رکود شدید صنعت مبلمان مشهد / رئیس اتحادیه از پاسخگویی طفره رفت

به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهدمقدس، آمارها سهم بازار ایران از بازار صنعت مبل جهان را کمتر از 50 میلیون دلار یعنی در حدود سه دهم  درصد تخمین زده‌اند. این در حالی است که این صنعت در کشور بیش از 30 هزار میلیارد گردش مالی داشته و طبق آخرین آمار 8% از اشتغال بخش تولید به صنعت مبلمان تعلق دارد.

در این میان صادرات صنعت مبلمان ایران در روندی نزولی از 30 میلیون دلار در سال 91 به 9 میلیون در سال 1396 داشته است؛ عددی که در سال 98 تقریبا به صفر رسیده؛ رکود در صنعت مبلمان را باید حاصل چند عامل دانست.

دلیل اصلی تحریم‌ها و توقف صادرات تولیدات است که  ظرفیت فعالیت واحدهای تولیدی را به کمتر از 50 درصد توان خود کاهش داده است. دلیل بعدی را وضعیت اقتصادی داخل کشور و کاهش تقاضا برای خرید مبل به دلیل افزایش قیمت تمام شده و دلیل سوم مشکلات واردات مواد اولیه این صنعت که به افزایش قیمت بی‌رویه منجر شده است.

در این میان رکود اقتصادی، کاهش شدید قدرت خرید مردم و شیوع ویروس کرونا در ماه آخر سال ضربه مهلک به اقتصاد صنف مبلمان وارد ساخته است به گونه‌ای که بسیاری از فعالان این صنعت اعم از فروشنده یا تولیدکننده چشم‌انداز آینده را نامطمئن می‌دانند.

گذری در دو بازار اصلی این صنف در مشهد و حوالی یعنی خیابان کلاهدوز و منطقه ویرانی شاندیز خبر از رکود جدی و تعطیلی قریب‌الوقوع بسیاری از فعالان حوزه مبلمان به ویژه فروشندگان فعال در مغازه‌های استیجاری دارد.

به علاوه مهمترین ترس این فعالان، مالیات و عوارض شهرداری است که در تیرماه به سراغ این فروشندگان خواهد آمد. شرایط در بازار به گونه‌ای است که برخی فروشندگان حاضر به فروش مبلمان خود با سودی کمتر از 100 هزار تومان در جهت به دست آوردن نقدینگی یا پاس کردن چک‌های خود هستند اما باز هم خبری از مشتری نیست.

در گشت و گذار در این بازار شاید محصولاتی مانند تخت خواب بچگانه؛ میز تلویزیون و میزهای جلومبلی به دلیل قیمت مناسب‌تر و کاربردی‌تر بودن، مشتری بیشتری نسبت به دست مبلمان کامل دارند.

حسن ماجدی؛ رئیس اتحادیه درودگران و مبل‌سازان شهر مشهد اما حاضر به گفت‌وگو پیرامون مشکلات فعالان صنف خود نشده و هرگونه گفت‌وگو را ـبرخلاف رویه مرسوم- منوط به کسب اجازه از اتاق اصناف دانست و با لحنی نه چندان شایسته برای رئیس یک اتحادیه از پاسخگویی طفره رفت.

رکود محدود به کرونا نیست

جاده شاندیز معروف به منطقه ویرانی که چندسالی است که مبل فروشیهای زیادی در آن مشغول کسب و کار هستند. مبل فروشی‌هایی که اکثرا صاحب مغازه نیز بوده و خود کم و بیش در امر تولید مبلمان و صنایع چوبی هم فعال هستند.

یکی از فروشندان مبل در این راسته که به گفته خودش 10 سال سابقه فعالیت دارد می‌گوید: رکود امسال بی‌سابقه بود؛ قبل از شیوع کرونا هم ما تقریبا 10 درصد هر سال مشتری داشتیم. حتی بازدیدکننده هم نبود. قبلا می‌آمدند، می‌دیدند و نمی‌خریددند؛ حالا همان بازدید را هم نداریم. کرونا هم که آمد دیگر همه مغازه‌ها بسته شدند.

حالا هم دو هفته‌ای از باز شدن مغازه‌ها می‌گذرد اما فرقی ندارد چون مشتری وجود ندارد. کارگران ما در کارگاه‌های تولیدی هر سال تا هفته اول فروردین در چند شیفت مشغول فعالیت بودند اما امسال در کل سه عدد سفارش داشتیم. واقعیت این است که با توجه به وضعیت بازار ما هم ترجیح می‌دهیم محصول آماده در نمایشگاه را با تخفیف بیشتری بفروشیم تا اینکه بخواهیم کار جدید دست بگیریم زیرا نوسان قیمت مواد اولیه و پارچه و ابر و... کار را برای  گرفتن سفارش از مشتری سخت کرده است.

