تعبیر یک کارشناس دینی از نقل ماجرای عاشورا در انجیل

سید محمدرضا طباطبایی، کارشناس ادیان و مذاهب شبکه ولایت، در گفتگو با خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم درباره انگیزه تحقیق موضوع امام حسین (ع) در کتاب مقدس می‌گوید: بنده خاطرات افراد تازه مسلمان را مطالعه کردم و متوجه شدم تعدادی از این افراد به دلیل علاقه‌ای که به امام حسین (ع) داشتند، به اسلام گرویدند. وقتی دقیق‌تر بررسی کردم، می‌دیدم آنها نسبت به ماجرای امام حسین (ع) در کتاب مقدس هیچ اطلاعی ندارند.

او می‌افزاید: از طرفی می‌بینیم برخی از دانشمندان و اندیشمندان مسیحی مانند «توماس مک الوین»، «آنتوان بارا»، «جورج جرداق» و «پولس سلامه» به امام حسین (ع) علاقمند می‌شوند و حتی درباره ایشان کتاب‌هایی می‌نویسند، ولی در آثارشان نگاه علمی به موضوع «اشارات کتاب مقدس به امام حسین (ع)» ندارند و از این موضوع بی‌اطلاع هستند؛ لذا وظیفه خود دانستم این موضوع را به نحوی که مستند، علمی و برگرفته از کتاب مقدس باشد، بررسی و برای مسیحیان تدوین کنم.

طباطبایی تصریح  می‌کند که کتاب مقدس مسیحیان مانند سایر کتاب‌های مقدس در معرض تحریف قرار گرفته، اما هنوز می‌شود حقایقی را از این کتب به دست آورد که درباره مسائل متعدد از جمله بشارت به ظهور پیامبر اسلام و اهل‌بیت ایشان به خصوص امام حسین (ع) و امام زمان (عج) اشاره شده.

این کارشناس ادیان و مذاهب درباره اعتقاد برخی مسیحیان راجع به امام حسین(ع) می‌گوید: مسیحیانی که پیرو مسیح (ع) هستند و تفسیرهای افراطی و مستکبرانه از عبارات و آیات کتاب مقدس، آن‌ها را از درک مفاهیم عبارات آن باز نداشته است، مانند مسلمانان عزادار امام حسین (ع) هستند و در رثای آن فرزندزاده پیامبر گرامی اسلام، می‌گریند، نذر می‌کنند، هیئت برپا می‌کنند، در موکب‌های خود از پیاده‌روندگان اربعین پذیرایی می‌کنند و دشمنان آن حضرت را نیز مورد لعن و نفرین قرار می‌دهند.

طباطبایی ادامه می‌دهد: در روایتی آمده است حضرت عیسی (ع) قاتلان امام حسین (ع) را لعنت کرد و به بنی‌اسرائیل نیز امر فرمود که آنان را لعنت کنند. آن حضرت فرمودند: «هر کس در زمان زنده بودنش امام حسین (ع) را درک نمود، همراه او با دشمنانش بجنگد که اگر چنین کند و کشته شود، مانند شهیدی است که با انبیاء محشور می شود. شهیدی که پیشرو است و نگاه به پشت سر خویش ندارد. گویا من از همین الان به بقعه حسین (ع) (شاید هم منظور بقعه شهیدی که با حسین (ع) کشته شده است) می‌نگرم و هیچ پیامبری نیست مگر این که او را زیارت می‌کند. سپس مسیح (ع) فرمودند: به درستی که تو بقعه‌ای با خیر و برکت فراوانی. در تو ماه درخشنده دفن می‌شود.»

