«لمحات فی الکتاب و الحدیث و المذهب»؛ تازهترین اثر آیتالله صافی گلپایگانی
خبرگزاری تسنیم : مجموعه «لمحات فی الکتاب و الحدیث و المذهب» عنوان جدیدترین اثر عربی آیتالله صافی گلپایگانی است که شامل ۲۳ رساله در حوزههای مختلف فقهی، تاریخی و اعتقادی است.
به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری تسنیم ، آیتلله صافی گلپایگانی، با تألیف بیش از 100 عنوان کتاب که برخی از آنها مانند «منتخب الأثر فی الامام الثانی عشر» به عنوان کتب مرجع و منبع برای محققان و علمپژوهان معروف است - قلم رسا و مستدل خویش را وقف خدمت به مکتب اهل بیت(ع) کرده است.
مجموعه «لمحات فی الکتاب و الحدیث و المذهب» عنوان جدیدترین اثر عربی این مرجع تقلید است که مشتمل بر 23 رساله فقهی اعتقادی است. بعضی از این رسالهها در سالهای گذشته مستقل به چاپ رسیده است و برخی دیگر برای اولین بار منتشر میشود که گردآوری این 23 رساله در یک دوره 3 جلدی توسط واحد بینالملل دفتر ایشان، میتواند استفاده محققان و بینشآموزان از تألیفات ارزشمند ایشان را آسانتر و مفیدتر کند.
این مجموعه در سه جلد و 23 رساله منتشر شده و عناوین و فصول رسالههای آن عبارتند از:
رساله اول: «إلی هدی کتابالله»
«به سوی هدایت کتاب خدا» اولین رساله این مجموعه است که چند سال قبل از انقلاب به رشته تحریر درآمده و به مباحث مهمی اشاره کرده است. ایشان، تنها درد مسلمانان معاصر را در ترک عمل به قرآن و اکتفا به اسم اسلام دانسته و با تذکر آیاتی از قرآن مجید و دعوت مخاطبان به قرائت مکرر آنها، وضعیت فعلی جامعه اسلامی را در ابعاد مختلف بازگو و آن را با جامعه ایدهآل قرآنی مقایسه کرده است.
آیتالله صافی در قسمت پایانی این رساله با اشاره به بیداریهای اسلامی، استمرار و فراگیر شدن آن را در تمسک به دستورات اسلام عزیز دانسته و همه نویسندگان و مصلحان اجتماعی را به عرضه آموزههای اسلامی به مردم دعوت کرده است.
رساله دوم: «احادیث افتراق المسلمین علی ثلاث و سبعین فرقة»
«حدیثهای تفرقه مسلمانان بر 73 فرقه» دومین رساله این مجموعه است که نویسنده، بحث تفرقه و اختلاف در امت پیامبر را دارای سابقه در امت حضرت عیسی(ع) و موسی(ع) دانسته است. وی در ادامه به تفصیل و با دلایل محکم اثبات میکند که تنها فرقه ناجیه، شیعه دوازده امامی است.
رساله سوم:«من لهذا العالَم؟»
در این رساله، مؤلف با تشریح ابعاد مختلف و اوضاع ناهنجار سیاسی، نظامی و اقتصادی به این سؤال پاسخ میدهد که خدا چه کسی را برای اصلاح این وضع میفرستد؟ وی در ادامه با اشاره به آیات و روایات، ایجاد روح امیدواری در جامعه را شاخصه اصلی نظریه اسلام درباره آینده جهان دانسته و با ذکر روایات و منابعی که تصریح به اسامی ائمه به خصوص امام زمان(ع)، تنها راه نجات بشریت را در ظهور موعود همه انبیاء معرفی میکند.
رساله چهارم: «العقیدة بالمهدیة»
«اعتقاد به مهدویت» چهارمین رساله این اثر ارزشمند است که نویسنده پس از بیان مقدمهای کوتاه درباره اهمیت عقیده به مهدویت، به معرّفی تفصیلی کتاب «البرهان فی علامات مهدی آخر الزمان» تألیف علی بن حسام الدین المتقی الشاذلی از مشاهیر علما اهل سنت میپردازد.
رساله پنجم: «عصمة الأنبیاء و الائمة علیهمالسلام»
«عصمت پیامبران و ائمه(ع)» عنوان پنجمین رساله است که در بردارنده مباحث بسیار ارزشمندی است. این رساله مشتمل بر مقدمهای از آیتالله العظمی سبحانی است که در آن اشاره به این دارد که حدود سی و دو سال پیش، رئیس جماعت اسلامی آمریکا و کانادا، عادل جوهر نامهای به وی فرستاده بود که سه سؤال درباره عصمت انبیاء(ع) در آن نوشته بود. سپس ایشان با اشاره به اینکه آیتالله العظمی صافی گلپایگانی از فحول و پهلوانان مباحث اعتقادی است، میگوید که سؤالات را خدمت ایشان دادم و ایشان جواب دادهاند. این جوابها در این رساله گردآوری شده است که در سه بحث عصمت پیامبران و ائمه(ع)، علم امام و اختلاف درجات ائمه در ایمان و علم و اخلاق بحث میکند.
