، ادای احترام شاعر را نسبت به پدرش ستود که می‌گوید:
فرق دارد زائرت واگویه‌هایش با همیشه
دارد از باب الجواد این بار می‌آید یتیمی
که در واقع شاعر به موضوع از دست دادن پدرش اشاره کرده است.
پس از پایان سخنان جواد هاشمی قاسم صرافان، صاحب اثر «مولای گندمگون» با تشکر از دست اندرکاران که باعث برپایی چنین جلساتی شدند شروع به صحبت کرد و گفت: نقد کتاب باید قبل از انتشار آن باشد تا نویسنده و شاعر بتواند تغییرات را انجام دهد و کتاب را اصلاح کند.
صرافان باتوجه به کتاب قبلی خود با عنوان "از آب تا کبوتر" یادآور این نکته شد که خط سیری که شاعر برای خود ترسیم می‌کند خیلی مقید به حد و حدود شعر آیینی نیست چرا که باید دست شاعر باز باشد.
وی افزود: شعر آیینی باید با تامل و تدبر بیشتری سروده شود هرچند کم اما دقیق باشد چرا که خواسته یا ناخواسته مورد الگوی شاعران جوان قرار می‌گیرد.
صرافان که در این اثر سعی کرده بود با محور حماسه، مثنوی را بپردازد و هم اینکه در قالب مثنوی با دست باز شعر بگوید، اذعان کرد که در مفاهیم عاشورایی بیشتر رنگ و بوی عاشقانه گفتن بوده تا مرثیه و تلاش شاعر در این باره تعمدی بوده است تا خود را محک بزند که آیا می‌تواند اینگونه بسراید یا نه.که در کارهای بعدی این عاشقانه سرودن‌ها کمتر خواهد بود و بیشتر به مرثیه و روضه می‌پردازد.
صرافان تفاوت این مجموعه را با مجموعه قبلی اینگونه بیان کرد که این مجموعه هیئتی‌تر شده است به این معنی که تصاویر شاعرانه سهل و ممتنع به کار رفته است به گونه‌ای که بتوان در مجالس اهل بیت و روضه خوانده شود.
صرافان در پاسخ هاشمی که گفته بود چرا ردیف‌ها تکرار شده و این اشکال است، گفت: تاثیر جلسات مذهبی بر من این بود که گاهی اوقات در خوانش شعر بلند باید مخاطب درگیر شود تا توجهش جلب شود و با گوینده همکاری کند که یکی از شگردهای درگیر کردن و همراه کردن مخاطب و مستمع در مثنوی‌های بلند همین تکرار ردیف است.
وی در ادامه صحبت‌هایش گفت: خیلی از مواقع از زبان اهل بیت سرودن کار دشوار و خطرناکی است مثل روایت غدیر از زبان پیامبر که در همین مجموعه آمده و اینگونه اشعار باید با دقت بیشتری سروده شود.
اما در پاسخ اینکه چرا "چه" و "ذیحجه" قافیه قرار داده شده‌اند صرافان به کتاب "دستور زبان عشق" اثر مرحوم قیصر امین پور اشاره کرد و ارجاع داد که امین پور هم در چند جا حروف نزدیک به هم را قافیه قرار داده بود.
این جلسه با شعر خوانی صابر خراسانی و محسن عرب خالقی به پایان رسید.
انتهای پیام/