این پژوهشگر ادیان به برخی آیات عهدین اشاره می‌کند و معتقد است که این آیات به امام حسین (ع) ارتباط دارد و می‌گوید: در سفر ارمیا، یکی از اسفار عهد عتیق اشاره‌ای به امام حسین (ع)  وجود دارد. در فصل چهل و ششم ارمیا آمده: 1 ـ  کلام‌ خداوند درباره‌ امّت‌ها که‌ به‌ ارمیا نازل‌ شد؛  2 ـ  درباره‌ مصر و لشکر فرعون‌ نِکُو که‌ نزد نهر فرات‌ در کرکمیش‌ بودند و نبوکدرصّر پادشاه‌ بابل‌ ایشان‌ را در سال‌ چهارم‌ یهویاقیم‌ بن‌ یوشیا پادشاه‌ یهودا شکست‌ داد:  3 ـ  «مجّن‌ و سپر را حاضر کنید و برای‌ جنگ‌ نزدیک‌ آیید.  4 ـ  ای‌ سواران،‌ اسبان‌ را بیارایید و سوار شوید و با خُودهای‌ خود بایستید. نیزه‌ها را صیقل‌ دهید و زره‌ها را بپوشید. 5 ـ  خداوند می‌گوید: چرا ایشان‌ را می‌بینم‌ که‌ هراسان‌ شده‌، به‌ عقب‌ بر می‌گردند و شجاعان‌ ایشان‌ خرد شده‌، بالکلّ منهزم‌ می‌شوند و به‌ عقب‌ نمی‌نگرند، زیرا که‌ خوف‌ از هر طرف‌ می‌باشد. 6  ـ تیزروان‌ فرار نکنند و زورآوران‌ رهایی‌ نیابند. بطرف‌ شمال‌ به‌ کنار نهر فرات‌ می‌لغزند و می‌افتند.  7 ـ  این‌ کیست‌ که‌ مانند رود نیل‌ سیلان‌ کرده‌ است‌ و آب‌های‌ او مثل‌ نهرهایش‌ متلاطم‌ می‌گردد؟  8 ـ  مصر مانند رود نیل‌ سیلان‌ کرده‌ است‌ و آبهایش‌ مثل‌ نهرها متلاطم‌ گشته‌، می‌گوید: من‌سیلان‌ کرده‌، زمین‌ را خواهم‌ پوشانید و شهر و ساکنانش‌ را هلاک‌ خواهم‌ ساخت‌. 9 ـ ای‌ اسبان‌، برآیید و ای‌ ارابه‌ها تند بروید و شجاعان‌ بیرون‌ بروند. ای‌ اهل‌ حبش‌ و فُوت‌ که‌ سپرداران‌ هستید و ای‌ لُودیان‌ که‌ کمان‌ را می‌گیرید و آن‌ را می‌کشید.  10 ـ زیرا که‌ آن‌ روز روز انتقام‌ خداوند یهوه‌ صبایوت‌ می‌باشد که‌ از دشمنان‌ خود انتقام‌ بگیرد. پس‌ شمشیر هلاک‌ کرده‌، سیر می‌شود و از خون‌ ایشان‌ مست‌ می‌گردد. زیرا خداوند یهوه‌ صبایوت‌ در زمین‌ شمال‌ نزد «نهر فرات‌ ذبحی‌ دارد»(ارمیا 46: 1- 10).

طباطبایی در بیان برداشت خود از این آیات ادامه می‌دهد: بر اساس عبارات و آیات فوق جنگ خونینی در نزدیکی فرات رخ می‌دهد. آنچه برای یک شیعه از خواندن این عبارت تداعی می‌کند، رویدادهایی است که برای قمر بنی‌هاشم حضرت اباالفضل (ع)  رخ داده است: «ایشان‌ را می‌بینم‌ که‌ هراسان‌ شده‌، به‌ عقب‌ بر می‌گردند و شجاعان‌ ایشان‌ خرد شده‌، بالکلّ منهزم‌ می‌شوند و به‌ عقب‌ نمی‌نگرند، زیرا که‌ خوف‌ از هر طرف‌ می‌باشد.  6 ـ   تیزروان‌ فرار نکنند و زورآوران‌ رهایی‌ نیابند. به طرف‌ شمال‌ به‌ کنار نهر فرات‌ می‌لغزند و می‌افتند. 7 ـ  این‌ کیست‌ که‌ مانند رود نیل‌ سیلان‌ کرده‌ است‌ و آ‌ب‌های‌ او مثل‌ نهرهایش‌ متلاطم‌ می‌گردد؟» (ارمیا 46: 5- 7)

این کارشناس دینی معتقد است که ارمیای نبی این واقعه را در شمال نهر فرات ذکر می کند: «به طرف‌ شمال‌ به‌ کنار نهر فرات‌ می‌لغزند و می‌افتند»(ارمیا 46: 6). شجاعتی که علمدار کربلا (ع)  به خرج داد، در این متن به وضوح مورد تکریم قرار گرفته است به گونه‌ای که ارمیای نبی (ع)  می فرماید: «این‌ کیست‌ که‌ مانند رود نیل‌ سیلان‌ کرده‌ است‌ و آب‌های‌ او مثل‌ نهرهایش‌ متلاطم‌ می‌گردد؟»(ارمیا 46: 7)