رساله ششم: «ایران تسمع و تجیب»
«ایران میشنود و جواب میدهد» یکی دیگر از رسالههای مهم تألیف آیتالله صافی است که در سال 1395 هجری قمری نوشته شده است. فرقه ضاله وهابی قبل از انقلاب، هیئتی را به ایران فرستادند و به خیال خود اشکالاتی علیه تشیع مطرح کردند و در پی آن، وهابی مغرض ابوالحسن ندوی هندی کتابی به نام «اسمعی یا ایران» علیه ملت مسلمان ایران نوشت. آیتالله صافی در جواب اتهامات این کتاب، این رساله را نوشته و با انتخاب نام آن توسط امام موسی صدر آن را به طبع رسانده است.
رساله هفتم: «جلاء البصر لمن یتولّی الائمة الإثنی عشر»
«روشنی دیده برای کسانی که امامت دوازده امام را پذیرفتهاند» عنوان هفتمین رساله مجموعه لمحات است که مشتمل بر انکار و رد روایاتی است که دلالت بر این دارد که ائمه(ع) سیزده نفر هستند. در زمان مرجعیت آیتالله گلپایگانی، سؤالات و شبهاتی پیرامون این موضوع به دست آن مرجع فقید رسیده بود که ایشان هم جواب این بحث را به آیتالله صافی واگذار کرد که ایشان این رساله باارزش را در جواب آن سؤالات نوشت.
رساله هشتم: «مشروعیة الإستخارة و انّها لیست من الإستسقام بالأزلام»
حدود سه دهه پیش، شیخ جامع الأزهر محمود شلتوت در مجله «رسالة الاسلام» مقالهای در تفسیر آیه «و أن تستقسموا بالازلام» نوشت و استخاره در مکتب اهل بیت(ع) را همردیف این خرافه عصر جاهلیت قرار داد. وقتی این مجله به دست مرحوم آیتالله بروجردی رسید، ایشان به آیتالله صافی امر کرد که جوابی در رد این مقاله بنویسد و او این رساله گرانقدر را در اجابت این درخواست تألیف کرد.
رساله نهم: «تفنید اکذوبة خِطبة الامام علی علی الزهراء علیهاالسلام»
از جمله شبهات مطرحشده توسط وهابیت، بحث خواستگاری حضرت علی(ع) از دختر ابوجهل است، زمانی که حضرت زهرا(س) همسر ایشان بود. مؤلف در این رساله با بحثی مستدل و تکیه بر منابع اهل سنت، به این شبهه جواب داده است.
رساله دهم: «البکاء علی الامام الحسین علیهالسلام»
«گریه بر امام حسین(ع)» عنوان رساله دیگری از این مجموعه است که در استحباب گریه، عزاداری و احیاء شعائر حسینی به رشته تحریر درآمده است که میتواند جوابگوی شبهات بسیاری باشد که امروزه در فضای جامعه مطرح میشود.
رساله یازدهم: «فی تفسیر آیة التطهیر»
آیه تطهیر یکی از ادله محکم و منصوص بر عصمت اهل بیت(ع) است که آیتالله صافی در این رساله با تحلیل و بررسی مفاد این آیه شریفه، بحث مفید و ارزندهای در این باره ارائه داده است.
رساله دوازدهم: «تفسیر آیة الإنذار و أحادیث یوم الدار أو بدء الدعوة»
در سال 1397 هجری قمری مطالبی درباره «آیة الإنذار» در مجله «حضارة الاسلام» به طبع رسیده بود که مشتمل بر اشتباهاتی در زمینه این قضیه بود. آیتالله صافی در این رساله با اشاره به اشکالات مطرحشده به همه آنها با استدلال متین و برهانی محکم پاسخ ارائه داده است.
رساله سیزدهم: «مع الخطیب فی خطوطه العریضة»
در سال 1380 هـجری قمری محبالدین خطیب وهابی معروف، کتاب (الخطوط العریضة) را در ایراد اتهاماتی به مذهب شیعه نوشت و نوبت اول آن چاپ شد. آیتالله صافی در مقدمه این رساله میگوید که به خاطر اوضاع امت اسلام بعد از چاپ اول، به این کتاب جوابی ندادم؛ لیکن وقتی چاپهای مکرر آن را دیدم به طوری که حتی رایگان در موسم حج تقسیم میشد، به درخواست جمعی از آگاهان و بزرگان، جوابی به این کتاب نوشتم. این کتاب تا به حال در صدها هزار تیراژ مستقلاً به چاپ رسیده است.
