رفت مبادا که بگویند غریب است/ یا که بگویند عمو کاش پسر داشت


محرم امام حسین (ع)

خبرگزاری تسنیم : شب پنجم محرم شبی است که در آن روضه عبدالله بن حسن(ع) خوانده می شود.

به گزارش خبرنگار شعر و ادبیات خبرگزاری تسنیم، شب پنجم محرم شبی است که در آن روضه عبدالله بن حسن فرزند امام دوم شیعیان خوانده می شود. عبدالله فرزند کوچک امام حسن (ع) است که بعد از شهادت پدر تحت سرپرستی عموی خود یعنی حسین بن علی (ع) بزرگ می شود. در روز عاشورا لحظاتی که امام حسین(ع) در گودی قتلگاه قرار داشتند عبدالله با رها کردن دست خود از دست عمه اش حضرت زینب کبری(س) به سمت عموی خود می دود و در آغوش عموی خود به شهادت می رسد.

یکی از شعری آئینی کشور در خصوص این مصیبت شعری سروده که متن آن به شرح زیر است:

غیرت خاکسترش رنگ دگر داشت
شعله ی بال و پرش میل سفر داشت
آنکه در این یازده سال یتیمی
تا که عمو بود انگار پدر داشت
از چه بماند در این خیمه ی خالی
آنکه ز اوضاع گودال خبر داشت
گفت: به این نیزه ی خشک و شکسته
تکیه نمی زد عمو یار اگر داشت
رفت مبادا که بگویند غریب است
یا که بگویند عمو کاش پسر داشت
آمد و پیشانی زخمی شه را
از بغل دامن فاطمه برداشت
دید که از شدت ضربه ی نیزه
زخم عمیقی عمو پشت کمر داشت
دید که شمشیر کُند ته گودال
حنجره ی شاه را زیر نظر داشت
در وسط بهت دلشوره ی زینب
شکر خدا دست، یعنی که سپر داشت

این شاعر آئینی، تسنیم را انتشار نام خود منع کرده است. او معتقد است شاعران آئینی کار یکدیگر را تکمیل می کنند و نیازی به درج نام نیست.

انتهای پیام/

پربیننده‌ترین اخبار فرهنگی
اخبار روز فرهنگی
آخرین خبرهای روز
فلای تو دی
تبلیغات
همراه اول
رازی
شهر خبر
فونیکس
میهن
طبیعت
triboon
گوشتیران
رایتل
مادیران