طباطبایی درباره دریافت خود توضیح می‌دهد:‌ آب‌هایی که آن حضرت برای کودکان عطشان از فرات بر گرفته و مشک را بر دوش افکنده بود، با حرکت خروشانش برای رساندن آب به خیمه‌ها چون رود نیل متلاطم بود. در ادامه خداوند از زبان ارمیای نبی وعده انتقام از کسانی را می‌دهد که پرچم شجاع بنی‌هاشم را در کنار نهر فرات بر زمین افکندند. چنان که می‌گوید: «9ـ  ای‌ اسبان‌، برآیید و ای‌ ارابه‌ها تند بروید و شجاعان‌ بیرون‌ بروند. ای‌ اهل‌ حبش‌ و فُوط‌ که‌ سپرداران‌ هستید و ای‌ لُودیان‌ که‌ کمان‌ را می‌گیرید و آن‌ را می‌کشید.  10 ـ زیرا که‌ آن‌ روز روز انتقام‌ خداوند یهوه‌ صبایوت‌ می‌باشد که‌ از دشمنان‌ خود انتقام‌ بگیرد. پس‌ شمشیر هلاک‌ کرده‌، سیر می‌شود و از خون‌ ایشان‌ مست‌ می‌گردد. زیرا خداوند یهوه‌ صبایوت‌ در زمین‌ شمال‌ نزد نهر فرات‌ ذبحی‌ دارد»(ارمیا 46: 9- 10).

این استاد حوزه و دانشگاه معتقد است که در کتاب عهد جدید مکاشفه یوحنا هم به ماجرای امام حسین (ع) اشاره شده و تصریح می‌کند: آخرین کتاب عهد جدید مکاشفه یوحنا نام دارد. در فصل پنجم مکاشفه یوحنا آیاتی آمده است که نشان می‌دهد ذبیحی با خداوند معامله می‌کند. با توجه به مشخصات این ذبیح، متوجه می‌شویم این ویژگی‌ها بر امام حسین (ع)  منطبق است.

طباطبایی ادامه می‌دهد: اما برخی از مسیحیان در دو اقدام به گونه‌ای عمل می‌کنند که چنین برداشتی به ذهن خواننده نیاید. اقدام نخست، ترجمه واژه یونانی به قتیل به جای ذبیح و اقدام بعدی انطباق مصداق این آیات بر حضرت مسیح (ع) است.

وی در پاسخ به اقدام نخست می‌گوید: در پاسخ به اقدام نخست، اگر ترجمه‌های نسخه‌های مختلف کتاب مقدس را بررسی کنیم، می‌بینیم که واژه مورد نظر را در آیه نهم مکاشفه 5، با عبارت «اِسفاجِس» ἐσφάγης آورده‌اند که به معنای ذبح‌شده می باشد. بنا براین نمی‌توان به سادگی این معنا را تغییر داد. اسفاجس به معنی قتل فجیع و کشته شدن با ذبح، سلاخی و سربریده شدن است. در مواردی هم که این واژه به معنای قتل ترجمه می شود، از باب این است که سربریدن نوعی قتل محسوب می‌شود.

او تصریح می‌کند: عبارات موجود در این آیات به ما می‌گوید که شخص ذبح‌شده، برای کسب رضایت خداوند خون خویش را معامله می‌کند. نکته‌ای که در این عبارات وجود دارد و به درستی به فارسی ترجمه نشده است، این است که مذبوح، تمام مردم را صرفنظر از هر قبیله و زبان و قومیتی، رستگار می‌کند.

