«داریوش همایون» زندگی و اقدامات در تاریخ معاصر ایران

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، داریوش همایون فرزند نورالله، در پنجم مهرماه سال 1307 در تهران به دنیا آمد. دوره‌ دبستان و دبیرستان خود را در تهران به پایان رساند و در رشته حقوق دانشگاه تهران به ادامه تحصیل پرداخت. دوره‌ نوجوانی داریوش همایون مقارن با رخداد جنگ جهانی دوم و اشغال ایران توسط متفقین بود. فعالیت‌های سیاسی وی از همین برهه آغاز شد و در نیمه‌ دهه بیست به گروه شبه‌نظامیان «انجمن» وارد شد.

داریوش همایون در دوران دانشجویی به عضویت احزاب پان‌ایرانیست، حزب ملت ایران و حزب سومکا درآمد. احزاب مذکور دارای عقاید افراطی ناسیونالیستی بودند و شاه‌پرستی را از ارکان اصلی وطن‌پرستی برمی‌شمردند. پس از کودتای 28 مرداد 32 که فعالیت احزاب سیاسی ممنوع شد، داریوش به کار روزنامه‌نویسی وارد شد. ابتدا کار خود را با انتشار مجله هنری جام‌جم آغاز کرد و سپس در بخش سرویس خارجی روزنامه‌ اطلاعات فعالیت خویش را ادامه داد.

در سال 1339 مدیریت سازمان کتاب‌های جیبی را عهده‌دار شد و پس از چندی مدیریت انتشارات مؤسسه‌ فرانکلین را پذیرفت. همایون همچنین به سمت دبیری سندیکای نویسندگان و خبرنگاران مطبوعات رسید. داریوش در سال 1346 روزنامه‌ آیندگان را تأسیس کرد و با انتشار روزنامه به دولت نزدیک شد و مشاور مطبوعاتی نخست‌وزیر شد. پس از آن که حزب رستاخیز در سال 1353 تأسیس شد، داریوش همایون به این حزب پیوست و به سمت قائم‌مقامی حزب و همچنین وزارت اطلاعات و جهانگردی در زمان آموزگار دست یافت.

یکی از اقدامات وی در دوران وزارت اطلاعات، چاپ مقاله‌ شخص مجعولی به نام رشیدی مطلق تحت عنوان «ایران و استعمار سرخ و سیاه» بود. در این مقاله با کمال بی‌شرمی به حضرت امام خمینی(ره) توهین شده بود. در هر حال اولین ثمره مقاله مزبور برکناری دولت آموزگار در روز چهارم شهریور 57 بود که به تبع آن، داریوش همایون نیز از وزارت عزل شد.

کتاب «داریوش همایون» به قلم مصطفی جوان در 226 صفحه، شمارگان 2500 نسخه و به قیمت 34 هزار ریال، از سوی مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شد.

انتهای پیام/