رساله چهاردهم: «صوت الحق و دعوة الصدق»
این رساله با ارزش در سال 1396 هـجری قمری به رشته تحریر در آمد که به بحث مهم تقریب بین مذاهب و اتحاد بین شیعه و اهل سنت پرداخته است. در این کتاب، به عقائد مشترک و اختلافی بین این دو فرقه مهم اسلامی اشاره کرده و اشارهای هم به بحث صیانت قرآن از تحریف دارد. مؤلف با طرح پیشنهاد «تشکیل مؤتمر من اقطاب فکرة التقریب» به عنوان پیشنهاد اصولی برای پایان دادن اختلاف بین مذاهب این رساله را به پایان برده است.
رساله پانزدهم: «أمان الأمة من الضلال و الإختلاف»
«ایمنی امت از گمراهی و اختلاف» عنوان چهاردهمین رساله این مجموعه نفیس است که به مباحث مهمی از جمله سبب اعراض اهل سنت از احادیث شیعه و نیز وجوب تقدیم روایات اهل بیت(ع) بر روایات دیگران و نصوص صحیحه بر وجوب تمسک به اهل بیت(ع) پرداخته است.
رساله شانزدهم: «الأحکام الشرعیة ثابتة لا تتغیر»
در سال 1410 هجری قمری مقالهای در مجله کویتی «العربی» شماره 379 با عنوان «الفتاوی و الأحکام الإسلامیة بین التغیر و الثبات» به چاپ رسید که آیتالله صافی با توجه به اهمیت این مبحث، این رساله را در یازده فصل در جواب و نقد این مقاله به رشته تحریر درآوردند.
رساله هفدهم: « مسألة التعصیب»
شیخ جادالحق در یکی از سخنرانیهای خود که در روزنامه «الأهرام» مصر به چاپ رسیده بود، به درخواست استاد احمد بهاءالدین مالکی (که درخواست مراجعه به فقه شیعه در باب مواریث و بخصوص منع عصبة از ارث باقی ترکه و ردّ بقیه به اصحاب فرض کرده بود) جواب رد داده و مراجعه به فتوای شیعه را عمل بر خلاف نصوص قرآن و سنت دانسته بود. آیتالله صافی با توجه به اهمیت این بحث، و نیز بحث از اینکه فتاوای شیعه همه مبتنی بر نصوص قرآن و سنت است، این رساله را با قلمی مستدل نگاشتهاند.
رساله هجدهم: «القرآن مصون عن التحریف»
رساله «قرآن محفوظ از تحریف» به عنوان هجدهمین رساله مجموعه «لمحات»، اجابت درخواست برخی از فضلای حوزه از وی نسبت به کتابت رسالهای در این باب است که میتواند جوابگوی بسیاری از شبهات مطرح درباره این موضوع باشد.
رساله نوزدهم: «وقت الغداة فی بلاد الإغتراب»
جمعی از مؤمنین لندن در ماه رمضان 1406 هجری قمری سؤالاتی را درباره اوقات نماز به خصوص نماز صبح و طلوع فجر پرسیده بودند که آیتالله صافی جوابهایی تفصیلی به این سؤالات در لندن ارائه کرده و در این رساله به چاپ رسیده است.
رساله بیستم: «شرح حدیث عرض الدین»
این رساله، ترجمه عربی اثر ارزشمند معظّم له «شرح حدیث عرض دین» است که به مبحث مهم و جذاب عرض دین و احتیاج جامعه به آن و نیز شرح و تفسیر حدیث عرض دین حضرت عبدالعظیم حسنی نزد امام هادی(ع) پرداخته است.
رساله بیست و یکم: «بین العلمین الشیخ الصدوق و الشیخ المفید»
این رساله مهم اعتقادی، به داوری میان دو کتاب «اعتقادات شیخ صدوق» و «اعتقادات شیخ مفید» میپردازد. مؤلف در این رساله، به بیان اشتراکات و اختلافات مطالب موجود در این دو کتاب میپردازد که میتواند منبع بسیار خوبی در جنبه مباحث اعتقادی باشد.
رساله بیست و دوم: «سرّ البداء»
« راز بداء» عنوان بیست و دومین رساله این مجموعه است که در هشت فصل به مبحث مهم بداء و معنای آن و اعتقاد شیعه نسبت به آن میپردازد که پاسخگوی بسیاری از شبهات مطرحشده در این باب است.
رساله بیست و سوم: «فتنة رد النصوص أو الإجتهاد فی مقابل النص»
آخرین رساله این مجموعه، فتنه رد نصوص یا بحث اجتهاد در مقابل نص است که از بهترین رسالههای این مجموعه ماست و به بحث تاریخی رد نصوص از ابتدای خلقت تا به حال پرداخته و با اشاره به بحث «فتنه متصوفة و عارفنماها»، «فتنه روشنفکران و متمدننماها» و... در سال 1406 هـجری قمری با قلمی زیبا و مستدل نوشته شده است.
انتهای پیام/