تجهیزات مستهلک؛ عامل افت کیفیت

یک تولیدکننده قدیمی مبلمان می‌گوید: به دلیل مشکلات تحریم و محدودیت در واردات،  بسیاری دستگاه‌های ما فرسوده و مستهلک شده‌اند. قطعات به دلیل تحریم‌ها وارد نمی‌شود و برخی دستگاه‌های درودگری به دلیل خرابی یک قطعه ساده مدت‌هاست از کار افتاده است. این موضوع به افت کیفیت تولیدات و نیز محدود شدن تنوع مدل‌های مبل در بازار منجر شده است.

بسیاری از همکاران ما همین مشکلات را در حوزه تولید دارند؛ این تولیدکننده که این روزها کارگاه خود را موقتا تعطیل کرده ادامه می‌دهد: بسیاری با طی کردن یک دوره ساده درودگری داعیه استادکاری بر می‌دارند و کارگاه می‌زنند  و شروع به تولید می‌کنند در حالی که در کوتاه مدت عدم آموزش و تجربه کافی این افراد لطمات سنگینی را به  خودشان و در وهله دیگر به دیگر فعالان و اعتماد جامعه به صنف می‌زند.

این افراد با تولید محصولات نازل با کیفیت پایین و نیز عمر کوتاه جامعه را نسبت به تولیدات مبل داخل کشور ناامید و دلسرد و  بدبین می‌کند. یکی از دلایلی که در این مدت استقبال از مبل‌های وارداتی با وجود قیمت‌های نجومی زیاد افزایش یافته همین موضوع می باشد.

مشتری وجود ندارد

یک فروشنده مبل در خیابان کلاهدوز با اشاره به تداوم کسادی بازار می‌گوید: در حال حاضر باز بودن مغازه هم تاثیری جز افزایش هزینه‌هایی مانند قبض برق ندارد. زیرا مشتری واقعا انگشت‌شمار است. مگر عروس و دامادی بخواهند به خانه خودشان بروند و جهیزیه بخرند که آن هم بخش اعظمی به دلیل کنسلی مراسم‌ها، برنامه‌هایشان را  به تاخیر انداخته‌اند.

این فروشنده ادامه می‌دهد: امسال سال تعمیرات مبلی‌ها بود زیرا اکثر مردم به دلیل قیمت بالای محصولات ترجیح می‌دادند مبلمان منزلشان را با چهار پنج میلیون تومان تعمیر و تعویض رویه کنند تا بخواهند بیش از 15 میلیون برای همان رده مبل هزینه کنند. کما اینکه مشتری برای مبل دست دوم به راحتی پیدا نمی‌شود.

این فروشنده ادامه می‌دهد: من از 15 اسفند تا امروز تنها فروشی که داشته‌ام یک میز تلویزیون بوده است. به نظر شما با این مدل کاسبی امکان پرداخت هزینه‌های دیگر مانند قبوض، مالیات، عوارض و... می‌ماند؟

بدون مجوزها بلای جان مجوزدارها

یک فروشنده دیگر از تعداد بالای فعالان صنف گله‌مند است و می‌گوید: به صرف آسان بودن دریافت پروانه کسب نباید هرشخصی بدون تجربه وارد این حوزه شود. برخی نافروشنده‌های این صنف سابقه کل فعالان را زیر سوال می‌برند. از طرف دیگر ما در مشهد فروشنده و تولیدکننده کم نداریم که هر سال چند نوبت نمایشگاه فصلی مبلمان برگزار می‌کنند و از کل کشور تولیدکنندگان سرازیر مشهد می‌شوند. در همین مشهد آن قدر تولیدکننده و محصول داریم که نیاز نباشد از شهرهای دیگر محصولات خود را برای فروش به مشهد بیاورند.

این فروشنده در انتقاد از عملکرد ضعیف اتحادیه اضافه می‌کند: اتحادیه تنها نقش صدور پروانه را دارد اما نظارتی بر عملکرد واحدها ندارد. در همین راسته (کلاهدوز) ما واحدهای تولیدی یا فروش بدون مجوز زیادی داریم که کاملان عیان و بدون ترس مشغول فعالیت هستند اما به هر دلیل برخوردی نمی‌شود.

انتهای پیام/282/ش