طباطبایی می‌گوید: مسیحیان از این عبارت، آموزه فدا را برای حضرت مسیح (ع)  برداشت می‌کنند، در حالی که این عبارات به چند دلیل مطلقاً بر چنین موضوعی انطباق ندارد. اولاً حضرت مسیح (ع) ذبح نشده است. طبق اعتقادات مسیحی ایشان مصلوب شده، اما طبق اعتقادات اسلامی حضرت مسیح (ع) حتی مصلوب هم نشده است: و َقَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِیحَ عِیسَى ابْنَ مَرْیَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَمَا قَتَلُوهُ وَمَا صَلَبُوهُ و َلكِن شُبِّهَ لَهُمْ وَإِنَّ الَّذِینَ اخْتَلَفُوا فِیهِ لَفِی شَكٍّ مِّنْهُ مَا لَهُم بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِلَّا اتِّبَاعَ الظَّنِّ وَمَا قَتَلُوهُ یَقِینًا ﴿النساء: ١٥٧﴾ «و گفتارشان که: ما، مسیح عیسی بن مریم، پیامبر خدا را کشتیم!» در حالی که نه او را کشتند، و نه بر دار آویختند؛ لکن امر بر آنها مشتبه شد. و کسانی که در مورد (قتل) او اختلاف کردند، از آن در شک هستند و علم به آن ندارند و تنها از گمان پیروی می‌کنند؛ و قطعاً او را نکشتند!»

وی ادامه می‌دهد: بر فرض این که نظر مسیحیان مبنی بر مصلوب شدن حضرت مسیح (ع)  را نیز بپذیریم، باز مصلوب شدن با مذبوح شدن بسیار متفاوت است. حضرت مسیح (ع)  هرگز ذبح نشد. دومین دلیل ما بر  رد ترجمه آنها مبنی بر ذبح عیسی (ع) این است که مسیحیان به الوهیت حضرت مسیح (ع)  معتقدند، لذا معنا ندارد خداوند با قربانی کردن خود، خون خویش را برای کسب رضایت خویش بر زمین بریزد.

طباطبایی در ادامه می‌گوید: دلیل سوم اینکه طبق آیات کتاب مقدس، حضرت مسیح (ع)  مأموریت دارد تا فقط بنی‌اسرائیل را نجات بخشد. این مأموریت در عبارات مختلف عهد جدید ذکر شده است: «5 ـ  این دوازده را عیسی فرستاده، بدیشان وصیّت کرده، گفت، از راه امّت‌ها مروید و در بَلَدی از سامریان داخل مشوید،  6 ـ  بلکه نزد گوسفندان گمشده اسرائیل بروید.  7ـ  و چون می‌روید، موعظه کرده، گویید که ملکوت آسمان نزدیک است» (متی 10: 5- 7).

این کارشناس ادیان تصریح می‌کند: در عبارت دیگری در عهد جدید وقتی زنی از نژادی غیر از نژاد بنی‌اسرائیل از حضرت مسیح (ع)  درخواست شفا می‌کند، حضرت مسیح (ع)  پاسخ او را نداده و طبق عبارات زیر دست رد به سینه او می‌زند: 22 ـ  ناگاه زن کنعانیه‌ای از آن حدود بیرون آمده، فریادکنان وی را گفت، خداوندا، پسر داود، بر من رحم کن، زیرا دختر من سخت دیوانه است.  23 ـ  لیکن هیچ جوابش نداد تا شاگردان او پیش آمده، خواهش نمودند که او را مرخّص فرمای، زیرا در عقب ما شورش می‌کند.  24 ـ  او در جواب گفت، فرستاده نشده‌ام مگر بجهت گوسفندان گم‌شده خاندان اسرائیل.  25 ـ  پس آن زن آمده، او را پرستش کرده، گفت، خداوندا مرا یاری کن.  26  ـ در جواب گفت  نان فرزندان را گرفتن و نزد سگان انداختن جایز نیست(متی 15: 22 - 26).

طباطبایی تأکید دارد که حضرت مسیح (ع)  بنا نیست که همه اقوام، قبایل، امت‌ها و زبان‌ها را نجات دهد. چنان که امروزه مسیحیان صهیونیست به استناد عهد جدید معتقدند با بازگشت و ظهور مجدد مسیح (ع)  در آخر الزمان، از کل مردم دنیا، تنها 144 هزار یهودی نجات پیدا می‌کنند. (مکاشفه 7 : 4)

او در پایان خاطرنشان می‌کند: اما در عبارات ذکر شده در مکاشفه 5: 9،‌ به واسطه شخص مذبوح، مردمان از هر قبیله و زبان و قوم مورد شفاعت قرار می گیرند. از ویژگی های بارز حضرت سید الشهدا (ع)  این است که در تمام طول تاریخ هیچ شهیدی با عزت و عظمت و جلال و کرامت ایشان ظهور نکرده و این همان چیزی است که در فراز پایانی عبارت دوازدهم بدان اشاره شده است.

انتهای پیام/